مصاحبه نشریه کار کمونیستی با دو تن  ازرفقای تشکیلات داخل کشور 

تشکیلات داخل کشور سازمان اتحاد فدائیان کمونیست بیش از دو دهه است که درمیان کارگران زحمتکشان وتوده های تحت ستم واستثمار به فعالیت انقلابی  وتلاشهای مبارزاتی خود ادامه میدهد. نشریه کار بر آن شد که در قالب پرسش و پاسخ گفتگوی کوتاه با دو تن از فعالین تشکیلات داخل کشور سازمان داشته باشد تا در جریان ارزیابی این رفقا از شرایط جامعه و جنبش انقلابی قرار گیریم .

کار – رفیق مسعود و رفیق شیرین درود فراوان به شما، سازمان اتحاد فدائیان کمونیست اولین سازمانی بوده وهست که بعد ازسرکوبهای خونین دهه 60 و با وجود جوتروروسرکوب  توانسته است درداخل کشورخود را تاحدی که میتوانست بازسازی بکند و بیش ازدودهه از فعالیت متشکل فدائیان کمونیست درداخل کشور سپری میشود، ازجمله کمیته های تهران، البرز، کردستان وآذربایجان  را میشود نام برد که ضمن فعالیت عملی و شرکت و دخالتگری در مبارزات طبقاتی  و انتشار اطلاعیه ها و موضع گیری درقبال تحولات جامعه و مبارزات کارگران و زحمتکشان،  نشریاتی همچون، راه سرخ ، دان الدوزو، ریگای گه ل و په راسیلکه را میتوان نام برد که دراین دوره توسط این کمیته ها منتشر شده  اند .

سوال ما و همینطور خوانندگان نشریه  وعلاقمندان وهواداران سازمان این است که ارزیابی  کلی شما از فعالیت تاکنونی سازمان  درداخل کشور چی هست ؟

مسعود – در مورد فعالیتها در داخل نخست باید تاکید کنم که حوزه فعالیت در داخل از ویژگیها  خاصی  برخوردار است که مهمترین آن جو پلیسی و امنیتی حاکم بر جامعه است  وبا فراز و فرودهایی مواجه شده ایم به عنوان مثال انتشار راه سرخ دوره ای به دلیل مشکلاتی متوقف شد ولی ما در انتشار مجدد آن مصمم بوده و هستیم و سرانجام بار دیگر به نتیجه رسید و از آن جا که برای ما در وحله اول حفظ و جان و امنیت رفقایمان و تداوم مستمرمبارزه اهمیت دارد و به مانند پاره ای جریانات اپورتونیست حاضر نیستیم با قربانی کردن نیروها اسم و رسمی کسب کنیم به کمیت بی کیفیت نمی اندیشیم ولی با توجه  به توان مادی خود و موقعیت امنیتی حاکم توانسته حیثیت و اعتبار فدایی و سازمان را در بین دانشجویان و جوانان، کارگران و زحمتکشان و در سطح جامعه حفظ  کنیم به طوریکه در هر جمع و محفلی از حضور سازمان خبری منتشر میشود با شعف و احترام استقبال میشود. مطمئنا ضعفها و نقصانهای بسیاری بخصوص در برقراری ارتباط با کارگران و توده مردم داریم که به دنبال رفع آن هستیم . مهم این است که در پس این باور عزم و اراده قویی وجود دارد که هیچگاه از پای نمی افتیم .

شیرین – با توجه به شراط موجود و جو پلیسی حاکم، سرکوب و خفقان که رفیق مسعود هم به آن اشاره کردند و همچنین فضای بی اعتمادی و همه و همه، همین که فعالینی دست به دست و شجاعانه مشغول هستند و نبض مبارزه را تپنده نگاه داشته اند ارزشمند است . همین فعالیتها ومبارزه منسجم و سازمانی و در کنار هم ماندن ها و تلاش و پویایی بی شک در روزهای آینده میتواند بسیار راهگشا و امید بخش نسل جدید پویندگان راه آزادی  و سوسیالیسم باشد . تاکنون زنده و پویا در حد توان خود تلاش کرده ایم و راه گشوده ایم و زین پس هم ادامه میدهیم تا بهترین حرکت را در جای مناسب خود قرار دهیم .

