آتش های برافروخته شده در امریکای لاتین

در طی هفته های گذشته در خیلی از کشورهای آمریکای لاتین تظاهرات و شورش های بی‌سابقه‌ای توسط توده های مردم شکل گرفت. آرژانتین به عنوان دومین قدرت اقتصادی آمریکای لاتین بعد از برزیل ، دارای بالاترین درصد بیکاری را در تمامی آمریکای لاتین است . کمپانی‌های استثمارگر اروپایی همچون اتومبیل‌سازی بنز، شرکت تولید مواد شیمیاییBASF که از آلمان سرچشمه می‌گیرند، به همراه کمپانی های آمریکایی و سرمایه‌داران داخلی آرژانتین دست در دست هم در به فقر کشاندن توده‌های آرژانتینی سهیم بوده و همچنان ثروت‌های کلانی را به حساب کمپانی های خود تصاحب کرده اند. اعتراضات و تظاهرات مردم آرژانتین در طی سالها و ماههای گذشته موجب شد که دولت سرسپرده به امپریالیستها در این کشور سقوط کند وبعد ازبرگزاری انتخابات درماه اکتبرکاندیدای چپ برنده شود. بانک جهانی که نبض  بازار اقتصادی دنیا را تحت کنترل دارد ،ماههاست که در آمریکای لاتین ، به خصوص در آرژانتین دچار بن بست سیاسی و اقتصادی گشته است، چرا که اکثریت توده های استثمار شده این کشورها حاضر به تسلیم به قراردادهای  اسارت بارآنها نیستند . به همین خاطر دولت های دست نشانده سرمایه داری و نمایندگان بورژوازی که با حمایت کمپانی های استعمارگر بر سر کار آمده اند، اینک همچون دولت دست راستی  آرژانتین، درنتیجه اوج گیری جنبشهای اجتماعی رادیکال، دچار زلزله سیاسی شده‌اند و توسط قیام ها و تظاهرات مردمی به مصاف طلبیده میشوند .  سیاست های بانک بین المللی (IWF) که تحت کنترل کمپانی‌های امپریالیستی است عامل تشدید نابسامانی های اقتصادی و موجب فقر و بیکاری گسترده در مناطق مختلف دنیا شده است وجنبشهای کارگری و توده ای نیز با بیداری و آگاهی درحال گسترش است.

شیلی

اعتراضات در شیلی با افزایش قیمت ۴ سنت  بلیط های شرکت واحد و مترو در تاریخ ۴ اکتبر آغاز گشت. شورش سراسری در تمامی کشور بر علیه افزایش قیمت‌های مایحتاج ضروری مردم و برای عزل PINERAرئیس جمهور شیلی که خود جزو میلیاردرهای این کشور محسوب می‌شود ، همچنان ادامه دارد. فعالین جنبش بیش از ۱۱۵ سازمان و تشکیلات توده‌ای ، اتحادیه های کارگری و تشکلات دانشجویی ، ” اتحاد اجتماعی” (Unidad Sozial) را شکل داده و فراخوان برای تشکیل مجامع شوراهای دموکراتیک (Cabildos   ) را در دستور کار خود قرار داده‌اند . در تمامی این شوراها ، حرکتها ، اعتراضات و تصمیمات مردم را سازماندهی وهدایت میشوند.

مهمترین درخواست این شوراها تغییر قانون اساسی و سرنگونی دولت می‌باشد ، اعتصابات سراسری در تمامی کشور شکل گرفته . از جمله درخواست‌های دیگر توده‌های مردم افزایش حداقل حقوق از ۵۰۰ ایرو به 600 ایرو میباشد . رفت و آمد مجانی توسط وسایل ترابری شرکت واحد برای بازنشسته ها ازجمله خواست های دیگر محسوب میشود.

