اعتصابات گسترده پرستاران هم سرنوشت با سایر زحمتکشان  

این روزها اعتصابات گسترده پرستاران که از 11 مرداد ماه آغاز شد و در اندک مدتی به سراسر کشور گسترش یافت اخبار و رویدادهای مهم دیگر از جمله جلسات بررسی  صلاحیت وز رای کابینه مسعود پزشکیان که قرار بود صحنه ای دیگر از “دموکراتیک” بودن ساز و کار حکمرانی در جمهوری اسلامی را به افکار عمومی حقنه کند، به حاشیه رانده است. جمهوری اسلامی  بر آن بود تا از گرد و خاک انتخاب مسعود پزشکیان و با استفاده از فضائی مملو از ترس و اضطراب ناشی از احتمال جنگ و رویاروئی جمهوری اسلامی با اسرائیل و غرب اعتراضات اجتماعی زحمتکشان را خاموش سازد . اما گسترش اعتصابات پرستاران  به شهر های مختلف کشور و حمایت دیگر زحمتکشان از این اعتصابات  نقشه های جمهوری اسلامی را بر باد داد  و معلوم شد که زحمتکشان کارد به استخوان رسیده ، اولا هیچ امیدی به  رسیدن به خواسته های شان و بهبود زندگی خود از طریق گفتگو و چانه زنی در جمهوری اسلامی ندارند. چه دولت رئیسی سرکار باشد و چه پزشکیان که وعده های زیادی در گشایش فضای سیاسی و در پیش گرفتن اصلاحاتی به نفع محرومین  داده است . هر گز به وعده های خود عمل نخواهند کرد، چراکه سالها است که کارگران و زحمتکشان از جمله پرستاران و معلمان  از تظلم خواهی در مقابل مجلس ارتجاع، وزارت کار و ادارات دولتی گرفته تا نامه نگاری و تحصن، خود سوزی، شکایت از مسئولین امور و کارفرما ها، طرفی نبسته اند و اینک  قدمی به پیش برداشته و با دست زدن به اعتصابات ابتکار عمل را بدست گرفته و با تظاهرات در خیابانها مردم را نیز باخود همراه میسازند تا بدینوسیله خواستها و مطالبات خود را به کرسی بنشانند .اعتصاب پرستاران با طرح مطالباتی چند از کرج آغاز  و اکنون  سراسر کشور را در برگرفته است و بیش از نود درصد پرستاران در این اعتصابات مشارکت دارند  .

