ریا کاری خصیصه بارز سرمایه داری

از خصوصیات بارز و ماندگار جمهوری اسلامی که همواره در طی این سالها نمود داشته، دست یازیدن به هر حربه کثیف و هر جنایتی برای خاموش کردن مخالفین خود بوده که متاسفانه با سکوت نفرت آور مجامع بین المللی و دولتهای غربی، به خوبی پیش برده و موفق بوده. ربودن مخالفین و انتقال آنها به داخل و ترور مخالفین در خارج از ایران، در طی این سالها همه در سکوت و مماشات پلیس و نیروهای امنیتی اروپایی در طی این چهار دهه به کرات رخ داده، در این سالها قریب به 360 اقدام به ترور توسط مزدوران رژیم در خارج بر علیه مخالفین جمهوری اسلامی صورت گرفته و در قریب به اتفاق آن، عاملان ترور بلافاصله یا اندک زمانی بعد با مماشات مقامات امنیتی محلی توانستند به راحتی از عواقب آن بگریزند و به ایران باز گردند . روش مماشات و سکوت را دول مزور غربی که اکنون فریاد نقض حقوق بشر سر می دهند و از طرح اقدام  به  ربودن  ” مسیح علینژاد ” برآشفته می شوند، سالها دنبال کردند و سالها به این رژیم درنده اجازه دادند هر آنچه از جنایت و ددمنشی در آستین دارد بر علیه  سازمانهای انقلابی و نیروهای مخالف خود به کار گیرد. فوج فوج اعدامهای هر شب تابستان و پاییز سال شصت که اسامی اعدامیهای شب قبل ستون ثابت روزنامه های صبح بعد بود و تمام دهه شصت تداوم داشت و اوج نفرت آور آن در تابستان 67 رقم خورد، در سکوت گورستانی دول غربی رخ داد و ایران هشتاد میلیونی به مقام شامخ !! دوم درتعداد اعدامها بعد از چین یک میلیارد و دویست میلیونی قرار گرفت. اکنون سوال این است که چه شده  به یکباره اقدام به ربودن مسیح علینژاد که هشت ماه پیش رژیم پیگیر آن بود و اینک دادگستری آمریکا گزارش آن را منتشر کرده،  به تیتراول خبری همه رسانه های تبلیغی سرمایه داری بدل میشود، در حالی که روزهای مدیدی کارگران نفت و گاز و پتروشیمی دست به اعتصاب زده اند، کارگران شهرداری شهرهای مختلف در اعتراض به دریافت نکردن حقوق شان به اعتراض و تظاهرات روی آورده اند، مردم شهرهای خوزستان در گرمای طاقت فرسا با بی آبی دست به گریبانند و خیابانهای شهرهای خوزستان را به آوردگاه با مزدوران رژیم بدل کرده اند، توده های فقر زده و بدون برخورداری از کمترین امکانات حداقلی زندگی در سیستان و بلوچستان دسته دسته در اثر گرسنگی و تشنگی و کرونا جان میدهند، گرانی که به طور روزانه و ساعتی خود نمایی می کند و کار به جایی رسیده که تهیه ابتدایی ترین نیازهای معیشتی مردم می رود که کم کم به خواب و رویا بدل شود و در آینده بسیار نزدیک حوادث دلخراش دوران جنگ دوم جهانی و وقوع فاجعه انسانی و مرگ در اثر گرسنگی تکرار خواهد شد،  مسیح علینژاد چهره روز و سوژه داغ خبری می شود و خود وی به مانند هنرپیشه ای توانا نقش اول این سناریو را برعهده میگیرد. نکته جالب این است که هم زمان با تلاشهای بورژوازی در خارج، در داخل هم روزنامه کیهان تیتر می زند معضل اصلی جامعه ما سگ گردانی است و از فردای آن پلیس اقدام به مقابله با کسانی که با سگ خانگی خود به خیابان می آیند، می کند و در مواردی چند اقدام به توقیف  سگ ! و کشتن آن کرده اند.

واقعیت این است که برخلاف سال 88 که مردم در اعتراضات خیابانی شعار می دادند ” رای من کو ” و همراهی اصلاح طلبان و تمام دستگاههای تبلیغاتی بورژوازی در خارج را با خود داشتند، اکنون فریاد می زنند ” نان من کو – آب من کو ” و این خواسته چیزی نیست که دغدغه سرمایه داری باشد، اساسا سرمایه داران خود بوجود آورنده این شرایط هستند  و در این شرایط به شدت بحرانی پاسخی برای آن ندارند و از امثال علینژاد در این شرایط نمیتواند گفتمانی ساطع شود. بخشهای مختلف بورژوازی هر کدام به طریقی سعی در ایجاد سوژه و تحت الشعاع قرار دادن وقایع و انحراف اذهان عمومی ولو به مدت کوتاهی حتی چند روز هستند، اکنون شکمهای گرسنه و لبهای تشنه به برداشتن یا گذاشتن روسری و حق دوچرخه سواری زنان و…. اهمیتی نمی دهند. پس مناسب است خود علینژاد سوژه شود،  رژیم هم که در این راستا ید طولایی دارد به عنوان دست گرمی از سگ گردانی شروع کرده و زمزمه های مقابله با جلوگیری از برگزاری عزاداریهای کذایی محرم که از طرف سازمان تبلیغات اسلامی اعلام شده، گام بعدی است و مطمئنا رژیم ریا کار و مزور ترفندهای دیگری در آستین دارد ولی واقعیتهای اقتصادی و فروپاشی وحشتناک آن که معاش توده ها و حیات خود و فرزندانشان را نشانه گرفته بسیار قوی تراز آن است که ریاکاریهای لیبرالی و شارلاتانیزم و فریبکاریهای مذهبی بتواند بر آن سایه افکند، این بار رژیم به پایان راه خود نزدیک می شود و هیچ ترفندی نمی تواند نجات بخشش باشد، اکنون نه تنها رژیم سرمایه داری حاکم بلکه اساس مناسبات سرمایه داری به مخاطره افتاده که همه جناحهای بورژوازی را به تکاپو انداخته و هراسان به دنبال راه خلاصی می گردند.       

مسعود موسوی