اتحاد فدائیان کمونیست
کار ، مسکن ، آزادی ، جمهوری فدراتیو شورائی!

نگاه

انقلابی که هنوز پایان نیافته است: از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ تا بحران جهانی سرمایه‌داری

اکتبر، آغاز تاریخِ نو انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ روسیه یکی از نقاط عطف تاریخ معاصر است که برای نخستین‌بار طبقه‌ی کارگر و زحمتکشان را به قدرت رساند و نظمی نوین بنیان گذاشت. این انقلاب در میانه‌ی آشوب جنگ جهانی اول و فروپاشی تزاریسم روسیه روی داد و در همان روزهای نخست دستاوردهای شگرفی به همراه داشت: اعلام آتش‌بس فوری و پایان جنگ برای روسیه، الغای مالکیت خصوصی زمین‌ها و تقسیم آن میان

آموزش در ایران؛ از حق همگانی تا امتیاز طبقاتی زیر سایه نئولیبرالیسم

اول مهر در سایه بحران اول مهر و آغاز سال تحصیلی جدید در ایران، به جای شور و امید، زیر سایه بحران‌های گسترده اقتصادی و اجتماعی رقم می‌خورد. فقر و تورم افسارگسیخته بسیاری از خانواده‌ها را در تأمین هزینه‌های آموزشی درمانده کرده است؛ در نتیجه، آموزش که باید راهی برای پیشرفت و برابری باشد، به کالایی لوکس برای طبقات مرفه تبدیل شده است. آمارهای رسمی از وجود بیش از ۹۰۰ هزار کودک بازمانده از تحصیل

بمناسبت آغاز سال تحصیلی 1404-1405 و بازگشائی مدارس و دانشگاه ها

اول مهر فرارسید ومیلیونها نفر از جوانان ونوجوانان کشور برای کسب علم ودانش و بمنظور تامین آینده ای بهتر، راهی مدارس ودانشگاه ها میشوند. سال تحصیلی1404-1405 درشرایطی آغاز میشود که بحران اقتصادی ، خطرجنگ،،فقر و بیکاری وگرانی مایحتاج اولیه زندگی ازیک سو وتشدید استثمار وثروت اندوزی همراه با فساد گسترده صاحبان قدرت وثروت ازسوی دیگر،خشم و انزجار عمومی رابرانگیحته است.اعتراضات گسترده کارگران،

آیینه‌ی رهایی یا تیغ فرقه‌گرایی؟ نقد و نقد از خود به شیوه‌ی مارکسیستی – بخش دوم

در بخش نخست این مقاله اشاره کردیم که «انتقاد و نقد از خود» در سنت مارکسیستی نه یک عمل فردیِ اخلاقی یا روان‌شناختی، بلکه ابزاری حیاتی برای بازسازی جمعی، اصلاح مسیر مبارزه و ارتقای آگاهی انقلابی است. با بررسی ریشه‌های نظری در آثار مارکس، انگلس و لنین، دیدیم که نقد در این سنت به‌مثابه‌ی سلاحی برای تغییر جهان تعریف می‌شود، نه صرفاً توصیف آن. همچنین با مرور تجربه‌های تاریخی ــ از بلشویک‌ها تا کمون

از ضدیت با نئولیبرالیسم تا بازتولید فرهنگ آن در میان فعالین چپ

مقدمه نئولیبرالیسم مفهومی فراتر از یک برنامهٔ صرفاً اقتصادی است؛ این ایدئولوژی به یک فرهنگ فراگیر بدل شده که ارزش‌ها، زبان و شیوه‌های کنش را در زندگی روزمره شکل می‌دهد . به بیان دیگر، منطق بازار و فردگرایی رقابتی که نئولیبرالیسم ترویج می‌کند، به درون تمامی عرصه‌های حیات اجتماعی نفوذ کرده و عقلانیتی حکومتی پدید آورده است که همه چیز را با معیار سود و منفعت فردی می‌سنجد. در چنین وضعیتی یک

آیینه‌ی رهایی یا تیغ فرقه‌گرایی؟ نقد و نقد از خود به شیوه‌ی مارکسیستی – بخش اول

«انتقاد و انتقاد از خود» در سنت مارکسیستی یکی از ارکان حیاتی مبارزه انقلابی به‌شمار می‌آید. کارل مارکس در نامه‌ی معروفش به روگه (۱۸۴۳) بر «نقد بیرحمانه‌ی هر آنچه موجود است» تأکید می‌کند – نقدی بی‌پروا که نه از نتایج خود می‌هراسد و نه از درافتادن با قدرت‌های مستقر . چنین رویکردی نشان می‌دهد چرا مارکسیست‌ها نقد را صرفاً ابزار توصیف جهان نمی‌دانند، بلکه آن را سلاحی برای تغییر

فرقه‌گرایی زیر لوای سوسیالیسم و کمونیسم

جنبش سوسیالیستی و کمونیستی در ایران بیش از یک سده سابقه دارد؛ از روزگار انقلاب مشروطه و نخستین هسته‌های سوسیال دموکراسی، تا تشکیل حزب کمونیست ایران در ابتدای قرن بیستم و سپس نسل‌های پیاپی مبارزان چپ در نهضت ملی، سازمان‌های چریکی دهه ۱۳۵۰ (مانند چریک‌های فدایی خلق و گروه‌های منشعب از آن) و دیگر نیروهای مارکسیست پس از انقلاب ۱۳۵۷. در این مسیر طولانی، کمونیست‌های ایران هزینه‌های انسانی

تلویزیون جنبش

مطالب دسته بندی شده

اطلاعیه‌ها

تراکت ها