مضحکه دموکراسی سرمایه داری در مهد دموکراسی

دستگاههای تبلیغاتی سرمایه داری سالهاست جار میزنند که دمکراسی واقعی فقط در غرب است و آمریکا خود را مهد دمکراسی معرفی کرده و همواره در پی آن بوده و هست که دمکراسی را به کشورهای عقب مانده و استبدادی ، حتی اگر لازم باشد ، با نیروی نظامی صادر کند . البته کشورهایی که در آنها دیکتاتوری و استبداد دیگر کارایی لازم را برای حفظ وتامین منافع سرمایه داران از دست میدهند و خود به خطری برای مناسبات سرمایه داری بدل میگردند . سینه چاکان فرهنگ و تمدن غربی ! این  لیبرالها و سلطنت طلبان وطنی همیشه آزادی و دمکراسی غربی خصوصا از نوع آمریکایی ! را بهترین و مناسب ترین گزینه برای جمهوری اسلامی معرفی کرده اند و در حسرت دوران طلایی ” تمدن بزرگ ” پهلوی میسوزند که نشان از جامعه آزاد و مرفه آمریکایی داشته  ، جامعه ای که دونالد ترامپ کاندیدای ریاست جمهوری آن در مبارزات انتخاباتی سال 2016 اعلام میکند ” کاخ سفید چاه فاضلابی است که بوی تعفن آن همه جا را فرا گرفته ” و در پایان انتخابات 2020 اعلام میکند که ” سیستم انتخاباتی آمریکا فاسد است ” . دور جدید انتخابات آمریکا یک پیام واضح داشت که مناسبات فاسد و ارتجاعی سرمایه داری به بن بست رسیده و بحران در تمام تار و پود آن رسوخ کرد و طراحان نئولیبرالیسم شکست خورده اند و اینک مهد دمکراسی به دنبال انقلاب مخملین است و آن انتخابات چند لایه غیر دمکراتیکی که تنها چیزی که در آن ارزش ندارد رای مردم است و طی سالهای متمادی با جار و جنجال زیاد بر پا میکردند جوابگو نیست ، مضحکه تاریخ در این است که در دمکراسی رویایی آمریکایی فقط دو حزب ثروتمند و پر قدرت طی سالیان بسیار نوبتی قدرت را به یکدیگر پاس داده اند و فقط مردم در نقش سیاهی لشگر این سناریو بازی میکنند ، هر چهار سال با براه انداختن شوهای تبلیغاتی نمایشی ، بخشهای مختلف اقتصادی مهره های خود را در معرض دید عموم قرار میدهند تا مردم انتخاب ! کنند و در نهایت رای مجمع دیگری رئیس جمهور را تعیین میکند ، خیلی آشکار و وقیحانه مردم را به سخره گرفته اند ، دمکراتها تنها ایده شان برقراری بیمه همگانی است و به خود میبالند که یک زن را به عنوان معاون رئیس جمهور تعیین کرده اند ( در حالیکه در چند کشور افریفایی و اروپایی رئیس جمهور یا نخست وزیر زن در قدرت قرار دارند ) ، جمهوری خواهان هم با ژستهای انقلابی در آرزوی هر آمریکایی یک اسلحه ( در عقب مانده ترین جوامع هم چنین وضعیتی قابل قبول نیست ) پا به میدان گذاشته اند . رقابت انتخاباتی اینک بدل به جنگ انتخاباتی شده و تشت رسوایی این دمکراسی از بام افتاده تا جایی که حتی رئیس جمهور وقت نیز آن را فساد آمیز میداند ، فارغ از این که رئیس جمهور آینده چه نامی داشته باشد ، اینک با یه بن بست رسیدن تئوری دهکده جهانی  و ناتوانی تئورسین های سرمایه داری در ترمیم و حفظ نظم همیشگی و سیطره آمریکا بر اقتصاد ، نتیجه آن فروپاشی هژمونی و وجه آمریکا خواهد بود تا جایی که موجب نگرانی ” مرکل ” و ” مکرون ” و سایرسران اتحادیه اروپا شده . باید باور آورد با بن بست رسیدن تمامی راهها برای نجات مناسبات غارتگرانه و فاسد سرمایه داری اینک با رشد نئوفاشیسم ، این مناسبات ورشکسته به اضمحلال و فروپاشی نزدیک میشود .