اعتصابات عظیم بیش از 300 میلیون از کارگران و کشاورزان و سایر زحمتکشان هند و درسهای آن

درهفته های گذشته شاهد اعتصابات عظیم کارگران و کشاورزان هند بودیم . بیش از 300 میلیون نفر از کارگران و زحمتکشان بخشهای صنعتی، کشاورزی و خدماتی در اعتراض به تعرضات نظام سرمایه داری و دولت راست  ”تاراندرا مودی“ دست به اعتصاب زدند. این اعتصابات که در اعتراض به برنامه اصلاحی دولت و با خواست  افزایش دستمزد فسخ  قانون ضد کشاورزی و همچنین  افزایش هزینه برق و.. صورت گرفت ، بمثابه بزرگترین  اعتصاب همبسته علیه نظام سرمایه داری در جهان انعکاسی گسترده یافت .

در هندوستان که ادعا میشود یکی از بزرگترین اقتصادهای جهان است میلیونها کارگر و زحمتکش با دستمزدهای اندک مورد استثمار شدید قرار میگیرند، میلیونها نفر از کارگران  و کشاورزان بیکار و توده های محروم در کوچه و خیابان متولد میشوند و در سخت  ترین شرایط در کوچه ها، خیابانها و اگر شانسی داشته باشند در آلونکهای حاشیه شهرها  زندگی میکنند.

اعتصاب عمومی زمانی آغاز شد که مذاکرات نمایندگان کارگران  با وزیر دارائی دولت مودی به نتیجه نرسیده بودند، کارگران علاوه برخواستهای  اقتصادی برنامه اصلاحی دولت را به ضرر کارگران دانسته و از جمله خواستار آنند که  دولت از پروژه های خود برای فروش سهام شرکت های عمومی به منظور تامین اعتبار صندوق های دولتی خودداری کند، کارخانه های فرسوده را تعطیل کند و حقوق کارگران را افزایش دهد. 

در هند رشد سرمایه داری با تشدید بیسابقه استثمار و بی حقوقی کارگران همراه است  بعلاوه  در سالهای اخیر با اجرای  سیاست های نئولیبیرالی  میلیونها کارگر هندی  همچون کارگران ایرانی  با بیکاری، عدم تضمین شغلی  و تشدید ستم و استثمار مواجه  هستند و این در حالی است که پاندمی کرونا نیز سراسر کشور را فرا گرفته است و جان و زندگی میلیونها نفر از طبقه کارگر و محرومان جامعه  با خطرحتمی مواجه است و میلیونها نفرمشاغل خود را ازدست داده اند  بدون اینکه ممر درآمد دیگری داشته باشند .

در این برهه زمانی اعتصاب شکوهمند  کارگران  و زحمتکشان هندوستان  مرحله نوینی را در مبارزه کار علیه سرمایه در سرتاسر جهان گشود  و نشان داد که  طبقه کارگر قادر است کلیه زحمتکشان و محرومان را  بر علیه نظام سرمایه داری متحد کند  و توازن قوا را در سطح جامعه متناقضی نظیر هندوستان  تغییر دهد .

 کارگران ایران چه درسهائی میتوانند  ازاعتصاب عمومی کارگران هند بیاموزند

 تردیدی نیست که شرایط  کارگران و زحمتکشان هندوستان با  شرایط و موقعیت مبارزات کارگران و زحمتکشان ایران  تفاوت  زیادی دارد و نیز میتوان با کار تحقیقی و شناخت بیشتری به  نقاط ضعف و قوت این اعتصاب و چشم انداز آینده آن پرداخت .  با این وجود  درسهائی که  بطور فشرده میتوان از این اعتصابات آموخت و در شرایط ایران و چشم انداز مبارزات کارگران و زحمتکشان بکار بست،  را بطور فشرده میتوان  چنین برشمرد .

سازماندهی  و هدف گذاری درچهارچوب یک جبهه انقلابی علیه سرمایه داری با هژمونی طبقه کارگر ازطریق:

سازماندهی  و تامین  اتحاد بیش از ده فدراسیون و اتحادیه  و هزاران انجمن  و تشکلهای  مختلف کارگران، و زحمتکشان بخش خدمات،کشاورزی، جامعه روستائی ، خرده فروشان،کارگران روزمزد، رانندگان، بخشهای مالی  و بانک ها، بیش از یک و نیم میلیون ازکارمندان جزء ادارات دولتی و بخش خصوصی، شرکتهای حمل و نقل و صدها انجمن و نهاد دیگر زحمتکشان (درمجموع 300 میلیون نفر) که  در نتیجه تعرضات سرمایه داری هند  بلحاظ اقتصادی، اجتماعی و سیاسی فشار روز افزونی را متحمل میشوند.

2- تعیین شعارهای سنجیده دقیق و بسیج کننده بر اساس مطالبات  همه بخشها و جلب حمایت توده ای

3- تعیین دقیق دوستان و دشمنان طبقه کارگر و زحمتکشان و طرد  عناصر نفوذی تفرقه افکن و وابسته به سرمایه داران و دولت

4- سازماندهی از پائین با مشارکت همه اقشار ذینفع  از رده ها صنوف، کارخانه ها، بخش کشاورزی، کارمندان و غیره بصورت محلی، شهری منطقه ای رشته ای، استانی و سراسرکشور

5- براه انداختن کارزار تبلیغاتی با اتکا به نیروهای پایه بصور عملی در محل کار و زیست با ابتکار تشکلهای مختلف کارگران و زحمتکشان در شهر و روستا

6-  سمتگیری ضد سرمایه داری  و طبقاتی در ابعاد مختلف و منطبق برتضاد کلیه زحمتکشان و توده های مردم با نظام سرمای داری و از جمله نسخه نئولیبرالی

7- در عرصه جهانی اتکا به طبقه کارگر و زحمتکشان و جلب پشتیبانی آنها از اعتصاب عمومی

و سرانجام راهپیمائی های  میلیونی و متعدد که توانست خواست ها و مطالبات طبقه کارگر و زحمتکشان را در صحنه اجتماع طرح و قدرت و توانائی خود را بنمایش بگذارد .

طبقه کارگر هند تنها با متحد کردن  متحدین نزدیک خود زیر چتر جبهه ای انقلابی  توانست بیش از 300 میلیون از کارگران و زحمتکشان هند را متحد کرده و اعتصابی عمومی  و تظاهراتی میلیونی را سازمان دهد .