بیکاری های گسترده در فقدان تامین اجتماعی و حقوق بیکاری همه شمول

اخراج های وسیع و بیکارسازی های گسترده درجریان ” واگذاری“ بخش های دولتی صنایع خدمات، حمل ونقل آموزش و پرورش و بهداشت عمومی به بخش خصوصی  که بدنبال خود جایگزینی وسائل تولید و تعدیل نیروی کار متناسب با آن اجرائی می شود ازجمله راه کارهائی است که برای طبقه حاکم تا بدین وسیله انباشت سود و سرمایه را تضمین کند. البته رسیدن به این هدف که با بیکارسازی های میلیونی همراه است آسان نبوده و نیست بلکه با سرکوب و فریب، سردواندن کارگران، تعویق در پرداخت دستمزد ها، تعطیل  محل کار، تفرقه افکنی در صفوف کارگران و زندان  فعالین و رهبران عملی این اعتراضات و اعتصابات توام است. با این وجود انبوه میلیونی کارگران بیکار و بیکارشده و نیز شاغلینی که  تضمین شغلی خود را از دست داده و خطر اخراج را بالای سرخود احساس میکنند  راهی جز اعصابات، تجمعات اعتراضی  در پیش روی ندارند  این درحالی است که  فقدان تامین اجتماعی  و حقوق بیکاری همه شمول  در شرایط  تورم بی سابقه  و گرانی مسکن و مایحتاج عمومی  زندگی و معیشت این انبوه میلیونی کارگران را با خطرات زیادی مواجه نموده است .

نبود بیمه های اجتماعی همه شمول و حقوق بیکاری و فشار مضاعف به کارگران

در بسیاری ازکشورها که درنتیجه سالها مبارزه طبقه کارگر و زحمتکشان، دست آوردهائی نظیر تامین اجتماعی وحقوق دوران بیکاری تثبیت شده است. کارگران درهنگام بیکاری از تامین اجتماعی و حداقل حقوق بیکاری  برخوردارهستند اما درکشورهائی نظیرایران  میلیونها کارگر بیکار و یا کارگرانی  که مشاغلشان را از دست میدهند از تامین اجتماعی و حقوق دوران بیکاری محروم هستند  شمولیت قوانین بیمه های اجتماعی و حقوق بیکاری اندکی که درقوانین کار واستخدامی درنظرگرفته شده است  تنها  بخشی از کارگران و کارکنان را پوشش میدهد ونه همه نیروی کار را درهمین زمینه یکی ازمدیران اسبق بیمه خدمات درمانی  ضمن اشاره به  گرانی دارو و خدمات درمانی  میگوید ”حدود 8 میلیون نفراز اتباع ایرانی و 3میلیون نفراز اتباع افغانستانی فاقدهرگونه بیمه پایه هستند وافزایش 2 الا 3 برابری قیمت دارو و درمان این جمعیت را در بلاتکلیفی مطلق قرارمیدهد.“

ازطرفی وزیر بهداشت نیز اعتراف میکند که  ” مردم 43درصد از هزینه های درمان را از جیب خود پرداخت میکنند ….وهزینه درمانی برخی بیماری ها درحدی است که بیمار باید همه زندگی اش را بفروشد تا بتواند از پس هزینه بربیاید“
این حرف‌ها در شرایطی مطرح می‌شود که ۷ سال از اجرای طرح تحول سلامت گذشته که قرار بود  هزینه های درمانی از جیب بیمار به 30 درصد کاهش یابد.

ا این اعترافات صاحب منسبان و مسئولین دولتی البته  تنها کارگران و مردمی را شامل می شود که  از بیمه رسمی برخوردارند که بنا به ادعای وزیر بهداشت  (اگرآمارارائه شده توسط وی را آماری واقعی بدانیم که  اغلب نیست)  43 درصد هزینه های  حدمات درمانی را از جیب خود پرداخت میکنند .  در حالیکه طبق آمارهای رسمی  11میلیون نفر فاقد بیمه پایه هستند  و مجبورند کل هزینه  دوا و درمان را از جیب خود پرداخت کنند از طرفی  از حقوق بیکاری هم محروم هستند.  این  واقعیت ها نشان میدهد که درحال حاضرانبوه میلیونی کارگران و دیگر زحمتکشان  وخانواده هایشان  با فاجعه عظیمی مواجه هستند  و باتوجه به تداوم  بیکاری و بیکار سازی ها  از یک طرف و حقوق و دستمزد پائین شاغلین و محروم بودن بیش از 11 میلیون نفر از بیمه پایه  و حقوق حداقل بیکاری  ومعضلات دیگری که طبقه کارگر و زحمتکشان جامعه با آن مواجه هستند  خواست تامین اجتماعی و حقوق دوران بیکاری همه شمول  یکی از خواست های کلیدی و مهمی است که می تواند  کلیه کارگران و زحمتکشان شاغل و بیکار را حول آن خود متحد کند .

درنظام سرمایه داری علی العموم و درنظام سرمایه داری  سرکوبگر جمهوری اسلامی که  کارگران و زحمتکشان از ابتدائی ترین حقوق  برخوردار نبوده و با اخراج های گسترده، بیکاری و بیکارسازی های  میلیونی و استثمار شدید مواجه هستند و ازهرگونه تضمین شغلی محروم اند برخورداری از تامین اجتماعی و حقوق دوران بیکاری دارای اهمیتی اساس است و یک خواسته محوری ومهم  محسوب می شود و کارگران و زحمتکشان برای تامین حد اقل معیشت شان دردوران بیکاری از یک طرف و تامین بیمه های اجتماعی همه شمول از طرف دیگر را باید متحدانه به کارفرما ها ودولت  تحمیل بکنند  این امر جز اتحاد همه شاعلین و بیکاران حوال این درخواست محوری  نا ممکن خواهد بود.

خ- عمواوغلی 28 آبان 1400