سایت فدائی، ارگان رسمی سازمان اتحاد فدائیان کمونیست
بیانیه جمعی از زنان آذربایجان
هم اکنون کشور ما در شرایطی به سر می برد که روز به روز بر محدودیتهای فردی، اجتماعی، سیاسی و اقصادی در آن افزوده می‌شود. این تضییقات، پیامدهای بسیار نامطلوب‌تری را گریبانگیر جامعه خواهد کرد. زنان آذربایجانی اعتراض خود را به ادامه این روند اعلام نموده و خاطرنشان میکند:
1 ـ تشدید فیلترینگ سایتها و و توقیف نشریات و اخطار به آنها مبنی بر اجتناب از طرح مسائل جدی اجتماعی و … موجب به بن بست کشیدن روند دمکراتیزه کردن جامعه و بی محتوایی مطبوعات و جراید شده و نهایتا جریانات اجتماعی را به سوی حرکات افراطی سوق خواهد داد. ما زنان آذربایجانی اعتراض خود را به توقیف نشریات، از جمله توقیف ماهنامه” دیلماج” که به تحلیل معضلات آذربایجان و انعکاس قابلیتهای آن می پرداخت و در صدد ارتقا بار تئوریک فعالان اجتماعی آن بود و علاوه بر آن تریبونی آزاد برای جنبش مستقل زنان آذربایجان نیز محسوب می‌شد، اعلام می کنیم. نمونه‌های متعدد دیگری را می توان برشمرد، از جمله نشریه دانشجویی “تلنگر” که برای طرح مسائل زنان با انتشار اولین شماره خود توقیف شد! و هیئت تحریریه ومدیر مسئول آن به حراست دانشگاه تبریز فرا خوانده شدند.
ما خواستار رفع لغو امتیاز و توقیف نشریات مستقل آذربایجان و پایان دادن به ارعاب مدیران مسئول مطبوعات هستیم و اخطار به ماهنامه‌ها و فصلنامه‌هایی که برخی شماره‌های خود را به طرح مسائل زنان اختصاص می‌دهند، محکوم می کنیم.
2 ـ جنبش زنان آذربایجان همچنان که از پیشتازان ” کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض آمیز علیه زنان” بود- چنان چه در ابتدا بیشتر شهرهای پبشتازاین حرکت، بعد از تهران از شهرهای آذربایجان بودند ـ معتقد است آشنایی زنان با حقوق داشته و نداشته‌شان، مهمترین راه برای تعیین و تثبیت خواسته‌های آنان به شمار می‌آید. ما کماکان حامی کمپین به عنوان کف مطالبات زنان هستیم واین را حق مسلم و ابتدایی هر کسی می‌دانیم که ذیل خواستهای خود را امضا کند. ما هر گونه تهدید یا دستگیری و ارعاب فعالین جنبش زنان را محکوم می‌کنیم.
3 ـ احقاق حقوق زنان، هدف مشترک فعالین جنبش زنان است. در حالی که زنان ترک ، کرد، عرب و…خواسته‌های مدنی خود را با دیگر زنان فعال در جنبش زنان پیوند زده‌اند، در راستای احقاق حقوق ملی خویش و… نیزمبارزه می‌کنند و بیشترین هزینه‌ها را متحمل می شوند. چنان چه در ماههای گذشته شاهد دستگیری زنان دگراندیش ترک در نقاط مختلف آذربایجان بوده‌ایم؛ زنانی که هم دغدغه برابری زنان ومردان را دارند و هم دغدغه برابری حقوق اقوام و ملل ایرانی را. اما آن چه تامل‌برانگیز است، عدم پوشش خبری مناسب دستگیریهای فوق چه از جانب جنبش زنان ایران و چه از جانب دیگر گروهها و فعالین سیاسی است که نتیجه اتخاذ چنین رویکردی بازگذاشتن دست سرکوب گران است که با خیال راحت و به‌دور ازنظارت ناظرین حقوقی و افکار عمومی، به اتهامات واهی تجزیه‌طلبی و بدون در نظر گرفتن کمترین حقوقی، با بیرحمانه ترین برخوردها، این افراد را دستگیر و روانه زندان می‌کنند و همین امر ظلمی مضاعف در حق این فعالان است.
جنبش زنان آذربایجان، ضمن ابراز نارضایتی خود از تهدید، بازداشت و شکنجه فعالان اجتماعی و سیاسی آذربایجان که اغلب آنها در شرایط بسیار بدی بسر می برند، معتقد است، ادامه این روند بر کینه و نفرت مردم این خطه افزوده و باز تاکید می‌کنیم، راه را برای حرکات افراطی هموار میکند. ما زنان عمیقا درک می‌کنیم که خانواده‌ها و همسران این زندانیان از جمله عطیه طاهری همسر سعید متین‌پور، رقیه علیزاده همسر عباس لسانی و خانواده‌های رضا متین پور و جلیل غنی‌لو و… بسیار معذب تر از خود آنها هستند.
ما خواهان آزادی این زندانیان، به ویژه آزادی فوری و بدون قید و شرط لیلا حیدری هستیم که به هنگام ملاقات با همسر زندانی خود، بهروز صفری (از فعالان سیاسی آذربایجان) بازداشت و اکنون پنجمین ماه دستگیری خود را در بند209 زندان اوین در حالی می‌گذراند که به گفته منابع خبری و بنا به گزارشِ گزارشکران حقوق بشر، بارها در زندان دچار حمله‌های قلبی و میگرن شده است، بطوری که دو بار در حین بازجویی، بیهوش شده و حتی مسئولان بهداری نسبت به وضعیت او هشدار داده‌اند.
لذا، ما زنان آذربایجانی فعال در جنبش زنان، ضمن تاکید و توجه بر حقانیت مطالبات قومی (ملی)، خواستار آزادی هر چه سریعتر لیلا حیدری، باتوجه به وخامت وضعیت سلامتی وی هستیم و از تمامی فعالین جنبش زنان و نهادهای مدنی و فعالین سیاسی انتظارداریم با امضای بیانیه برای آزادی لیلا حیدری، با ما همصدا شده و زنان آذربایجان را یاری دهند.
فعالین جنبش زنان آذربایجان 29/10/86