سایت فدائی، ارگان رسمی سازمان اتحاد فدائیان کمونیست
پنجاه سال از جنایت تپه‌های اوین گذشت…
در روز سی‌ام فروردین ۱۳۵۴، یکی از جنایت‌بارترین فصل‌های تاریخ مبارزه‌ی انقلابی ایران رقم خورد؛
بیژن جزنی، عباس سورکی، عزیز سرمدی، محمد چوپانزاده، احمد جلیل‌افشار، حسن ضیاظریفی، مصطفی جوان‌خوشدل و کاظم ذوالانوار، هشت تن از برجسته‌ترین کادرهای فدائی و مجاهد، با دستان بسته، چشم‌بسته، بی‌دفاع، بر بلندای تپه‌های اوین، هدف گلوله‌های ترس و انتقام نظام شاهنشاهی قرار گرفتند.
این رفقا نه در میدان جنگ، که در قلب زندان، زیر نظر مأموران ساواک، و در حال گذراندن دوران محکومیت خود بودند. اما حضورشان، اندیشه‌شان، سازماندهی‌شان، برای حکومت ترس‌آورتر از هر اسلحه‌ای بود.
رژیم پهلوی با طراحی این قتل سیاسی، می‌خواست آینده را به قتل برساند. اما خون آن‌ها نهال‌هایی را آبیاری کرد که در دل جنبش انقلابی ایران، هنوز زنده‌اند.
بیژن جزنی، از بنیان‌گذاران سازمان چریک‌های فدایی خلق، نه‌تنها یک مبارز، بلکه یک متفکر برجسته‌ی مارکسیست بود؛ انسانی که در تاریک‌ترین سال‌های استبداد، چراغ تحلیل طبقاتی، نقد دین، و استراتژی رهایی‌بخش خلق را برافروخت.
او از معدود کسانی بود که سال‌ها پیش از انقلاب ۵۷، خطر قدرت‌گیری نیروهای اسلامی در غیاب یک رهبری آگاه و سوسیالیستی را هشدار داده بود. اندیشه‌های جزنی، به‌ویژه در اثر مهم او “مارکسیسم اسلامی یا اسلام مارکسیستی”، همچنان در برابر تحریف تاریخ و بازگشت ارتجاع، سدی استوارند.
نام آن‌ها، در حافظه‌ی مبارزات مردم ایران، نه فقط به‌عنوان شهید، که به‌عنوان پیشاهنگ، معلم، و رهرو راه رهایی طبقه‌ی کارگر جاودانه است.
یادشان گرامی، راهشان پررهرو.
یادشان گرامی باد!