گسترش اعتراضات و تداوم خیزش انقلابی پاسخی درخور به تشدید سرکوبگری واعدام زندانیان سیاسی است

صبح  شنبه ۱۷ دیماه دریکصد­وچهاردهمین روزخیزش انقلابی  دو جوان مبارز دیگر بنام­های محمدمهدی کرمی و محمدحسینی توسط جلادان رژیم جمهوری اسلامی  به دارآویخته شدند و چند جوان مبارز زندانی دیگر به سلول­های انفرادی منتقل شده اند که با خطراعدام مواجه اند.

رژیم ددمنش جمهوری اسلامی از آغاز اعتراضات گسترده؛ زن- زندگی- آزادی-  با بسیج نیروهای سرکوب و دستگاه های انتظامی وامنیتی خود به هر جنایتی دست زد تا اعتراضات عمومی را متوقف واوضاع را به حال عادی برگرداند . مافیای قدرت و ثروت حاکم در طی سه ماه  صدها نفر از زنان و مردان معترض  و ده­ها کودک را بی رحمانه به قتل رساندند. هزاران نفررا دستگیر و روانه شکنجه گاه ها کردند، اما نتوانستند خیزش ستمدیدگان را خاموش و توده­های بجان آمده را مرعوب سازند. اکنون با اعدام جوانان انقلابی محبوس در زندانها و شکنجه گاه ها، تنها شکست و درماندگی و وحشیگری خود را بنمایش می­گذارند.  اقدامات جنایتکارانه­ای که  به خشم و نفرت بیشتر مردم دامن زده و بی شک تداوم خیزش انقلابی و گسترش ابعاد مبارزه را درپی خواهد داشت. همچنانکه شاهد هستیم، اعدام این دو جوان مبارز نیز نتوانست  نیات پلید رژیم را برآورده سازد و توده های مردم دراقصی نقاط ایران وسایر کشورهای جهان به اعتراض برخواستند ودر تظاهراتها و اجتماعات خود اعلام کردند که با این اقدامات جنایتکارانه در زندانها مرعوب نخواهند شد و به مبارزه تا سرنگونی انقلابی رژیم از پای نخواهند نشست.

رهبران نظام ضد مردمی حاکم بیش از چهل سال است که عمده ثروت اجتماعی و دسترنج  توده­های زحمتکش مردم را برای سرپا نگاه­داشتن جمهوری جهل وجنایت به کام  دستگاه جهنمی سرکوب ریخته اند تا بخیال خود هر جنبنده ای علیه دستگاه مافیای حاکم را سرجایش بنشانند. اما اکنون اوضاع دیگری درپیش روی است. بیش ازسه ماه است که خیزش انقلابی  با پیشگامی زنان با همه افت خیزها و سرکوبگری­های بیرحمانه حاکمیت همچنان ادامه دارد. همزمان تعمیق بحران اقتصادی، تورم  افسارگسیخته، افزایش بیکاری،  بی مسکنی، فساد و تبعیض ونابرابری، توده های به جان آمده را با فشارهای اقتصادی وسیاسی ومعضلات بیشماری مواجه ساخته است و برای کارگران و زحمتکشان راه چاره­ای جز پیوستن به اعتراضات و اعتصابات گسترده و سرانجام اعتصاب عمومی و قیام مسلحانه علیه مافیای قدرت و ثروت  و کل نظام ارتجاعی حاکم باقی نگذاشته است. ترس و واهمه ازچنین چشم اندازی است  که رژیم  جمهوری اسلامی را واداشته است تا کار جلادان خود را رونقی دیگر بخشد. با این توهم که گویا باتشدید سرکوب میتوانند خیزش انقلابی را خاموش و طبقه کارگر و توده های مردم را از شرکت در اعتراضات و دست زدن به اعتصابات  برحذر دارند.

برای مقابله با سرکوبگری رژیم و برای تدارک پیروزی نهائی انقلاب باید به سازماندهی در محل کار و زیست و تلفیق کارعلنی و مخفی درمبارزات جاری و تدارک امکانات لازم برای اشکال مختلف مبارزه  همت گماشت . درعین حال دشمنان داخلی و خارجی انقلاب را شناخت وشناساند وتوده های مردم را از دنباله روی ازجریاناتی که قصد مصادره بمطلوب مبارزات و جانفشانی توده های مردم رادارند، برحذر داشت. و ضروریست  متحدا در داخل وخارج کشور به مبارزه و مقاومت ادامه دهیم.

نیروهای  چپ انقلابی و جنبش های اجتماعی سوسیالیستی، آزادیخواه و مترقی می­باید دراتحاد باهم و با طرح خواست­ها و مطالبات اقتصادی، اجتماعی وسیاسی توده های رنجدیده واستثمار شده، به امر آگاهی و سازمانیابی  جنبش  طبقه کارگر و سایر جنبش­های اجتماعی  مترقی  و دموکراتیک یاری رسانند. بویژه وظیفه تعطیل­ناپذیر کارگران  سرتاسر ایران، بویژه کارگران پیشرو است که در برابر احکام جنایتکارانه بیدادگاه­های جمهوری اسلامی  و دستگیری و شکنجه و اعدام زندانیان سیاسی به اعتراض برخیزند.

مقابله با نظام حاکم و دستگاه سرکوبگر آن، گردآمدن گردان­های کار و زحمت در یک جبهه انقلابی  بمنظور گسترش مبارزه برای سرنگونی انقلابی رژیم و استقرار ساختار اقتصادی و اجتماعی نوین مبتنی بر شوراها را به امری فوری و ضروری تبدیل کرده است. امروزه خواست ها و مطالبات اقتصادی و رفاهی  طبقه کارگر وتوده­های رنجدیده و زحمتکش مردم با مطالبات آزادیخواهانه و دموکراتیک  درهم آمیخته است  و شرکت گسترده و متحد در اعتراضات، اعتصابات، و تظاهرات و سایراشکال مبارزه  برعلیه ستم واستثمار و سرکوب ونیز آزادی کارگران زندانی و سایر زندانیان سیاسی یک وظیفه تعطیل ناپذیرهر انسان آزادیخواه و انقلابی محسوب میگردد.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

برقرارباد جمهوری فدراتیو شورائی

زنده باد سوسیالیسم

سازمان اتحاد فدائیان کمونیست

هیجدهم دیماه