نشریه کار: فعالیت های شما به چه صورت می باشد، بطور مثال اطلاعیه ها وهمچنین نشریه فعالین داخل  چگونه بدست مخاطبینی که مد نظرهستند میرسد و چه نقشی درارتقاء سطح آگاهی  وایجاد زمینه سازماندهی  بازی میکند؟

مسعود – شکی نیست که اطلاعیه ها و بخصوص راه سرخ اهمیت بسزایی در ارتقاء آگاهی و سازماندهی توده ها میتواند بازی کند. راه سرخ میتواند آدرسی از یک تشکل رزمنده میدانی ارائه دهد و این اطمینان را ایجاد کند که فدایی فقط چند آدرس اینترنتی و عده ای نیروی مبارز در خارج کشور نیست بلکه شانه به شانه و پای به پای توده ها در همه عرصه ها حضور دارد و این ممکن نیست جز با توسعه و ارتقاء نشریه و پخش هر چه وسیعتر آن که اجازه دهید در مورد چگونگی توزیع آن به دلیل مسایل امنیتی و گوشهای نامحرم توضیحی ندهم .

شیرین – اینکه چطور و چگونه نشریه به دست مخاطبین میرسد گفتنش برای چاپ و فضای علنی مناسب نیست، چرا که امکانات ما با خطر مواجه خواهد شد ( لزوما اگر توضیح نیاز باشد به صورت خصوصی حتما پاسخ گو خواهیم بود ) و اما اینکه چه نقشی را داراست، بی شک اشتراک گذاری دیدگاهها و انجام کار جمعی و همکاری در نشر و تولید و توضیح خود به خود در کار سازماندهی شده و جمعی تاثیر گذار است . اهمیت انتشار نشریه و اطلاعیه ها بصورت سنتی در داخل کشور علاوه بر اطلاع رسانی و ارتباط مستقیم با توده های کار و زحمت به تقویت روحیه مبارزاتی آنان و از میان برداشتن گسستی که به دلیل سرکوب و خفقان حاکم، بین سازمانها و توده های تحت ستم و استثمار پدیدار شده می انجامد.

نشریه کار: دراین دوره شرکت فعالین تهران درمبارزات جاری، مثلا از88 به اینسو که شاهد اعتراضات  کارگران وزحمتکشان وخیزشهای عمومی نظیر 88-96-98 بودیم  چگونه بوده است و تاچه حد درسازماندهی این اعتراضات و تعین شعارها و غیره دخالتگر بودید.

مسعود – از ان جا که بر این باوریم هر جا توده ها حضور دارند فدایی هم باید حضور داشته باشد ، کوشیدیم با تمام توان در خیزشهای عمومی و شورشهای اعتراضی حضور داشته باشیم ولی با توجه به توانمان توفیق چندانی در سازماندهی این اعتراضات نداشته ایم ولیکن در موارد بسیاری توانسته ایم با طرح شعارهای رادیکالی و سرنگون طلبانه که مورد استقبال تظاهر کنندگان قرار میگرفت جو و میدان را بر رفرمیستها و اصلاح طبلان و ضد انقلاب تنگ کنیم .

شیرین – بی شک فعالیت و حضور و تلاش ما در عرصه سازمانی و کار جمعی به دنبال خود عمل و کار میدانی را نیاز دارد . ما به نوبه خود در تمامی تجمعات حضور داشته ایم و سعی خود را به تمامی به کار بستیم تا علاوه بر حفظ امنیت خود و دیگران در به خطر نیانداختن بیهوده و بی مورد خویش و دیگران، از آنجا که معتقدیم تلاشهای ما فقط در عرصه عمل است که نتیجه بخش است کوشیدیم از هیچ حرکت اعتراضی جا نمانیم تا بتوانیم به سهم خود سمت و سوی حرکتهای مردمی و توده ای را ارتقاء ببخشیم .