دراین کشورها افزایش روز به روز تورم یکی دیگر از دلایلی است که مردم را به خیابان ها کشیده است . مبارزه بر علیه حاکمیت سی ساله لیبرالیسم نو  که خدمات درمانی – بهداشتی ، سیستم آبرسانی ، سیستم تحصیل ، منابع طبیعی و ذخائر زیر زمینی را شخصی کرده و به دست سرمایه داران سپرده ، عامل مهم ودیگری است که توده‌های مردم شیلی را روز به روز به فقر و ناتوانی بیشتر کشیده است . شیلی در تمامی آمریکای لاتین جزو مقروض ترین دولتهای قاره آمریکای جنوبی محسوب می‌شود  .  شکاف طبقاتی به اوج خود رسیده و بیش از ۴۰ درصد از جوانان بیکار هستند. تظاهرات و شورش های مردم بر علیه  این اجحافات و نابسامانی ها به اوج خود رسیده .

در روز ۲۵ اکتبر بیش از یک میلیون و نیم نفر از توده های مردم در شهر سانتیاگو دست به تظاهرات زدند. در طی روزهای گذشته با حمله پلیس به تظاهرات کننده ها ۲۳ نفر از تظاهرات کننده ها کشته شده و ۲۴۰۵ نفر از آنان زخمی ،۴۲۷۱ نفر دستگیر ، ۱۴۶ نفر بر اثر ضربات پلیس و گاز اشک آور یک چشم خود را از دست داده یا نابینا شده و ۱۸ نفر مورد تجاوز جنسی پلیس قرار گرفته اند . PINERA  اعلام می کند که: ” ما در شرایط جنگی هستیم “. این جمله ای است که پینوشه در سال ۱۹۸۶ نیز بر علیه اعتراضات و شورش های آن زمان به زبان آورده : ” ما در حال جنگ هستیم ” !.

در اوایل نوامبر هزاران نفر با در دست داشتن گیتار  ( به یاد ویکتور خارا ) به همراه صدها هزار تظاهرات کننده در سانتیاگو این شعار را دادند “خلق هیچگاه از پا نخواهد نشست و به مبارزه خود ادامه خواهد داد . “مجامع شوراهای دموکراتیک (Cabildos) نه‌تنها در شیلی شکل گرفته بلکه نشست این شوراها توسط شیلی های در تبعید در خارج از کشور در لیسبن (پرتغال ) ، برلین ، استکهلم و دیگر کشورهای اروپائی نیز شکل گرفته است. بخصوص شیلی های در تبعید و فعالین خارج از کشور، فعالیت در جهت همبستگی بین الملل و حمایت از اعتراضات داخل شیلی را در دستور کار خود قرار داده اند .

بانک بین الملل IWF  در تابستان امسال باقبول ارائه وام به دولتهای قروض امریکای لاتین همچون آرژانتین ، شیلی ، اکوادور و برزیل خواهان تصویب واجرای قوانینی از این کشورها شد .ازجمله خواستارآن شد که این دولتها قیمت مایحتاج و مواد مورد نیاز روزمره مردم را افزایش دهند ، افزایش مالیات براجناس را به اجر در آورند . این مصوبات و امضای این قراردادها از طرف دولتهای مقروض و رشوه خوار با IWF موجبات تسریع شورش مردم این کشورها شد .

اکوادور

در ماه سپتامبر و اکتبر نیز شاهد اعتصابات سراسری و شورشهای مردمی در کیتو ( اکوادور ) بودیم . بخصوص تظاهرات و اعتراضات عظیم و گسترده توده های بومی اکوادور دولت را مجبور به تسلیم  دربرابرخواسته های توده های زحمتکش اکوادور کرد . قراردادهایی که دولت با IWF برای فروش و به حراج کشاندن منابع طبیعی به امضا رسانده بود ، پس گرفته شد . افزایش قیمت بنزین فسخ شد . هفته گذشته بخاطر شورشهای عظیم بومی ها و بستن جاده ها و اتوبانها از طرف آنها ، دولت دست از استخراج منابع طبیعی در مناطق بومی نشین برداشت .

