جمهوری اسلامی و انتخابات آمریکا

مسعود- تهران

بیش از دو سال از تحریمهای گسترده علیه جمهوری اسلامی توسط دولت جمهوری خواه ” ترامپ ” گذشته ، تحریمهایی که به همراه دزدی و فساد چهل ساله باندهای حکومتی توده ها را به شدت در تنگنای معیشتی قرار داده و نتیجه آن برای توده ها بیکاری و فقر وحشتناک به همراه  گرانی فزاینده روزانه بوده . رژیم در اثر دور قبلی تحریمها با تن دادن به نرمش قهرمانانه کوشید گریبان خود را از فشار اقتصادی و بحران سیاسی بوجود آمده خلاص کند و عملا با همکاری مماشات گونه دولت اوباما و تدوین برجام موفق شد به اهداف خود دست یابد ، با وعده بهتر شدن همه چیز حتی مسئله آب و معیشت مردم در اثر اجرایی شدن برجام مدتی توده ها را مشغول کرد و با آزاد شدن قریب به 150 هزار میلیارد دلار از درآمدهای بلوکه شده و دریافت چمدانی یک میلیارد و هفتصد میلیون دلار اسکناس و مضاف بر آن که توانسته بود عده ای متوهم را به خیابانها بکشاند تا برای امضا شدن برجام به جشن و پایکوبی بپردازند ، از شادی در پوست خود نمی گنجید . نخست دلارهای بدست آمده را بین خود و باندهای اوباش جیره خوار جانی اش در منطقه تقسیم کردند و با برقراری خط ترانزیت هیات های  فرصت طلب تجاری اروپایی امید کاذب گل و بلبل شدن همه چیز را در جامعه دامن زدند ، نتیجه این سفرها چند هواپیمای دست دوم و تعداد زیادی خودروهای در انبار مانده فرانسوی بود و بس ، نه سرمایه گذاریی صورت گرفت و نه کاری ایجاد شد و نه هیچ پروژه عمرانی از صدها پرژه نیمه تمام به سرانجام رسید در حالی که با 150 هزارمیلیارد دلار میشد همه چیز را از نو ساخت ، فقط چهار پنج سال توده ها را مشغول شدند و چهار پنج سال بیشتر بر عمر رژیم افزود شد . با آمدن ترامپ و خروج از برجام و برقراری دوباره تحریمها همه بافته های رژیم تافته شد ، بار دیگر ذره ذره اثرات بحران اقتصادی و رکود گریبانش را گرفت با این تفاوت که این بار توده ها فریب نخوردند و در 96 و97 و آبان 98 و هر بار قدرتمندتر و مصمم تر از قبل بنیانهای رژیم را به چالش کشیدند تا جایی که در آبان نود وهشت در بیش از دویست شهر خواهان مرگ جمهوری اسلامی شدند و مطابق معمول رژیم جانی تنها یک پاسخ داشت ، خونریزی و کشتار و بگیر و ببند ، تنها برای این که به هر طریق ممکن تا انتخابات 2020 دوام آورد تا وعده ” کری ” محقق شود و با آمدن دمکراتها ، نجات یابد . قیام حماسی آبان 98  و رخدادهای بعد از آن میرفت که حیات رژیم  به جد تهدید شود  که ” کرونا ” به همراه ” کری ” به دادش رسید . اینک وعده ” کری ” در دمکراسی آمریکایی محقق شد و ” بایدن ” بارقه امید و شادی را به اردوگاه جنایتکاران آورد ، اصلاح طلبان و ایبرالها حکومتی از هم اکنون در پی تعیین تیم مذاکره کننده هستند و حاضرند سینه خیز به دست بوس کدخدا بروند ، رئیس جمهورشان هم تهدید میکند ” هیچ کس حق فرصت سوزی ندارد ” و وزیر خارجه اعلام دوستی سی ساله با بایدن میکند  ، افراطیون به اصطلاح اصول گرا با پا پس میزنند با دست پیش میکشند و با  رو نمایی از سلاحی موسوم به آبشار موشکی و تصویب طرح یک فوریتی مقابله با تحریمهای آمریکا میخواهد از موضع بالا به نرمش قهرمانانه برسند . ما بعد از چهار دهه باید  دریافته باشیم که جمهوری اسلامی هیچ تغییری نکرده ، همان رژیمی است که در سال 57 سوار بر موج نارضایتی توده ها به قدرت رسید و مدافعان فقه مدرن و منادیان اصلاحات و دکانداران اعتدال همیشه چرخ پنجم این درشکه بوده اند و محلی از اعراب نداشته اند ، در دوران سردار سازندگی رسول کتاب و کلت  ” مک فارلین ” را به ایران دعوت میکنند ولی حتی جرات نمیکنند برای استقبال به فرودگاه بروند و از همان جا وی را باز میگردانند ، سید خندان منادی گفتمان جهانی از ترس مواجه شدن و دست دادن با رئیس جمهور آمریکا در سرویس بهداشتی سازمان ملل مخفی میشود و کلید دار امید و تدبیر معروف مجوز میگیرد فقط به گفته خودش آمریکایی ها را فریب دهد و تحت لواء برجام تحریمها را برچیند و پولهای بلوکه شده را آزاد کند و بس و به نتیجه هم میرسد ، برجام های دو و سه که ” ظریف ” وعده آن را به ” کری ” داده بود هیچگاه به سرانجام نرسید چون قرار نبود به نتیجه برسد . قرار نیست جمهوری اسلامی از تولیدات موشکی خود دست بردارد ، قرار نیست اقدامات تروریستی اش را متوقف کند و حوزه نفوذ منطقه اش را واگذار کند و به کنج ایران بخزد ، قرار نیست از فعالیتهای اتمی دست بکشد و تولید سلاح اتمی را تعطیل کند . اساسا متوقف کردن این اقدامات منجر به تهی شدن ماهیت رژیم خواهد انجامید و آن زمان مانند شیر بی یال و دم و اشکم خواهد شد . بخشی از حاکمیت مصر است باید به همین شیر بی یال و دم و اشکم بسنده کرد و حاضر است به مذاکره بلا شرط تن دهد تا بتواند بر مشکلات سیاسی و امنیتی داخلی غلبه کند و در مناسبات و روابط جهانی حل شود ولی طیف امنیتی و نظامی رژیم ، مشخصا سپاه ، که قریب به هفتاد درصد اقتصاد را در کنترل دارد با حامیان سیاسی اش ، که در این چهار دهه همیشه حرف اول و آخر را زده اند ، چنین راه کاری را مترادف با افول قدرت خود میدانند مصرند از موضع قدرت بر سر میز مذاکره بنشینند و تمام اقدامات روزهای اخیر در مجلس و قرار گاههای سپاه در راستای آماده کردن خود برای مذاکره دولت انقلابی آتی ( دولتی که خامنه ای وعده داده ) با تیم ” بایدن ” است و خیال شان آسوده که نارضایتی توده ها و اعتراضاتی احتمالی آینده را هم با سرکوب عریان و وحشیانه به مانند آبان 98 خفه خواهند کرد غافل از اینکه در برابر خلقی متحد هیچ نیرویی را یارای ایستادن نیست .                                                      

     مسعود