نشریه کار:باتوجه به استراتژی سازمان برای گسترش مبارزه، تحکیم حضور عملی سازمان درمبارزات جاری کمک به سازمانیابی طبقه کارگر وارتقاء سطح آگاهی طبقاتی آنان درراستای سرنگونی  نظام حاکم واستقرار جمهوری فدراتیو شورائی و برقراری سوسیالیسم…

  چشم اندازتان چی هست ؟

مسعود – پر واضح است که بردن شعارهای سازمان بخصوص جمهوری فدراتیو شورایی به عنوان یک آلترناتیو در بین توده ها از وظایف ابتدایی و مسلمات ماست ولی یک نکته مهم را باید تاکید کنم که رفقای عزیز علیرغم هوچیگری ها و دروغ پراکنی های جریانات فرصت طلبی چون حزب کمونیست کارگری که کم کم به مرحله تعیین وزرای دولت آینده شان در پی سرنگونی رژیم ، نزدیک میشوند و از هم اکنون سند حکومت آینده را به نام زده اند، هیچ جریانی نمیتواند به تنهایی آلترناتیو جایگزین رژیم باشد هیچ جریانی به تنهایی از این توانایی و امکانات بر خوردای نیست که در انقلاب آینده تاثیر به سزایی بگذارد، این واقعیت دردناک ولی درس آموزی است هر نیرویی ادعایی غیر این داشته باشد یا متوهم است و یا دغلباز که ریگی به کفش دارد فکر میکنم در کنار فعالیتهای خاص سازمانی میبایست به فکر وحدت درون جنبش هم باشیم تا چشم انداز روشنی برای کارگران و زحمتکشان ترسیم شود .

شیرین – اینکه چه نتیجه ای حاصل خواهد شد را به طور قطع نمیتوان گفت چرا که جریانات و اتفاقات را نمیتوان به سادگی محاسبه کرد و دقیق چید و اینکه دراین شرایط زمانی و مکانی که در آن هستیم آینده چگونه باشد باز هم به موارد بسیاری بستگی دارد که در این گفتگو فرصت پرداختن به آن نیست، اما در راستای اهدافی که اشاره کردید، من و سایر رفقا وفادارانه و خالصانه همچنان تمام تلاش خود را میکنیم و با تمام قوا برای پیش برد اهداف سازمان که همانا سازمانیابی، آگاهی و توانمند ساختن طبقه کارگر است از هیچ کوششی دریغ نمیکنیم و این باور را داریم که تلاش صادقانه و خالصانه در نهایت نهالی پر بار را به ثمر خواهد رساند. بدون شک موانع بیشمار پیش رو است از جمله موردی که رفیقمان مسعود اشاره کردند، یعنی پراکندگی  نیروهای درون جنبش انقلابی، و علاوه بر آن خود بزرگ بینی و توهم و حرکات هیستریک بخشی از فعالین درون جنبش، اما برای ما که باور عمیق به آزادی و رهائی از قید بردگی و بندگی داریم آینده با تمامی موانع اش سرشار از امید و شور مبارزاتی است.

نشریه کار: سازمان هم درراستای وحدت های حزبی و هم اتحاد های اجتماعی وطبقاتی تاکنون تلاشهای زیادی کرده است ونقش اصلی درتشکیل اتحاد چپ کارگری، اتحاد انقلابی، وشورای نمایندگان احزاب وسازمانها بازی کرده وانرژی زیادی برای موفقیت آنها صرف نموده است  که برغم دستاوردهائی که این تلاشها درجهت نزدیکی وهمکاری مشترک سازمانهای چپ وکمونیست داشته است اما آنچه که انتظار میرفت برآورد نشده است.

انتظارشمارفقا ی سازمان وفعالین داخل ازسازمانها واحزابی که دراین پروسه شرکت داشتند و یا هم اکنون  تحت عنوان “شورای همکاری نیروهای چپ وکمونیست “باهم همکاری میکنند، چیست.؟

مسعود –  در ادامه پاسخ به سوال قبلی پر واضح است که شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست  در این آشفته بازاری که فرصت طلبان به راه انداخته اند مسئولیت سنگینی بر دوش دارند ضروری است با تجربه اندوختن از تلاشهای وحدت طلبانه قبلی که همه به شکست انجامید گامهای عملی تری برای ارتقاء این روابط بردارند . مهمترین ضعف نشستهای وحدت طلبانه قبلی که به شکست انجامید و در همه مشترک بود جدا بودن این سازماندهی از توده ها و بدور بودن از عرصه میدانی مبارزه  و از دور دستی به آتش داشتن بود که منجر به لمس نکردن اهمیت و ارزش بالای تلاشهای وحدت طلبانه انقلابیون کمونیست برای کارگران و زحمتکشان و ضرورت حفظ و ارتقاء آن با چنگ و دندان بود . در این راستا و به منظور پیوند عمیقتر ارتباط شورای همکاری با مبارزات جاری توده ها در داخل، ضروری میدانم که نشستی از نمایندگان این تشکلها در داخل برگزار گردد تا زمینه ساز ایجاد ستاد فرماندهی در غالب جبهه  شود تا بتواند راهبر و جهت بخش خیزشهای آینده باشد . این خلایی است که فقط با عزم و اراده ورفقای شش جریان قابل جبران است . به این منظور ما ( کمیته تهران ) آماده  برگزاری این نشست با رعایت تمامی دستور العملهای امنیتی در تهران هستیم .

