بازنشستگان تامین اجتماعی، غارت شدگان جمهوری اسلامی

مدت های مدیدی است که در شهرهای مختلف شاهد تجمع زنان و مردانی هستیم که سالهای جوانی و سلامتی خود را در برابر دریافت دستمزدی ناچیز، در اختیار سرمایه داران قرار داده اند تا از قبل آنها به سود های سرشار دست یابند و در عین حال  از همان مبالغ ناچیز حقوق شان، حاکمیت سرمایه داران بخشی را به عنوان تامین دوران از کار افتادگی و کهولت تصاحب کرد و بدین طریق منبع درآمد سرشار و بی دغدغه ای برای دولتها فراهم آمده و عملا صندوقهای بازنشستگی که کسورات دریافتی از کارگران به آن واریز میشد، بدل به قلکی بی دردسر برای دولتها شد و با آسودگی خاطر هر زمان خواستند در آن دست بردند و حتی سهمی هم برای اعوان و انصار خود در نظر گرفتند تا در زندگی لاکچری شان کم و کسری به وجود نیاید. بدین طریق دولتها بزرگترین بدهکار سازمان تامین اجتماعی شدند و برای باز پرداخت دیون خود هر از گاهی یکی از شرکتها و صنایع دولتی را به این صندوق ها واگذار میکنند در حالیکه مدیریت و اداره اغلب آنها همچنان در اختیار دولت باقی میماند و ”شستا ( شرکتهای سازمان تامین اجتماعی ) به عنوان بزرگترین کارفرما نه توان پرداخت بدهی این شرکتها را دارد و نه توان سرمایه گذاری و توسعه و راه اندازی آنها را . در این فرایند شیادانه و این کلاه برداری علنی، اندوخته های یک عمر کارگران تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی به راحتی غارت شده و فقط تعدادی ساختمان و تاسیسات و شرکت نصیبشان شده است که اغلب ورشکسته یا رو به ورشکستگی هستند . نتیجه آن شده که اکنون سازمان تامین اجتماعی حتی عاجز از پرداخت حقوق ماهیانه بازنشستگان است و به همین دلیل زیر بار افزایش حقوق و یکسان سازی حقوقها نمیرود، پولی که متعلق به خود کارگران است و در اصل به رسم امانت ! نزد سازمان تامین اجتماعی بوده اکنون در پروسه تبانی دولت و سازمان تامین اجتماعی به یغما رفته و اکنون زنان و مردان مسنی که اینک دوران استراحت و آرامش آنها فرا رسیده باید روزها و ساعتها در سرما و گرما در خیابانها پول خود را مطالبه کنند و مقامات رژیم با وقاحت تمام تنها نظاره گرهستند و وقعی نمیگذارند، حتی در مواردی پلیس به تجمع بازنشستگان یورش برده آنها را مورد ضرب و شتم قرار داده و تعدادی را دستگیر کرده  است . این وضعیت از آغازین روزهای این رژیم در هر گوشه ایران حاکم شده و باندهای مافیایی حاکم به هر کجا که مقداری پول و دارایی انباشته شده باشد هجوم میبرند و با انواع حیل شرعی و غیر شرعی آن را تصاحب و بین خود تقسیم کرده و زالو وار شروع به مکیدن میکنند، صندوق سرمایه گذاری فرهنگیان، تعاونیهای مسکن کارمندی ادارات ، مجتمع های کشت و صنعت ، تعاونی های اشتغال شرکت های چند منظوره ( هلدینگ ) مانند هلدینگ ایرانیان ( امیر منصور آریا ) که صریحا در دادگاه اعلام کرد ” وزارت اطلاعات به او گفته اگر درصدی از درآمد شرکت را به انها نپردازد برایش مشکل ایجاد میکنند ”، و حتی انجمن های خیریه از این چپاول در امان نیستند، نمونه اخیر آن انحلال جمعیت خیریه امام علی و مصادره اموال آن و واگذاری آن به بسیج بوده . واقعیت این است که از صندوقهای بازنشستگی تنها نامی باقی مانده و تمام منابع آن به غارت رفته و با وجود این رژیم غارتگر هیچ امیدی به بازسازی و احیاء آنها وجود ندارد . 

کیومرث منصوری