یاد و خاطره زنی فدائی و آزاده ،سلطنت اعظمی گرامی باد.

با آغاز مبارزه مسلحانه علیه حکومت سرکوبگر شاه زنان زیادی درسنگر مبارزه  برای آزادی و رهائی از ستم و استثمار کوشیدند  و در این راه ازجان و زندگی خود نیز گذشتند .دراین نبرد والدین این مبارزین بویژه مادران نیز سهم بزرگی ادا کردند و ضمن تحمل ناملایمات طاقت فرسا نقش مهمی درعرصه های مختلف مبارزه و مقاومت برعهده داشتند. دایه سلطنت نیز یکی از آن زنان مبارزی بود که عمری رادر همراهی با جنبش آزادیخواهانه و برابری طلبانه  درطبق اخلاص گذاشت و با تحمل و بردباری ازهیچ کوششی  جهت یاری به مبارزین راه آزادی دریغ نکرد .باشروع مبارزه مسلحانه و دستگیری  فرزندانش فریده، فرخنده ، فریدون و محمد  همواره یک پایش در درب زندانها و پای دیگراش  درمحل، کمک و یاری به فرزندان و خانواده زندانیان بود. دراین سالها علاوه بر دستگیری عده زیادی از اعضای خانواده و فرزندان و خویشان دایه سلطنه ،جانباختن  دکتر هوشنگ اعظمی  داغ دیگری برسینه ستبر دایه سلطنه گذاشت . با قیام 57 و آزادی زندانیان سیاسی  خانه دایه سلطنه محل اجتماع توده های زحمتکش لرستان بود  اما شادی  دایه سلطنه نیز دیری نپائید و جغد شوم استبداد بار دیگر بربام  نشصت  و فاجعه ای بمراتب بدتر رخ داد و تهاجم به نیروهای سیاسی و  و دستگیریها ، اعدام ها و آوارگی ها باردیگر شروع شد. درسال 60 توکل اسدیان  ، 61  سیامک اسدیان  و فرزنداش فریدون سال 64 جمشید سپه وند  درسال 67 هیبت معینی  جان باختند. دایه سلطنه اعظمی همچون صد ها زن دلاور و انقلابی دیگر برغم  این سختی ها و فشارهای طاقت فرسا،درسراسر زندگی تسلیم نشد و به آرمان فرزندان اش پشت نکرد و سربلند بلند وباغرور زیست .

 یاداش همیشه گرامی باد.