کوبا ” سندی بیرحمانه” – ترامپ دستور انتقال پناهجویان و مهاجران به زندان بدنام گوانتانامو را صادر کرد

بترامپ دستور حبس پناهجویان و مهاجرین در گوانتانامو را صادر کرد

با وجود گذشت چند روز از انتشار این خبر، توجه به محتوای این دستور رئیس‌جمهور ایالات متحده اهمیت ویژه‌ای دارد. روز چهارشنبه ۲۹ ژانویه، ترامپ دستور انتقال پناهجویان و مهاجرین دستگیر شده را به زندانی بزرگ در گوانتانامو صادر کرد. با پخش این خبر، رئیس‌جمهور کوبا، میگل دیاز کانل، فرمان ترامپ را “سندی بی‌رحمانه” توصیف کرد و وزیر امور خارجه کوبا، برونو رودریگز، این دستورالعمل را پایمال کردن حقوق بشر و نقض تمامیت ارضی کشور کوبا قلمداد کرد.

در بیانیه وزارت امور خارجه کوبا که همان روز چهارشنبه منتشر شد، به این موضوع اشاره شده که تصمیم ترامپ “مدرکی بی‌رحمانه از حکومت آمریکای شمالی” است. در این بیانیه آمده است که “دولت ترامپ تصور می‌کند با اجرای این تصمیم می‌تواند بر مشکلات داخلی خود مسلط شود. سیاست‌های خارجی رهبری آمریکای شمالی و عملکردهای دشمنانه آن نسبت به کشورهای آمریکای لاتین باعث افزایش موج پناهجویان و مهاجرین به آمریکای شمالی شده است. بسیاری از افرادی که محکوم به خروج و زندان شده‌اند، خود قربانی سیاست‌های چپاولگرانه ایالات متحده هستند.”

گوانتانامو، محلی که آمریکا می‌خواهد پناهجویان و مهاجرین دستگیر شده را در آن به اسارت بکشاند، جزئی از ایالت گوانتانامو در کوبا است و به آمریکا تعلق ندارد. این بندر به شعاع ۲۴ کیلومتری از سال ۱۹۰۲، پس از شکست نظامی اسپانیا از آمریکای شمالی، به اشغال آمریکا درآمد و به پایگاه نظامی ایالات متحده تبدیل شد.

ترامپ روز چهارشنبه اعلام کرد که به پنتاگون و وزیر کشور دستور داده است که اردوگاه و زندانی وسیع برای ۳۰,۰۰۰ پناهجوی دستگیر شده آماده کنند. حکومت آمریکا از سال ۲۰۰۲، با دستور جورج بوش، زندان و شکنجه‌گاه گوانتانامو را تأسیس کرد و بیش از ۸۰۰ زندانی متهم به تروریسم را بدون هیچ ارتباطی با دنیای خارج به اسارت درآورد. هم‌اکنون ۱۵ زندانی همچنان در این زندان اسیر هستند. این منطقه تحت اشغال آمریکا به دور از تمامی قوانین قضایی و مدنی ایالات متحده است و به همین دلیل شدیدترین شکنجه‌ها بر سر این اسرا انجام شده است.

از زمان پیروزی انقلاب کوبا در ژانویه ۱۹۵۹، کوبا همواره درخواست بازپس‌گیری گوانتانامو و ادعای خسارات مالی از ایالات متحده کرده است. این درخواست از طرف مجامع و قوانین بین‌المللی حمایت شده است، زیرا مورد اشغالگرانه محسوب می‌شود. قرارداد اجاره تحمیلی صد ساله گوانتانامو که حکومت دست‌نشانده وقت کوبا در سال ۱۹۰۲ با حکومت ایالات متحده بسته بود، در سال ۲۰۰۲ به پایان رسید، اما همچنان دولت آمریکا حاضر به بازپس دادن گوانتانامو به کوبا نیست.

سؤالی که در اینجا پیش می‌آید این است که اهداف ایالات متحده برای انتقال ۳۰,۰۰۰ پناهجوی دستگیر شده و زندانی کردن آنها در گوانتانامو در خاک کوبا چیست؟ چه نقشه‌هایی برای این اسرا در نظر گرفته شده است؟ یکی از اهدافی که بدون شک مطرح شده، این است که این زندانیان که غیرقانونی و بدون مجوز دولت کوبا به بخش اشغال شده خاک این کشور آورده می‌شوند، قادر خواهند بود خطرات بزرگی را برای این کشور به وجود آورند. یکی از این خطرات می‌تواند برنامه‌ریزی درازمدتی باشد که برای تعدادی از این زندانی‌ها به‌عنوان مزدوران جیره‌خوار اجرا شود تا مزاحمت‌های غیرقابل جبرانی علیه کوبا ایجاد کنند. چنین برنامه‌هایی همواره در قبال اسیران زندانی، پناهجویان و مهاجرینی که به اجبار از خانواده‌ها و فرزندان خود دور مانده‌اند و به جدایی کشیده شده‌اند و از کار و زندگی محروم شده‌اند، وجود داشته است. خطر این موضوع کاملاً مشهود است.

نکته مهم دیگر این است که ایالات متحده آمریکا با گذشت بیش از ۱۲۰ سال از اشغال گوانتانامو و سیاست‌هایی که پس از انقلاب کوبا علیه این کشور در پیش گرفته، حق تمامیت ارضی کوبا را بی‌اهمیت قلمداد کرده است. اما مقاومت مردم کوبا در برابر این اشغالگری روزانه مشهود است، به‌طوری که ملت کوبا اشغال گوانتانامو را همچون خاری در گوشت خود می‌بینند که باید از آن خارج شود.

تهیه گزارش از طرف

بخش انترناسیونال سازمان اتحاد فدائیان کمونیست