اتحاد فدائیان کمونیست
کار ، مسکن ، آزادی ، جمهوری فدراتیو شورائی!

بهاران

بهاران برگ هاست 
زلال آبشار 
آرزوهای ناتمام کودکان کار 
خون تو 
هیاهوی کوچه 
کودکان پشت بساط آلوچه 
بر شعله زخم تو نشسته ام اینجا 
برچهارراه دود و گلوله و دیو و زره پوش 
و آب می شود 
و آب می شود صخره ی یخین هراسم 
این اشک نیست که فرو می چکد از چشمم 
برگرگر شکفته زخمت 
 
بر گرگر زخم شکفته ات 
دست و دلمان گرم می شود 
از نیزارهای سوخته معشور 
تا جنگل های به غارت رفته گیلان 
تا مردمانی که درو می شوند 
هر روزه ، هر کجا در رویای نان 
از کوره پزخانه ها 
از زورآبادها 
اززخم ها و پینه ها 
از لای دندان چرخدنده ها 
از پشت دار قالی 
از فراز دار 
هااااای بگذار بنویسم بگذار 
با نی استخوان کتف شکسته خواهرت بنویسم 
بنویسم 
با ساق خونین برادرت بنویسم 
مویه های مادران داغدار 
مادران سیاه پوش 
مادران روسری سپید 
مادرحمید،فرزاد، پویا 
مادر فاطمه، سحر، ثریا : 
گلم پرپر شد از باد خزانی 
شکسته ساقه اش در نوجوانی 
بیا دل سوخته تا دم بگیریم 
سرود مادران خاورانی 
 
 
شەهید نەوجوانم، ماڵ و مینم 
وە داخد پا نیەکیشم تا بمینم 
هزاران جار ئەگەر بمرم هەڵسم 
هەتا  ئەو  رووژه ک  حقد بسێنم 
 
 
هزاران سهره پر خونین ببینی 
لباس مادران مشکین ببینی 
هزازان تلخ‌تر از این ببینی 
که  سفره ی ظالمی رنگین ببینی 
 
 
رووڵەم کوشتن سزانن جەرگ و گیانم 
کوتان بەیداخ خەم  وە نیشتمانم 
سەنگەر چووڵه و  نیەکەم  رووڵەی شەهیدم 
هەتا رووژێ نەمینێدن سفانم 
 
گلوله بر دل یارم نشسته 
میان کوچه ها  خون لخته بسته 
نگه کن کام ظالم تا برآید 
جنازه می برند دسته به دسته 
 
زمسانەو زەلانه و خەم  له پەی  خەم 
تەپ و تووزه و  شەواره و  سەردەوا و تەم 
کەسێ پا نیەڵگرێ پەی  داد ئایەم 
نه گوودەرزێ نه زووراوێ نه رووسەم 
 
جنازه می برند از کوی و برزن 
جوان و نوجوان از مرد و از زن 
تن آبانمان در خون کشیدی 
بمان چشم انتظار ماه بهمن 
 
بنویسم 
و با کلمات راهی شوم 
بر کرانه کارون و زنده رود 
بر دهان کف آلود سیمره، ارس  
و تن ماهیان سیاه کوچک را  
از گوشه گوشه این خاکستر سرد جمع کنم 
همه را بریزم در کوله پشتی حافظه ام 
ببرم تا زمین های بایرمان 
و نامشان را یکایک، دانه دانه، برگوشه گوشه این خاک تشنه لب  
بکاریم 
تا شکوفه.. 
تا گل.. 
تا گندم.. 
تا گرد گرگر شکفته زخمت 
تا گرد گرگر زخم شکفته ات 
گروه گروه، دسته دسته 
با خط و خاک خوردگیمان 
با آستین های چرک و کفش های پاره مان 
نان بپزیم ، ناااان 
تا بوی آن 
بوی بد دهان این نرکدددخدای را از خانه هامان بزداید 
و پای بکوبیم و بخوانیم : 
 
دنیای نک و نوار هات 
رەنجێ کیشایم وە بار هات 
وادەی  سەیران یار هات 
مەردمەگه وهار هات 
 
پەروانەی  خاڵ وه خاڵ هات 
زەلان چێ و شەماڵ هات 
دار بێ‌نز وەحاڵ هات 
مەردمەگه وهار هات 
 
 
قڵای زووردار بی وێران 
سفرەی هەژار پڕ له نان 
وه سەر چێ  جزر زمسان 
مەردمەگه وهار هات 
 
دەنگ تەمۊره و شمشال 
وێنەی کەپوو  سوک باڵ 
پەڕ کیشێدن ماڵەوماڵ  
مەردمەگه وهار هات 
 
سییه درارن  له وەر 
ساز و دێوڵ کەین خەوەر 
دەورەی زاڵم چێ وه سەر 
مەردمەگه وهار هات 
 
هەم جار چۊ جارجاران 
چیمەن  گوڵ خەی  وه داوان 
غەریبەیل  تیەن وە باوان 
مەردمەگه وهار هات 
 
 
احسان حقیقی نژاد
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.