سایت فدائی، ارگان رسمی سازمان اتحاد فدائیان کمونیست
آمریکای بدون نقاب؛ وقتی نئوفاشیسم در خیابان‌های لس‌آنجلس رژه می‌رود
این‌روزها «ینگه دنیا» صحنه‌ی رژه‌ی گارد ملی تا دندان مسلح شده است، البته نه برای امنیت و نجات جان شهروندان، بلکه برای شکار مهاجران «غیرقانونی» و سرکوب صدای معترضان. مهاجرانی که سال‌ها بی‌حقوق‌ترین و ارزان‌ترین نیروی کار این بازار «آزاد» بوده‌اند، و حالا در چرخشی تماشایی، از کارگرِ مفید به «تهدید امنیت ملی» بدل شده‌اند. این است منطق ناب سرمایه‌داری است، آن‌جا که استثمار به آخر خط می‌رسد، سرکوب آغاز می‌شود.
این روزها، دونالد ترامپ با همان وقاحت آشنایش، یک بار دیگر دست به «شفاف‌سازی» چهره‌ی نظم آمریکایی زده است. به بهانه‌ی آن‌که مقامات ایالتی «نمی‌توانند وظایف خود را انجام دهند»، گارد ملی را برای سرکوب اعتراضات ضدسیاست‌های مهاجرتی خود، به خیابان‌های لس‌آنجلس گسیل‌کرده است. فرماندار کالیفرنیا، گوین نیوسام، تأیید کرده که ۲۰۰۰ سرباز فدرال با وجود مقاومت پلیس محلی، به این شهر اعزام خواهند شد.
نیوسام این اقدام را «عمدی و فتنه‌انگیز» خوانده و هشدار داده که دولت فدرال «در حال ایجاد هرج و مرج برای تشدید اوضاع» است. اما ترامپ، بی‌اعتنا به این هشدارها، با پست‌های پیاپی در پلتفرم «تروث» به رجزخوانی مشغول است:
«اگر فرماندار گوین نیوسام و شهردار کارن باس نتوانند وظایف خود را انجام دهند، آنگاه دولت فدرال وارد عمل می‌شود و مشکل شورش‌ها و غارتگران را به روشی که باید حل شود، حل می‌کند!!!»
و این پایان کار نیست. ترامپ اعلام کرده که دیگر اجازه استفاده از ماسک در اعتراضات داده نخواهد شد، و وزیر دفاعش، پیت هگست، تهدید کرده که در صورت «ادامه خشونت‌ها»، حتی تفنگداران دریایی نیز بسیج خواهند شد.
گویی آمریکا این روزها صحنه‌ی تمرین برای یک دیکتاتوری تمام‌عیار است و ترامپ هم کارگردانِ بی‌پروا و بی‌گریمِ این نمایش.
و چه سکوتی! در میان همین اپوزیسیون‌های راست وطنی، کسی را سراغ دارید که بگوید این رفتار بویی از دموکراسی نبرده؟ هرگز! تازه با افتخار نقل می‌کنند که ببینید، «حاکمیت قانون» یعنی این! تعجب نکنید اگر زمانی جمهوری اسلامی به تقلید از همین نمایش مسلحانه، سراغ مهاجران افغانستانی برود؛ آن وقت جماعت «لیبرال» و «برانداز» ما در صف اول کف‌زن‌ها خواهند ایستاد: دفاع از امنیت ملی به سبک ترامپی.
با وجود این ترامپ و ترامپیسم یک خدمت بزرگ به فهم عمومی می‌کنند: نقاب پر زرق و برق حقوق بشرِ سرمایه‌داری را کنار می‌زنند. آن‌چه می‌ماند، چهره‌ی عریان نظامی است که جان و کرامت انسان‌ها را تنها در سودآوری آن‌ها می‌سنجد. لیبرال دموکرات‌ها استاد آرایش‌اند؛ ترامپ اما صادقانه‌ترین شارلاتان است: جنایت را بی‌گریم به نمایش می‌گذارد.
نه، این رفتار یک استثنا یا انحراف از «دموکراسی» نیست؛ خودِ ذات نظم سرمایه‌داری است. جهانی که در آن کارگر مهاجر تا وقتی سود می‌آفریند «مهمان خوش‌آمد» است و به محض آن‌که نیازی به او نیست، با گلوله و باطوم بدرقه می‌شود. قانون؟ همان چماق مشروعیت‌بخش سرمایه‌داری است.
امروز این صحنه‌ها را در مرزهای آمریکا می‌بینیم؛ فردا در خیابان‌ها و شهرهای اروپایی و بی‌گمان بار دیگر در خیابان‌های تهران ، چرا که جمهوری اسلامی خود سال‌هاست استاد و پیشگام همین شکل از توحش و سرکوب عریان است. نئوفاشیسم جهانی شده است؛ و اگر هنوز کسانی دلخوش‌اند که سرمایه‌داری را می‌توان با «چهره‌ای انسانی» بزک کرد، کافی است نگاهی به این کارناوال سرکوب و توحش بیندازند که امروز از واشنگتن تا پاریس، از لس‌آنجلس تا تهران، چهارگوشه‌ی جهان را درمی‌نوردد.
صدای فدائی