کلمبیا

در روز 11 نوامبر وزیر جنگ ” وزیر دفاع ” کلمبیا بدلیل اعتراضات نماینده گان چپ مجلس مجبور به استعفا شد . در ماه سپامبر منطقه CAUCA  که نیروهای مسلح FARC که بر علیه حکومت دست نشانده امریکا مبارزه میکنند،ئرآنجا حضوردارند، توسط نیروهای حکومتی مورد بمباران قرار میگیرد که در این بمباران نه نفر از نیروهای مسلح FARC  زحمی میشوندوده هانفراز اهالی بومی این منطقه بر اثر بمباران جان خود را از دست میدهند . در بین قربانیان بومی 9 کودک زیر 12 ساله کشته میشوند . اهالی این منطقه روزهاست که دست به تظاهرات زده و در مقابله با این بمبارانها اعتراضات خود را به خیلی از شهرها کشانده اند . این اعتراضات تاکنون باعث شده است تا وزیر جنگ ازسمت خود استعفاء دهد . در نتیجه به بن بست رسیدن قرارداد صلح مابین نیروهای مسلح مارکسیست FARC با دولت کلمبیا که از اواخر سال 2018 شکل گرفت و در اوایل سال 2019 عملا این قرارداد صلح از طرف حکومت کلمبیا و نیروها و باندهای سیاه این کشور فسخ شد، نیروهای غیر مسلح FARC  که به شهرها برگشته بودند مورد ترور قرار گرفتند و این امر باعث گشت که نیروهای FARC  مجددا مسلح شوند و به مناطق روستایی و مناطق آزاد شده باز گردند . دولت کلمبیا و نماینده و نوکر امپریالیسم بهمراه باندهای سیاه متعلق به آن، طبق عملکردهای خود نشان دادند که هیچگاه مایل به صلح و برقراری امنیت اجتماعی و ایجاد انتخابات آزاد نبوده و همچنان در تعقیب و سرکوب فعالین و نیروهای سیاسی مخالف ومنتقد خودهستند . کلمبیا بیش از 50 سال است که در آتش نابسامانیها و ناامنی ها در حال سوزش است . این کشور بخاطر موقعیت جغرافیایی و راه آن به اقیانوس آرام یکی از مهمترین و استراتژیک ترین کشورهای منطقه است که امپریالیسم امریکا بیش از 50 سال پایگاههای عطیم نظامی خود را در این کشور دائر کرده است . به رغم حضور نیروهای امریکا در این کشورکه بیش از 50 سال است نماینده گان و سرسپردگان خودرا برحاکمیت می گمارد وآنها رابرای مقابله با جنبشهای اجتماعی تا دندان مسلح کرده است ،اما مبارازت توده های مردم و نیروهای سیاسی و اتحادیه های کارگری در این کشورهمچنان دادمه دارد .

اشاره به این موضوع مهم است که طی چند دهه گذشته نمایندگان احزاب چپ و سوسیالیست که در تعدادی از کشورها توانستند ازطریق انتخابات آزاد به ریاست جمهوری برسند و یا در مجالس پارلمانی اکثریت اراءرا بدست آورند پس از یک یا چند دوره ، احزاب دست راستی با کمک و حمایت کمپانیهای بین المللی و با کمک سیاسی – نظامی ابر قدرتها، جای آنهارا گرفتند ، وبلافاصله به جو ترور وحشت دامن زده و تغقیب و دستگیری فعالین چپ وسوسیالیست و رهبران تشکلهای کارگری و توده ای را دردستورگذاشتند . بعنوان مثال LULA رئیس جمهورو رهبر حزب کارگر برزیل را با تهمت رشوه خواری به 9 سال زندان محکوم کردند که روز 9 اکتبر 2019 بعد از 18 ماه زندان بدلیل فقدان مدارک ر علیه وی ، آزاد گشت .

