به یاد دیه گو

چند روزی ست از مرگ ناگهانی  دیه گو آرماندو مارادونا میگذرد. بدون شک جای آن دارد یاد این فوتبالیست نام آور را به قلم آورد و دربارۀ وی یادبودی نوشت. مارادونا از خانوادۀ بسیار فقیری بود که در گوشه ای از محلات فقیرنشین بوینس آیرس بدنیا آمد. خیلی زود در کوچه پس کوچه های این محلۀ فقیرنشین مارادونا نشان داد که از چه استعدادی برای فوتبالیست بودن برخوردار است. در دورۀ حکومت نظامی فاشیستی آرژانتین که دهۀ 40، 50 و 60 شمسی قدرت مرگ و شکنجه را در این کشور گسترش داده بود، مارادونا در سن 15 سالگی به اولین کلوپ ورزشی وارد شد و در تیم ملی آرژانتین نیز یکی از پایه های ثابت و سنگین این تیم را بعهده گرفت. امری که حکومت نظامی کودتاگر آرژانتین توانست تا مدت اندکی از این فوتبالیست نوجوان بعنوان سمبل ناسیونالیستی سوءاستفادهای سیاسی نماید. اما بعدها مارادونا خود را از هوچیگریهای حکومت دیکتاتوری نظامی رها کرد و برای ادامۀ فوتبال راهی اروپا شد و به تیم نآپل در ایتالیا پیوست. مارادونا در اوج دوران جوانی خود، هشت سال در تیم نآپل به فوتبال ادامه داد و این تیم ایتالیایی را برای اولین بار در صدر باشگاههای ایتالیا و اروپا کشاند. درجه ای که تا به امروز این تیم دیگر به خود ندیده است. دوران هشت سالۀ اقامت مارادونا در نآپل (پایگاه و مقر اصلی مافیا در ایتالیا) بدور از تماسهای مافیا با مارادونا نبود. مافیا از محبوبیت، تخصص و استعداد ورزشی مارادونا بی خبر نبود و برای اولین بار در این سالهای اقامت این ورزشکار، این سازمان مواد مخدر، سازمان استثمار، سازمان رشوه و قتل که تا به امروز دست در دست سیاستمداران ریز و درشت سرمایه همچنان فعالیت دارد، با ارتباط مستقیم و غیرمستقیم با مارادونا که جوانی 22 ساله بیشتر نبود وی را به دام و چنگال مواد مخدر، الکل و کازینو کشاند واستفاده های کلانی را از محبوبیت این جوان نمود که به مرور بعد از چند سال، ضربه های جسمی و روحی وخیمی را به مارادونا وارد کرد که این امر سبب شد که مارادونا بعد از هشت سال فوتبال در نآپل، شکسته شده مجبور به ترک ایتالیا شود و به آرژانتین برگردد.                                                            

عواقب معتاد بودن، اثرات جسمی و روحی سختی را برای این ورزشکار بوجود آورد. با این وجود مارادونا همچنان و همواره محبوبیت ورزشی و انسانی خود را در قارۀ امریکای لاتین و دیگر نقاط دنیا به جا داشت! در آثار، مصاحبه ها و سفرهایی که وی در امریکای لاتین، به بولیوی به اکوادور به ونزوئلا و به کوبا ( در این کشور بیش از چند ماه مورد معالجۀ پزشکی قرار گرفت ) داشت، هیچگاه از اظهارات و نظرات ضدامپریالیستی خود پرهیز نکرد و همواره و آشکار از مبارزات ضدامپریالیستی خلقهای امریکای لاتین دفاع کرد! مارادونا که بر روی بازوی راست خود خالکوبی چه گوارا را ثبت کرده بود، هیچگاه واهمه ای از اظهارات انسانی و یکپارچگی نداشت!

در روز ۲۵ ماه نوامبر مرگ ناگهانی دیه گو مارادونا نه تنها مراسمهایی به یادبود وی در آرژانتین و دیگر نقاط دنیا برگزار شد بلکه این امر هم در هاوانا مورد تأثر و تأسف بیشتری قرار گرفت چرا که مارادونا در روزی چشم از جهان بست که در همین روز در 25 نوامبر  دوست نزدیک وی فیدل کاسترو نیز در چهار سال پیش در سال 2016 چشم از جهان فروبست. بهمین خاطر مرگ دیه گو در کوبا تجدید و خاطرۀ ای ست که همچون گذشته این دو دوست را بیشتر از پیش به هم نزدیک کرده است!                                                                                                        

مارادونا بنابه تفسیرها و واقعیتهایی که در تمامی امریکای لاتین در بارۀ وی بر سر زبانها هست، فردی بود با رؤیاها و ایده آل های انسانی، طغیانگر واقعی، یک هوادار امیدواری و برابری همراه با لبخندهایی پر از همبستگی!   مارادونا در سال گذشته با کودتایی که در اکتبر 2019 در بولیوی بر علیۀ اوو مورالس صورت گرفت، علیه  کودتاچی ها موضع گیری واضع وعلنی گرفت و در گفتارهایش بدون هیچ تأمل و تعللی این ضد دمکراتها وعوامل امپریالیست و ارتجاع را محکوم کرد!                                               

تهیه وتنظیم توسط بخش انترناسیونال سازمان اتحاد فدائیان کمونیست                  

28. نوامبر.2020