به استقبال روز باشکوه اول ماه مه، روز جهانی کارگر میرویم!

این طبقه ی رنج بر که همواره در طول تاریخ سرمایه داری مورد استثمار فرادستان قرار گرفته است و برای تامین حداقل لوازم معیشتی اش، ناگزیر به فروش تنها دارایی اش یعنی نیروی کار خود به کارفرما، در برابر مقدار ناچیزی دستمزد که برابر با اندکی از ارزش واقعی کارش میباشد، بوده است؛

و نیز همواره آنکسی که با نپرداختن معادلِ واقعیِ ارزشِ کارِ کارگر، توانسته است بدون کارکردن سود بَرَد و محصول کارِ کارگر را نیز تماما تصاحب کند، سرمایه دار بوده، باید یادآور شویم که این وضعیت در پیشرفته ترین کشورهای سرمایه داری ای که رعایت حقوق کارگران را شعار قرار داده اند نیز برقرار بوده و سرمایه داران در هر جای جهان از ارزشِ واقعیِ کار کارگران، فقط به اندازه ی لازم برای توانایی زنده ماندن و کارکردنِ دوباره برای استثمار روزانه اشان را، به آنها پرداخت کرده ،اگرچه در کشورهای سرمایه داری ضعیف تر نظیر ایران ، که نهادهای حاکمیتی خود در مقام بزرگترین سرمایه دارانِ دارای بنگاه های اقتصادی و الیگارشی های مالی و مالکان بزرگ زمین، در کنار سرمایه دارانِ بخش خصوصی قرار دارند و توامان با خلاء و نیز ضعف اجرایی حداقل قوانین حمایتی از کارگران و عدم وجود حق تشکل های غیر فرمایشی و مستقل برای کارگران، طبیعتا دوصد چندان کارگران  استثمار میشوند و همان اندک قوانین حمایتی سابقِ به نفع طبقه ی کارگر نیز روز به روز توسط دولت ،با مقررات زدایی به ضرر طبقه ی کارگر و به نفع سرمایه داران اعم از دولتی و خصوصی، منسوخ میشود.

اما مسئله اصلی اینست که کارگر در هر کجای جهان ، متاثر از زیست در اصل سیستم سرمایه داری، در برابر کارِبیگانه شده و متعلق به سرمایه دار، روز به روز ازخود و زندگی خود بیگانه تر میشود و در عوض اقلیت چپاول گر اجتماع مبتنی بر مناسبات  تولید کالایی، یعنی طبقه ی سرمایه دار، روز به روز فربه تر میشود.
کارگران تنها با رسیدن به آگاهی سیاسی_طبقاتی و شناختن جایگاه تاریخی و قدرت واقعی خود، میتوانند با حضور انقلابی و مبارزه علیه تمامیت سیستم سرمایه داری در هر شکل و لباسی(خواه با لبا س دولتِ سرمایه دار و استثمارگر چین که به دروغ خود را کمونیست میخواند بوده، خواه با لباس مزورانه ی لیبرال دموکراسی غربی و خواه با لباس دیکتاتوریِ جمهوری اسلامی )، برای احقاق سوسیالیسم و لغو مالکیت خصوصی سرمایه داران بر ابزار تولید اقدام کنند و پس از برقراری حکومت شورایی کارگری، در پسِ خلعِ ید قهر آمیز از سرمایه داران در کنارِ وضع قوانین دموکراتیک و پیشروی انسانی در چهارچوب حکومت شورایی و در امتداد آن الغای طبقاتِ و سقوط مفهوم کارگر و کارفرما، بتوانند با خودانگیختگی و با میل خود کار کرده و صاحبان محصول کار خود باشند.

سازمان انقلابی ما با اعلام حمایت از مبارزات کارگران،
با تاکید بر ارتقای هرچه بیشتر تئوری های منطبق با وضعیت کنونی کارگران در جهت پیشرفت آگاهی طبقاتی توده ی فرودست جامعه ایران و تاکید بر حضور نیروهای فدایی خود برای سازماندهی هرچه بیشتر هسته های سرخ و متصل به هسته های کارگری،
در جهت بسیج نمودنِ توده ی فرودست و تسریع در روند انقلاب کارگری و برقراری سوسیالیسم تلاش میکند.

 ما  به پیروی از آموزگار بزرگ پرولتاریا و در جهت لغو نظام سرمایه داری به وسیله انقلاب کارگری اعلام میکنیم:

“ کارگران جهان متحد شوید “

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

برقرار باد جمهوری فدراتیو شورایی

زنده باد سوسیالیسم           

سازمان اتحاد فداییان کمونیست

کمیته ایالتی تهران 30/1/400