سایت فدائی، ارگان رسمی سازمان اتحاد فدائیان کمونیست
اول ماه مه هرسال فرصتی است تا ارزیابی از جنش کارگری و فعالیت های آن دریک سال گذشته بعمل آید و از تجربیات آن درسهای لازم گرفته شود. اگر جبنش کارگری را با خواست ها و مطالبات و نیز اشکال مختلف مبارزه آن درنظر بگیریم و به مجموعه کنش و واکنشهای درون کارگران را جنبش کارگری نام نهیم که در درک از مفهموم این نام اختلاف نظر است. باید گفت که جنبش کا رگری بنابر موقعیت عینی خود و نقش اش در اقتصاد سرمایه داری مدام در جنبش بوده ،هست و خواهد بود. از این منظر اعتصابات و اعتراضات گسترده کارگری که البته در سال گذشته همزمان با شیوع ویروس کشنده کرونا با محدودیتهای زیادی مواجه بود، اما کم و بیش به حرکت خود ادامه داد و نمیتوانست ادامه ندهد، زیرا وضعیت اقتصادی وخامت بار کارگران در سال گذشته با شیوع ویروس کرونا و افزایش مداوم قیمت مایحتاج اولیه، بیکاری و بیکارسازیهای گسترده و مشکلات پرشمار دیگر نظیر سطح پائین حقوق ودستمزد، معوقات مزدی، تامین اجتماعی و بهداشت و ایمنی محیط کار، قراردادهای موقت ، بیکارسازیهای گسترده و از همه مهمتر نداشتن حق تشکل مستقل مواجه بود .
بطورمثال طبق گزارشات منتشره حداقل ۷۵۷۷ کارگر در طی یکسال اخیر در طی حوادث کار مجروح شدند. دستکم ۱۷۹۰ تن از کارگران نیز در همین مدت در طی حوادث کار جان خود را از دست دادند. بنابر اعلام پزشکی قانونی درطی ده سال گذشته 16هزار نفردرحوادث ناشی ازکارجان خود را ازدست داده اند یعنی سالانه 1600 نفرکارگر بخاطر نبود ایمنی محیط کار جانباخته اند و طبق گزارش مرکز آمار بیش از35 هزارکارگر بیش از دو هزار و سیزده ماه معوقات مزدی دارند که طبیعتا واقعیات درآمارهای رسمی منعکس نمیشوند .میلیونها نفرازکارگران مشاغل خود را ازدست داده اند که زنان بخش بزرگی از این بیکاران را شامل میشود و بدون داشتن حقوق بیکاری و چشم انداز بازگشت به کار و یا یافتن شغل مناسب به صف اعتراضات میپیوندد.
در این میان زنان کارگر علاوه بر تبعیض جنسیتی اولین گروه از نیروی کار بودند که درسال گذشته مشاغل خود را از دست دادند در حالیکه اساسا سطح اشتغال زنان در جمهوری اسلامی بسیار پائینتر از مردان است و همینطورحقوق و دستمزدهای کمتری میگیرند واحد های تولیدی عمدتا از استخدام زنان متاهل خودداری میکنند و درموارد متعددی استخدام زنان مجرد را با تعهد به عدم ازدواج و بارداری موکول میکنند. در عین حال باید در نظرگرفت که بیشتر زنان در کارگاه های کوچک کار میکنند که از شمولیت قانون کار فعلی نیز خارج بوده و کارفرما به هرطریق که بنفع اش باشد با آنها قرارداد های موقت امضا میکند و یا بصورت ساعت کاری و یا کنتراتی به حد اکثربهره کشی مبادرت میورزند. کارگران زن کوره پزخانه ها که نزدیک به نیمی از نیروی کار این بخش را تشکیل میدهند از این زمره هستند که با وجود تحمل کارطاقت فرسا و استثمار شدید صدایشان بجائی نمیرسد.
سال گذشته در مبارزان کارگران هرچند که زنان نیز مشارکت داشتند ولی پشتیبانی و طرح مسائل زنان کارگر درفعالیت پیشروان کارگری و تشکلهای موجود انعکاس درخوری نداشت که ضرورت دارد این ضعف و کمبود درسال پیشرو برطرف شود بویژه نقش مهم و بی بدیل زنان در ارائه خدمات اجتماعی در دوران شیوع کرونا و فداکاری و از جان گذشتگی پرستاران و سایرکارکنان این رشته که با حقوق های نامکفی بشدت استثمارمیشوند و اعتراضات اجتماعی آنها در مقاطع مختلف نقش برجسته زنان کارگر و زحمتکش را در مبارزه علیه ستم و استثمار و زور و سرکوب نظام سرمایه داری و ضرورت حمایت قاطع مردان کارگر از حقوق و مطالبات زنان برجسته ترکرد.
اما با وجود تداوم سرکوب و محدودیت های ناشی ازشیوع گسترده ویروس کرونا در یکسال گذشته بسیاری از شهرها و روستاهای کشور شاهد حرکت های مختلف کارگران وزحمتکشان بود.