شیرین – ما در داخل با یک حکومت به غایت جنایت پیشه و وحشی طرفیم که هر صدای دادخواهی را با بی رحمانه ترین شکل سرکوب میکند کوچکترین حرکتی مشاهده شود دردم نابود میشود ، در جایی هستیم که هر روزه دهها کودک را زباله ها و صدها زن را در خیابانها و هزاران مرد مستاصل و پریشان را مشاهده میکنیم که برای لقمه نانی شأن و شف انسانی خود را به حراج میگذارند و به هر دری میزنند و پریشان و سرگردان ره به جایی نمیبرند . فاجعه ای انسانی در برابر چشمان ما در حال وقوع است . ما بعنوان بخشی از فعالین داخل کشور از این سازمانها واحزابی که تحت عنوان “شورای همکاری نیروهای چپ وکمونیست ” فعالیت مشترک را در پیش گرفته اند انتظار داریم که با نگاه عمیقتر به این فجایع در یک جمع بندی واحد و با یک هدف عالی و متعالی با تمام قوا از نیروهای داخل که تلاش میکنند نبض مبارزه از تپیدن باز نایستاد حمایت کرده، بدون شک هر کدام از نیروهای تشکیل دهنده این شورا گرایشات و خوانش متفاوتی از سوسیالیسم دارند اما در کنار تمامی اختلافات ، اشتراکات بیشماری هم داریم، اشتراکاتی که میتوان با توسل به آنها و با نگاهی به آینده روشن متحد و منسجم  برای فردایی بدون ظلم و ستم و استثمار در یک جبهه انقلابی امر مبارزه را پیش برد و به سرانجام رساند.

کار: همه با شرایط سخت مبارزه درداخل کشورآشنا هستند فدائیان کمونیست با ازجان گذشتگی وفداکاری دراین دوره نشان دادند که درهرشرایطی  همچون فدائی و کمونیست  همراه  وهمرزم کارگران وزحمتکشان وتوده های مبارز وآزادیخواه هستند ودرحد وتوان خود به امر پیشبرد مبارزه یاری میرسانند. انتظارشما ازکارگران پیشرو زحمتکشان، دانشجویان زنان وجوانان که خود درگیرمبارزه هستند چیست ؟

مسعود –  توقع اصلی ما از پیشروان طبقه کارگر و دانشجویان و جوانان در داخل تنها در دو کلمه خلاصه میشود اتحاد و سازماندهی ، این امر فقط زمانی ممکن خواهد شد که ساده بگویم دوست و دشمن را به خوبی بشناسند ،باور داشته باشند که همواره در صفوف کارگران و توده های محروم وستمدیده  مزدوران سرمایه جا خوش کرده اند و مترصد تا مبارزات کارگران و زحمتکشان را به شکست بکشانند باید آنها را بشناسند و از صفوف خود با خفت طرد کنند ، مبارزه منفرد و پراکنده هیچگاه به سرانجام نخواهد رسید و محکوم به شکست است مبارزه پراکنده فقط منجر به تقویت قدرت سرکوب رژیم میشود . ما  همه مبارزین راه رهایی طبقه کارگر را دعوت میکنیم به صفوف فداییان کمونیست بپیوندند ودستانشان را به گرمی میفشاریم و قدمشان را در صفوف خودمان بر روی چشم میگذاریم .

شیرین – اتحاد، اتحاد، اتحاد، تنها و تنها با سازماندهی و در کنار هم قرار گرفتن مبارزه میسر است در غیر این صورت همه تلاشها بی نتیجه میماند، باید به احزاب و سازمانهای قابل اعتماد پیوست و سازماندهی کرد و متحد شد که این درد مشترک هرگز جدا جدا درمان نمیشود .  همدرد ، هم بغض دستت را به من بده تا از زنجیر محکمی که میسازیم با اراده و عشق و فداکاری فردایی بهتر را برای خود و فرزندانمان و آیندگان رقم بزنیم .