۱ شهریور ۱۳۵۶، زادروز کارگر و وبلاگ‌نویس ستار بهشتی است

ستار بهشتی، فرزند زادگاه ساده و محروم، رباط‌کریم، که از دل کوچه‌های خاکی و خانه‌های نمور قد برافراشت. او کارگری روزمزد بود، با دستانی که زخم روزگار بر آنها حک شده بود، در کنار زندگی پرمشقت روزانه‌اش، قلمی داشت که لرزه بر اندام رژیم انداخت. در زمانی که شبکه‌های اجتماعی به صورت امروزی نبود، او با وبلاگ ساده‌اش، صدای بی‌صدایان را فریاد می‌کرد، دردها و زخم‌های کارگران و ظلمی که بر آنان می‌رفت، برملا می‌ساخت.

روز نهم آبان ۱۳۹۱، ستار به جرم “اقدام علیه امنیت ملی” دستگیر شد. اما این امنیت، نه امنیت توده‌های رنج و کار، که امنیت کسانی بود که از ظلم و استبداد نفع می‌بردند. حاکمیت از قلم ستار وحشت داشت، از حقیقتی که یک کارگر بی‌هراس بازگو می‌کرد. به همین دلیل او را در زیر شکنجه‌های وحشیانه به شهادت رساند.

گوهر عشقی، مادر داغدار ستار، پس از قتل فرزندش، به تندیس مقاومت بدل شد. او مادر یک کارگر شهید بود، مادری که قلبش پر از درد و غم بود، اما هرگز از پای ننشست. گوهر، در مسیر دادخواهی خون پاک فرزندش، به میدان آمد و پرده از ظلمی که بر پسرش و دیگر کارگران و مردم این سرزمین می‌رفت، برداشت.
ستار بهشتی، نه تنها یک کارگر و وبلاگ‌نویس، بلکه نمادی از مقاومت کارگران در برابر ظلم و استبداد بود. حاکمیت از او وحشت داشت، از قلمی که به دفاع از حقوق کارگران برمی‌خاست، از عشقی که او به آزادی داشت. او نشان داد که حتی در تاریک‌ترین لحظات، می‌توان ایستاد و به مبارزه ادامه داد؛ مبارزه‌ای که مادرش، گوهر عشقی، هنوز پرچمدار آن است.