پیام به کنگره هشتم سازمان اتحاد فدائیان کمونیست

درودهای سرخ انقلابی ما را از وطنِ داغ‌دیده و غرق به خون پذیرا باشید. تاریخ رنجبران همواره با خون نگارش می‌شود، جهان آکنده از مردان و زنانی است که هستی خویش، این بزرگ‌ترین دارایی خود را فدای رهایی ستمدیدگان نموده‌اند. و ایران ما نیز از این قاعده مستثنی نیست! کارنامه‌ی درخشانِ “فدایی” به‌خوبی نشانگرِ عمل‌ها و عکس العملهایی است که در راستای دفاع از حقوق محرومین جامعه و از بین بردن نظام طبقاتیِ جور و ظلم بوده است. در این میان اما رویدادهایی مانع از ظهور و بروز انقلابی سرخ و برپایی نظامی کارگری در این نقطه از جغرافیای جهان شده‌است. سقوط تراژیک و شکست هژمونیک بلوک شرق به رهبری شوروی، گسترش و قدرت گرفتن پروپاگاندای سرمایه‌دار، تحریف، جعل و لجن پراکنی قلم به‌دستان و مزدبگیران بورژوازی و نیز تهدید، تعقیب و ارعاب نیروهای چپ در سراسر جهان موجب شده با نوعی انزوای کمونیسم مواجه گردیم. لذا در ایران نیز تأثیر گرفته از همین واقعیت با پدیده‌ای به نام قهر توده‌ها با سوسیالیسم روبروییم. در سالیان پس از انقلاب یعنی درست زمانی که این بحران شکل گرفت و اندک اندک جدی‌تر شد، تلاش‌های ریز و درشتی از سوی سازمان‌ها، احزاب، جریانات و ائتلاف‌های چپ ایران صورت گرفت تا مانع از به حاشیه راندن سوسیالیسم گردد اما شوربختانه این تلاش‌ها کامیابی چندانی نیافت. حال و در آستانه‌ی برگزاری کنگره هشتم اتحاد فدائیان کمونیست، ضمن نثار درودهای گرم و فشردن صمیمی دستان رفقا بابت تلاش‌های بسیار در راستای آگاهی بخشی توده‌ای، جریان سازی و مبارزه؛ درخواست و انتظار می‌رود با گام‌هایی استوارتر، عزمی راسخ‌تر و توانی افزون‌تر به این اهداف نزدیک‌تر گردیم. فراموش نکنیم آنچه ما را برای رسیدن به دنیایی بدون طبقه و عدالت‌محور مصمم‌تر می‌کند نه وعده‌ی بهشت‌های آسمانی و نه پاداش‌های زمینی است؛ دستان پینه بسته‌ی یک کارگر، اشک‌های یک کودک کار و دیدن زنی که برای نجات کودکش از گرسنگی سخت‌ترین شرایط را تحمل می‌کند کافیست تا همواره بکوشیم برای تحقق سوسیالیسم…

زنده باد آزادی

زنده باد سوسیالیسم

“ستاره سرخ”