سقط جنین جرم نیست

اگرچه باورش مشکل است که رژیم اسلامی هرگز فرصتی برای سرکوب بیشتر و تجاوز به حقوق انسانی زنان، از دست داده باشد، ولی باز هم راه دیگری برای تنگتر کردن حلقۀ خشونت وآزار سیستماتیک جنسی بر گردن زنان را پیدا کند.

فاشیسم اسلامی در مازندران، جهت هر چه بیشتر کردن فضای پلیسی علیه زنان،  در صدد ایجاد شبکه های اطلاعاتی بین دادگستری و مراکز درمانی است تا بتواند نظارت مستقیم بر زنانی که تست بارداریشان مثبت بوده را داشته باشد.

سقط جنین در ایران اسلامی همیشه جرم بوده است ولی تلاش برای اطلاعاتی کردن کادر

درمانی اقدام جدید و مزورانۀ رژیم برای نرمالیزه کردن تهدید و تعقیب زنان و برخورد

 بزهکارانه با آنان است. قرار دادن بدن زنان تحت نظارت شدید و وحشیانۀ دولتی اگرچه فقط مختص به رژیم اسلامی ایران نبوده و کمابیش در سراسر جهان و حتی در بخشی از اروپا در حال رخ دادن است، ولی رژیم اسلامی ایران به شنیع ترین حالتش، زنان را دائما موضوع این کنترل سیستماتیک و بیرحمانۀ خود قرار داده است.

سقط جنین هنوز در بخشی از جهان جرم محسوب میشود و در برخی کشورها که زنان توانسته اند به اختیارِ عمل در قبال بارداری یا خاتمه به آن دست پیدا کنند، این اختیار عمل توسط جناح اولترا راست بورژوازی در کنارِ دم و دستگاه مراکز ارتجاعی مذاهب با توجیهات مختلفی ربوده شده است. بخشی از این اقدام تجاوزگرانه به حقوق زنان، واکنش شدیدِ جامعۀ مرد سالار علیه جنبش رو به رشد حقوق زنان در سطح جهانی بوده است که ” باردار ماندن و مادر شدن” را امری داوطلبانه و از حقوق انسانی زنان میداند. جامعۀ مردسالار، خواستۀ کنترل تولد توسط خود زنان را، همواره تهدیدی برای تسلط شان بر زنان دانسته اند، و در نتیجه ممنوعیت سقط جنین بخشی از تلاش این فرهنگ برای کنترل زنان و محدود کردن آنها به نقش سنتیِ تولید مثل و بچه داری بوده است.

جرم سازی از زنان و اندامهایشان اگرچه موضوع تازه ای نیست ولی با عروج جنبشهای ارتجاعی و راست، حمله به حقوق زنان ابعاد وقیحانه ای بخود گرفته است. این جنبشهای فاشیستی در کنار حمله به دیگر گروه های اجتماعی مثل مهاجرین و اقلیتهای ملی-نژادی و اتنیکی، حمله به زنان و دستاوردهایشان، مخرج مشترک تلاشها و کمپین هایشان بوده است، در عین حال انگیزه های تازه ای نیز به رژیمهای فوق ارتجاعی ای مثل ایران هم داده اند که حمله های جدیدی علیه زنان را رقم بزند. وقتی که در جایی مثل تگزاس، دولتش برای جاسوسی از سقط جنین زنان جایزۀ ده هزار دلاری میگذارد و از نرس و دکتر گرفته تا رانندۀ تاکسی که با این زنان در ارتباط بوده اند، مجرم شناخته میشوند، جنایتکارانی مثل رژیم اسلامی که جای خود دارد. شناعت بیشرمانۀ رژیم نسبت به زنان تاریخ سیاه خودش را دارد، ولی اینکه نهادها و مراکز پزشکی را که کارشان ارائه خدمات درمانی است، مبدل به تور پلیس کردن و به تله انداختن زنان، تنها نشانگرِ تنفر بیحد و حصررژیم به زنان و حقوق انسانی آنان میتواند باشد.