سطح مطالبات بخشهای مختلف کارگران و زحمتکشان و نیز اعلام همبستگی و بکارگیری اشکال مختلف مبارزه و اعتراض نسبتا گسترده بود همزمان سیاست سرکوب و زندانی کردن، صدور احکام زندان و ایجاد تفرقه و کارشکنی و بکارگیری انواع دسایس هرچند مانع سازمانیابی گسترده و سراسری کارگران بخشهای مختلف بود اما موارد متعددی شاهد همبستگی بخش های مختلف کارگری و معلمان و بازنشتگان بودیم.
رژیم حاکم از متشکل شدن مستقل کارگران چه در عرصه صنفی و اتحادیه ای و سنیدکائی و چه درعرصه حزبی بشدت جلوگیری میکند. تشکلهای مستقل موجود نظیر سندیکای هفت تپه، شرکت واحد ،شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان و اتحادیه آزادکارگران با انواع فشارها و اتهامات امنیتی و دستگیری و زندان فعالین خود مواجه اند. بعلاوه در سال گذشته نیز بسیاری ازکارگران با اتهاماتی نظیر اعتراض به دستمزدهای پائین، معوقات مزدی ،امضای بیانیه ها و فراخوان ها ، اعتراض به فساد مدیران و نهادهای وابسته به حاکمیت، اخراجها، شرکت درگروه های اینترنتی و امثال اینها بازداشت و محکوم شدند.
طی یکسال گذشته نزدیک به چهل نفراز فعالان کارگری بازداشت شده اند از جمله چهار نفر از کارگران هفت تپه 5نفر از کارگران شهرداری کوت عبدالله شش نفر از مدافعین کارگران هفت تپه وعده دیگری از پرستاران و معلمین و هنرمندان و نویسندگان بازداشت شده اند که ازمیان آنها 46 فعال کارگری به 636 ماه زندان و3108 ضربه شلاق ،51نفر به مراکز امنیتی و بیدادگاه ها کشانده شده اند علاوه بر اینها هزاران کارگر از کار اخراج و به لشگربیکاران پیوسته اند که اغلب آنها فاقد بیمه های اجتماعی و حقوق بیکاری هستند.
سال گذشته مسئله افزایش دستمزدهای پایه نیز یکی دیگر از چالشهای طبقه کارگر محسوب میشد که همچنان ادامه دارد. اواخر سال گذشته شورای ضدکارگری کار باافزایش 39درصدی حداقل دستمزد 1400 را به دو میلیون و ششصد و پنجاه هزارتومان افزایش داد همزمان مبلغ بن خوار و بار به 450 هزار تومان و هزینه مسکن 600 هزار تومان تعیین شد درحالیکه پیش از آن رئیس کانون انجمنهای صنفی کارگران که وابسته به حاکمیت است ، خط فقر را ده میلیون تومان اعلام کرده بود و تشکلهای کارگری نیز سطح دوازده میلیون تومان را پایه حداقل دستمزد اعلام کرده بودند و به گفته وی بیش از 6.5میلیون نفر از روی نداری تحت پوشش گداخانه ای بنام کمیته امداد رفته اند و بیش ازچهارده میلیون نفردیگر نیازمند کمک هستند که هیچگونه یاری دریافت نمیکنند. با این وصف اعتراضات گسترده کارگری درمجموع با طرح مطالباتی نظیر افزایش دستمزد ها ،لغو خصوصی سازی، پرداخت حقوق های معوقه، تامین بهداشت و ایمنی محیط کار ،جلوگیری ازاخراجها، پایان دادن به قراردادهای موقت و نظائر اینها فراتر رفت و خواست ها و مطالباتی نظیر آزادی تشکل و تحزب، مبارزه با فسا ورانت خواری ، ممنوعیت کارکودکان، تحصیل رایگان، رفع قوانین تبعیض آمیز درباره زنان و کارگران مهاجر و آزادیهای سیاسی و غیره را در برگرفت که نشان از ارتقاء سطح خواستهای اقتصادی و سیاسی طبقه کارگر درسال گذشته را دارد .در این میان مبارزات کارگران هفت تپه ،هپکو اراک ،خط و ابنیه فنی راه آهن ،کارگران پیمانی نفت و اعتراضات معلمان و بازنشتگان و مستمری بگیران تامین اجتماعی از رویدادهای برجسته مبارزات کارگران و زحمتکشان در سال گذشته بود که برغم تشدید سرکوب و دستگیری و صدور احکام سنگین و شرایط محدودیت های کرونائی از تداوم مبارزه و مقاومت باز نماندند و تجربیات گرانبها و برگهای زرینی از مقاومت و ایستادگی بر سرخواستها و مطالبات خودبردفتر جنبشهای اجتماعی افزودند.
درشرایط کنونی جادارد تا کارگران پیشرو و عناصر کمونیست وانقلابی با تشکیل کمیته های کارخانه و محلات وحضورموثردرتجمعات و اعتراضات مختلف کارگران وزحمتکشان به ارتقاء سطح آگاهی سوسیالیستی ،تشکل یابی و اتحاد مبارزاتی توده های کارگروزحمتکش یاری رسانند.
خ-عمواوغلی
فروردین 400