رئیس جمهور سوسیالیست سابق اکوادور  RAFAEL CORREAکه درطی آواخر هر سال ۲۰۰۷ الی ۲۰۱۷ ریاست‌ جمهوری را در این کشور به عهده داشت بعد از به روی کار آمدن حکومت نئولیبرال و دست راستی ،حکم دستگیری و تعقیب اش داده شد. رئیس جمهور دست راستی جدید اکوادور که دستور تعقیب CORREA را داده بود ،خود جزو همکاران و یکی از وزرای کابینه CORREA بود. در حال حاضر CORREA به بلژیک پناهنده شده و تاکنون نزدیک 2 سال است که در این کشور در تبعید بسر میبرد .  استاندار و رهبر حزب کاتالونیا (CATALONIA) در شمال اسپانیا نزدیک به دوسال است که در بلژیک در پناهنده گی بسر میبرد . دولت دست راستی اسپانیا و شاهنشاه این کشور حکم دستگیری Carles Paigdemont را صادر کرده است . همچنین 9 نفر از نماینده گان استان کاتالونیا به همراه هزاران نفر از زنان و مردان و کارگران پیشرو این ایالت که برای حق استقلال  ایالت خود مبارزه میکنند به زندانهای طویل المدت محکوم شده اند . در تاریخ 12 اکتبر Evo Morales رئیس جمهور انقلابی و منتخب مردم بولیوی با کودتای سازماندهی شده از طرف فاشیستها و مسیحی های دست راست که حمایت ارتش و پلیس را پشت خود داشتند ، برکنار شد و هم اکنون وی در مکزیک پناهنده شده است . در حال حاضر در بولیوی درگیریهای خیابانی وسیعی بین نیروهای دست راستی و حامیان کودتا و از طرف دیگر نیروهای هوادار Evo Morales  شکل گرفته . طی روزهای گذشته دهها نفر در شهرهای مختلف بولیوی کشته شده اند . تظاهرات کننده ها خواهان برگشت رئیس جمهور خود Evo Morales  هستند .*

همطراز با شورشهای مردمی در شیلی ، اکوادور ، آرژآنتین ، برزیل ، بولیوی شاهد اعتراضات و شورشهای مردمی در عراق ، لبنان ، سومالی و در ایران جمهوری اسلامی هستیم . مبارزه مردم ایران در مقابل  جمهوری اسلامی که دیکتاتوری سرمایه را 40 سال است به پیش می برد و فقر و گرانی ، بیکاری ، رشوه خواری ، فساد و شکنجه و اعدام را در دستور کار خود قرارداده است ، جدا از مبارزات توده های زحمتکش مردم شیلی و دیگرکشورهای آمریکای لاتین نیست ،مبارزه غلیه ستم واستثمار و زور وسرکوب وجه مشترک همه این مبارزات است .

مبارزه توده ها ، زحمتکشان و کارگران این کشورها نمایانگر به بن بست رسیدن ره حل های سرمایه دارانه و سیاستهای استعمارگرانه امپریالیستها و حکومتهای وابسته و دست نشانده آنها نیر هست . متحد شدن طبقه کارگر در پیوند با مبارزات اجتماعی و توده ای برای رسیدن به اهداف بر حق خود در این کشورها و سرنگونی دولتهای بورژازی ودست نشاندگان امپریالیستها و تشکیل جبهه های انقلابی در این کشورها ، نمایانگر آن است که توده های کارگر وزحمتکش بیدار شده اند و به مبارزه روی آورده اند  . آتشی که در شیلی ، اکوادور ، آرژانتین ، جمهوری دومینیک ، هائیتی ، بولیوی ، عراق ، لبنان ، ایران و خیلی از کشورهای دیگر برعلیه نظامات منحط سرمایه داری و دول مرتجع و مستبد برافروخته شده است ، تا زمانیکه حق کار ، مسکن ، آزادی برآورده نشود و استقلال سیاسی – اقتصادی این کشورها شکل نگیرد ، خاموش نخواهد شد .

خسرو اسدیان 18ن.امبر2019

*کودتایی که در بولیوی رخ داده ، نشانگر واضح یک مبارزه طبقاتی بین اکثریت جامعه فقیر بولیوی و بومی ها ( Indigena ) و طبقات باقیمانده دوران استعمار اروپایی ها و مهاجرین طبقه بالا و میانی جامعه است . Evo Morales اولین رئیس جمهور بومی ست که از همان سال 2006 که با انتخابات آزاد به ریاست جمهوری رسید خاری در چشم سفید پوستان ثروتمند باقیمانده دوران استعمار اروپایی ها محسوب میشود که همیشه قدرت و ثروت رادردست داشتند . نیروهای سیاسی انقلابی ، اتحادیه های کارگری و بومی های بولیوی به همراه Evo Morales از همان سال 2006 جبهه ” حرکت بسوی سوسیالیسم ” را شکل دادند و همین حرکت بر علیه کودتاگران فراخوان مبارزه ، بسیج عمومی و اعتصاب سراسری را درتمام کشور اعلام کرده است .