تفام نامه های بلند مدت با سایر دول و اهداف رژیم

منتشر شده در نشریه راه سرخ شماره 4

ارتباطات سیاسی و اقتصادی از ابتدایی ترین اقدامات حاکمیتی هر رژیمی است که می بایست به منظور پیش برد رشد و توسعه اقتصادی و رفاهی جامعه اتخاد کند و بالطبع در دولتی انقلابی که برخواسته از اراده و انقلاب کارگران و زحمتکشان و توده های مردم است تنها قانون و معیار برای برقراری روابط سیاسی و اقتصادی حتی در کوچکترین تفاهم نامه ها و قرار دادها حفظ منافع کارگران و زحمتکشان و بسط و تعمیق سوسیالیسم است . اما جمهوری اسلامی به دنبال چیست ؟ به گواه تاریخ چهل ساله رژیم ، معیار اصلی همه پیمان نامه ها و قرار دادها در وحله اول حفظ حاکمیت خونریز جمهوری اسلامی به هر قیمتی است که حتی به مانند سلاطین قاجار فروش و واگذاری بخشهایی از جغرافیای ایران را اقدامی طبیعی و حق خود میدانند و از اتخاذ آن ابایی نداشته اند و در تفاهم نامه 25 ساله با امپریالیسم چین هم به راحتی جزیره کیش و بندر چابهار و بندر جاسک را در طبق اخلاص نهاده و پیشکش کرده اند . نکته اصلی این است توسعه و آبادانی و ارتقاء سطح معیشت و زندگی مردم هیچگاه دغدغه رزیم نبوده و در طی این سالها همواره بنا به خصیصه تجاری خود که خواستگاه و  پایگاه جناح قالب آن بوده و هست به منافع آنی و سریع الوصول می اندیشد ، با درآمدهای سرشار نفتی خصوصا در دوره هشت ساله ریاست جمهوری احمدی نژاد که قیمت نفت افزایش عجیبی یافت و قریب به هزار میلیارد دلار که معادل درآمد حاصل از فروش نفت از ابتدای کشف آن تا سال 84  – آغاز ریاست جمهوری احمدی نژاد  – بود ، میشد ایران را از نوساخت و با توسعه صنایع و رشد تولیدات و ایجاد اشتغال رفاه و معیشت جامعه را به سطح جوامع اروپایی رساند ولیکن هیچ تحولی رخ نداد ، بر عکس بخش مهمی از این درآمد برای  باندهای مافیایی جنایتکار رژیم به منظور بحران آفرینی و ایجاد آشوب  در کشورهای منطقه صرف شد ، بخشی بین اعوان و انصار رژیم تخس شد و میزان زیادی هم صرف واردات کالاهای مصرفی  از خودرو گرفته تا سنگ پا و سنگ قبر و خوراک سگ و گربه و فولاد و لوازم یدکی و شکر و پارچه و ….. شد فی المثل  میل گرد واردتی از چین با محاسبه  هزینه تولید و حمل نقل از چین تا بنادر ایران و تا تهران ارزانتر از میل گرد تولید داخل به مصرف کننده ارائه میشود ، به یکباره بعد از برجام خودرو سازهای فرانسوی و چینی به مثابه لاشخورانی آماده با انبوه خودروهای در انبار مانده راهی ایران شدند . آنچه این درآمدها نجومی به بار آورده پر شدن حسابهای بانکی و رشد روز افزون زندگی اشرافی و لاکچری تجار و دلالان  به همراه گسترش بیش از پیش بیکاری و فقر و فحشا وسخت شدن تامین ابتدایی ترین نیازهای معیشتی توده ها بوده .  ناکفته نماند درسالهای نکبت بار حیات رژیم تنها بخشی که بی واسطه  به امنیت و اقتدار رژیم در داخل و منطقه مرتبط است ، رشد کرد ، صنایع نظامی وموشکی است که رژیم هم به لحاظ کیفیت و هم به لحاظ کمیت در این نوع فعالیتها رشد چشمگیری داشته است . اینک که جمهوری اسلامی در بحرانی ترین و حساسترین لحظات عمر خود قرار دارد و مرگ محتوم خود را به وضوح میبیند و به قول نوبخت کفگیرش به ته دیگ خورده تنها به فکر کسب پول و تامین مالی خود است حتی اگر لازم باشد نفت را با تخفیف 32%  به همراه کیش و چابهار و جاسک تقدیم چین کند . البته از آنجا که سرمایه به جایی میرود که ثبات سیاسی و اقتصادی حاکم باشد و سود آن تضمین شود  ، وضعیت رژیم که روز به روز به بی ثباتی و ورشکستگی کامل نزدیک میشود و هیچ امیدی به آینده برایش متصور نیست طبعا جذابیتی برای سرمایه های چینی ندارد و متن قرار دادی که دو سال پیش لاریجانی در سفر غیر منتظره اش به چین بر روی میز گذاشت تاکنون با برخورد سرد انها مواجه شده و علیرغم هوچیگری های مقامات رژیم از جانب چینی ها باز تابی نداشته است .