سایت فدائی، ارگان رسمی سازمان اتحاد فدائیان کمونیست
اول ماه مه در میانه‌ی بحران، جنگ و سرکوب: پیام ما اتحاد و سازمان‌یابی است
امسال در حالی به استقبال اول ماه مه، روز جهانی کارگر می‌رویم که جهان سرمایه‌داری بار دیگر چهره‌ی خشن، جنگ‌افروز و ضدانسانی خود را با شدت بیشتری آشکار کرده است. سال گذشته شاهد تشدید بحران اقتصادی، افزایش بی‌سابقه‌ی تورم، گرانی افسارگسیخته‌ی مایحتاج اولیه‌ی زندگی و تعرض بی‌وقفه‌ی دولت‌ها و سرمایه‌داران به معیشت و حقوق کارگران در سراسر جهان بودیم. در کنار این فشارها، تداوم جنگ در اوکراین و ادامه نسل‌کشی مردم فلسطین توسط رژیم فاشیست و صهیونیستی اسرائیل با حمایت کامل امپریالیسم جهانی به رهبری آمریکا ، وضعیت جنبش کارگری جهانی را با دشواری‌ها و پیچیدگی‌های بیشتری روبرو ساخت.
در ایران نیز، حاکمیت هار سرمایه‌داری مذهبی و سرکوبگر، هم‌پای دیگر دولت‌های سرمایه‌داری، تلاش کرد تا از بستر تحولات منطقه‌ای و ترس از گسترش جنگ، به‌عنوان پوششی برای سرکوب مطالبات کارگران و زحمتکشان استفاده کند. جمهوری اسلامی با ایجاد فضای رعب و وحشت، دامن‌زدن به اضطراب اجتماعی و دوقطبی‌سازی در میان طبقه‌ی کارگر، کوشید تا صفوف متحد مبارزه‌ی طبقاتی را دچار تفرقه و عقب‌نشینی سازد. در همین چارچوب، از ابتدای سال جدید، با سرکوب دستمزدها، موج جدیدی از تعرض به حقوق کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان و سایر زحمتکشان را سامان داد.
جمهوری اسلامی، که طی دهه‌های گذشته از بحران‌های پیاپی اقتصادی و سیاسی عبور کرده است، هرگز توانایی حل تضادهای بنیادین ساختاری را نداشته و همواره با اتکا به سرکوب، کشتار، بازداشت، فریب و مهار موقت نارضایتی‌ها، بقای خود را تضمین کرده است. این بحران‌ها، علی‌رغم ظرفیت بالایشان برای تغییر توازن طبقاتی و دگرگونی‌های بنیادین، به‌دلیل فقدان رهبری انقلابی، تشکل‌یابی وسیع و اتحاد سازمان‌یافته، بار دیگر به نفع طبقه‌ی حاکم به پایان رسیده‌اند.
اما در دل همین شرایط، مبارزات کارگران، زنان، جوانان و فرودستان، از خیزش‌های سراسری در دی ۹۶ و آبان ۹۸ و زن، زندگی، آزادی گرفته تا موج‌های پی‌درپی اعتصابات کارگری، نشانه‌های روشنی از رشد آگاهی و بلوغ مبارزاتی را به نمایش گذاشته است. شکاف‌های طبقاتی تعمیق یافته، بحران‌های معیشتی گسترده‌تر شده و دامنه‌ی ستم و تبعیض، بستر گسترده‌تری برای اعتراض و سازمان‌یابی به‌وجود آورده‌اند.
با این‌حال، تجربه‌های تاریخی بارها نشان داده‌اند که خیزش‌های توده‌ای، اگر فاقد رهبری انقلابی و چشم‌انداز روشن ساختاری باشند، به‌راحتی از سوی حاکمان سرکوب یا منحرف می‌شوند. امروز نیز نیروهای بورژوایی، ناسیونالیستی، شوونیستی و مذهبی ـ با اتکا به حمایت امپریالیستی و دول مرتجع منطقه در تلاش‌اند مبارزات توده‌ها را به خدمت اهداف خود درآورند و آلترناتیوهای قلابی برای آینده معرفی کنند.
در چنین شرایطی ضمن سازماندهی و تشکل یابی در محیط کار و زیست بر اساس اصول تلفیق فعالیت علنی و مخفی که ازاهم وظائف کمونیست‌ها و کارگران پیشرو محسوب می‌شود، تلاش برای اتحاد تشکیلاتی اصولی میان کمونیست‌ها، آن‌هایی که درک مشترکی از شرایط مبارزه طبقاتی و وظائف پیش رو دارند؛ از یک‌سو، و ایجاد یک جبهه‌ی انقلابی با ساختاری روشن و منسجم که بتواند زمینه‌ساز همکاری و همگرایی میان نیروهای مختلف جنبش‌های اجتماعی ـ کارگران، زنان، دانشجویان، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، کشاورزان، هنرمندان، خلق‌های تحت ستم واستثمار و غیره باشد، از سوی دیگر، ضرورتی گریزناپذیر است. در شرایط کنونی تنها از رهگذر چنین سازمان‌یابی‌ای است که می‌توان مبارزات پراکنده را به نیرویی تهاجمی و سرنوشت‌ساز بدل کرد؛ نیرویی که نه صرفاً برای مقابله با تعرضات سرمایه، بلکه برای سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و ساختن جامعه‌ای نوین مبتنی بر شوراها مبارزه می‌کند.
راه‌حل در اتحاد است، در سازمان‌یابی انقلابی است!
زنده باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر!
زنده باد همبستگی بین‌المللی طبقه‌ی کارگر!
سازمان اتحاد فدائیان کمونیست
اول اردیبهشت 1404