کنوانسیون حقوق بشر که دستاوردِ جنبشهای بیشماری در جهان سرمایه داریست، با تمام نواقص و مضامین ابترش از حقوق زنان، دولتها را متعهد به حفاظت و احترام به جان زنان و دختران از طریقِ حذفِ محدودیتها برای سقط جنین میکند. کنوانسیون حقوق بشر، حقوق انسانی زنان را شامل حقِ کنترل بارداری، حق انتخابِ آزادانه برای مادر شدن یا نشدن، و همینطور حق برخورداری خدمات درمانی در طی بارداری و دسترسی به تسهیلات پزشکی در صورت خاتمۀ بارداری تعریف میکند. طبق آمارهای این کنوانسیون سالیانه زنان بسیاری بخاطر عدم دسترسی به مراقبتهای بهداشتی و برخورداری از سقط جنین امن، آزاد، و قانونی جانشان را از دست میدهند. در واقع مرگ و میر زنان و دخترانی که تحت شرایط غیر بهداشتی و با کمک افراد غیر متخصص مجبور به سقط جنین میشوند، در کشورهایی که سقط جنین جرم است چهار برابر کشورهاییست که زنان از این حق برخوردارند.

سرمایه داری و بویژه مذهب همواره از زنان بعنوان ابزاری برای پیشبرد سیاستهای سرکوبگرانه و منافع مادی شان استفاده کرده اند. جنبش زنان از پیچ و خمهای بسیاری عبور کرده است که قادر شود برای باردار ماندن و یا خاتمه دادن به آن خودش تصمیم بگیرد. از آن دورانی که فرهنگ ناپلئون بناپارت، فرهنگ غالب بر اکثریت دنیا بود بسیار

 گذشته است. فرهنگی که اعتقاد داشت ” زنان چیزی بیشتر از یک ماشین تولید بچه نیستند” مفتضحانه شکست خورد و زنان به دستاوردهای بزرگی رسیدند که از جمله همین حق استفاده از کنترل بارداری و مادر شدن بود. دیگر آن دوران گذشت که زنان بیایند بعنوان یک قاعدۀ اساسی، مسئولیتِ توضیح و توجیه این را بعهده بگیرند که چرا نباید بعنوان یک “شیء” و یا بمثابۀ ماشین جوجه کشی آنان را تعریف کرد. جنبش رهایی زنان از این مراحل اولیه عبور کرده است. زنان ایران هم همپای فعالین جنبش جهانی زنان، با مبارزه شان، با مقاومتشان و با جنبش شان اعلام کرده اند که انسان هستند و حقوق انسانی شان اهمیت دارد و در مقابل این آپارتاید جنسی، تا آخر ایستاده اند. این تلاش مذبوحانۀ رژیم اسلامی هم بخشی از یک حملۀ استراتژیک طبقاتی و جبهه ای علیه زنان و حقوق شان است که زنان را تا حد یک “تخمدان” تقلیل داده است.  این تلاشها ناگزیر محکوم به شکست است چرا که رژیمی که با اینهمه تمهید و تهدید و ارعاب هنوز قادر نشده است که زنان و دختران ایران را متقاعد کند که داوطلبانه تن به حجاب اسلامی دهند، هیچوقت نمی تواند مقاومت زنان را در مقابل این بیحقوقی ها درهم شکند و بتواند از هر شهروندی، یک جاسوس اطلاعاتی بسازد.

اگرچه، جرم زدایی از سقط جنین به یکباره زنان را مشمول کلیۀ حقوق انسانی شان نمی کند، ولی نقش مهمی در کاهش مرگ و میرهای ناشی از سقط جنین غیربهداشتی دارد. و اگرچه، در برخی از کشورهای مذهبی زده، بویژه مسلمان، سقط جنین هم پهلو شده است با استیگماها و تابوهای مذهبی و باورهای سنتی، ولی زنانی که بدلایل مختلف بویژه فقر و یا بارداری ناشی از تجاوز میخواهند به بارداریشان خاتمه دهند، را هیچوقت متوقف نکرده، حتی در کشورهایی که برای آن مجازات های سنگینی قرار داده اند، بلکه زیرزمینی و ناامن شده است.

سلامت جنسی و حق انتخاب برای مادر شدن و یا انقطاع آن، یکی از پایه های برابری جنسی است. اقدام رژیم اسلامی برای کنترل بیشتر زنان و جرم سازی از اندامهای آنها، انکار زنان و حقوق انسانی شان است. کادر درمانی باید در کنار زنان ایستاده و مرعوب این تمهیدات فاشیستی رژیم نشود. پاسخ زنان روشن است: بدن خودم، انتخاب خودم.

نوشین شفاهی

ا22 اکتبر-2021