خواستهای پرستاران تبلوری از خواست عمومی زحمتکشان است

پرستاران و کادر درمان در ایران یکی از سخت کوش ترین و زحمتکش ترین بخش نیروی کار را تشکیل میدهند که کار و زندگی و سطح دستمزد ها و رفاه آنها نه تنها با استانداردهای موجود جهانی فاصله ای زیاد دارد بلکه نسبت به کشورهای همسایه نیز از سطح بسیار پائینی برخوردار است .تشدید مداوم استثمار ، دستمزد های پائین ، قراردادهای موقت در اغلب موسسات ،فقدان تامین شغلی، استاندارد نبودن بهداشت و ایمنی محیط کار، شیفت های طولانی بدون برنامه ریزی قبلی و کارهای اضافی اجباری ، تعویق در پرداخت  دستمزد ها اعمال تبعیضات مختلف شغلی ، اجحافات کارفرما ها و تهدیدات مراکز حراست ،  عدم پاسخگو بودن ارگانهای زیر بط  خودکشی و مهاجرتهای بی سابقه را بر نیروی کار بهداشت و خدمات درمانی تحمیل کرده است . در حالیکه بنا به گفته رئیس شورای نظام پرستاری در کشورهائی نظیر امارات، قزاقستان، ترکیه  به نسبت هر هزار نفر 3 الا 7 پرستار مشغول کار هستند در ایران به نسبت هر هزار نفر فقط یک الا یک ونیم نفر پرستار وجود دارد که فشار کاری طاقت فرسائی به پرستاران شاغل وارد میاید و متعاقباً بهداشت و سلامتی جامعه نیز متحمل لطمات جبران ناپذیری میشوند. پرستاران و کادر درمان کشور در اعتراض به چنین وضعیتی  بار ها و بار ها دست به تجمع ، تحصن و اعتراض زدند اما هر بار با سرکوب و یا وعده و وعید های پوچ مواجه شدند و در نهایت با طرح خواستهائی چون “۱ تصحیح و تجدید نظر در مبلغ احکام پرستاری و تطبیق احکام با پرستاران سایر ارگان‌ها از جمله شرکت نفت با توجه به یکسان بودن کار.۲. برقراری فوق‌العاده خاص با ضریب ۳. اجرای صحیح قانون تعرفه گذاری پرستاری ۴. برقراری کارانه‌ی حذف شده ۵. تصحیح حق مسکن در احکام پرستاری ۶. عدم اضافه کار اجباری طبق قانون و ارا متحده دیوان عدالت اداری ۷. اجرای صحیح قانون ارتقا بهره‌وری و حذف حضور فیزیکی و غیر فیزیکی  ۸. اجرای صحیح قانون مشاغل سخت و امکان بازنشستگی پرستاران با ۲۰ سال سابقه   ۹. تعطیلات موسمی و کاهش ساعات کاری که توسط مقامات مربوطه به صورت مقطعی اعلام می‌گردد نظیر بدی آب و هوا و ایام ماه مبارک رمضان به مرخصی سالانه افزوده گردد ۱۰. تمامی ایتم‌های فوق به صورت شفاف در فیش حقوقی درج شده و با توجه به تورم هر ماه تسویه گردد ۱۱. تسویه حساب تمامی معوقات مالی پرستاری تا کنون. 12       بازگرداندن پرستاران اخراجی در دوره کرونا و سایر پرستاران اخراجی 13- پایان دادن به تهدید پرستاران اعصتابی” دست به اعتصاب این قدرتمند ترین ابزار مبارزه نیروی کار با سرمایه ودولت  زدند . در حالیکه اعتصابات گسترده پرستاران مورد حمایت جامعه و تشکلها و نهاد های مستقل قرار گرفته است، رژیم وکارفرماها تلاش میکنند با امنیتی کردن فضا و تهدید و توبیخ از یک سو واز سوی دیگر با بکارگیری تشکلها و نهادهای وابسته به خود، با دادن وعده و وعید و ایجاد اختلاف بین صفوف کادر درمانی و پرستاران، اعتصابات را مهار و از احتمال سرایت آن به سایر بخشهای نیروی کار ممانعت بعمل بیاورند . در چنین شرایطی حمایت و پشتیبانی جامعه از اعتصابات پرستاران و پیوستن سایر بخشهای خدمات درمانی به این اعتصابات میتواند از اهمیت حیاتی برخوردار است .

هم سرنوشتی مبارزات پرستاران با سایر زحمتکشان زمینه اتحاد و همبستگی آنها را فراهم میکند

فراموش نباید کرد که تشدید فشار اقتصادی  و سیاسی  اکثریت عظیم نیروی کار و زحمت را به زیر خط فقر رانده است شکاف طبقاتی در جامعه از هر زمان دیگر تعمیق و فرق بین زندگی اکثریت نیروی کار و زحمت و محرومان جامعه با صاحبان قدرت و ثروت و وا بستگان به دستگاه حاکمیت که از طریق تشدید استثمار، رانت خواری و اختلاس و دزدی ، احتکار و تخریب محیط زیست به ثروت خود میافزایند، خشم توده های مردم را که  بر غم کار و تلاش شبانه روزی از تامین حد اقل معاش و داشتن یک زندگی معمولی نیز محرومند، بر انگیخته است و خواست ها و مطالبات اقتصادی و سیاسی آنها بقدری مشابه و به هم نزدیک هستند که فریاد اعتراض یک بخشی از آنها، نظیر پرستاران ، تبلوری از خواستهای کارگران، بازنشسته ها و زنان و جوانان و سایر اقشار محروم و معترض جامعه نیز هست . و همدردی و پشتیبانی آنها از همدیگر پایه ای نه احساسی، بلکه کاملا مادی و اقتصادی و اجتماعی و سیاسی  دارد و بی جهت نیست که بسیار از شعارهای  پرستاران ، بازنشستگان و کارگران در سایر  تجمّعات نیز تکرار میشوند. و این هم جوشی خواسته ها و مطالبات زحمتکشان هم از لحاظ اقتصادی و هم سیاسی هم سرنوشتی توده های عظیم کار و زحمت را نشان میدهد و این آن زمینه های عینی است که در جریان مبارزات روزمره روحیه  تشکل پذیری  را بالا برده  امکان متشکل شدن و حق داشتن تشکل های مستقل خود را به رژیم حاکم تحمیل خواهند کرد. از طرفی شکلگیری تشکلها و نهاد های مختلف زحمتکشان و اتحاد آنها در یک جبهه انقلابی  چشم انداز پیروزی را در افق مبارزات توده های مردم خواهد گشود.

یدی شیشوانی  مرداد 1403