هفت تپه تجلی وحدت و همبستگی

مدتهای مدیدی است که جنبش کارگری ایران شاهد یکی از درخشانترین و پیگیرترین اعتراضات کارگری در تاریخ چهل ساله جمهوری اسلامی است . در طی این چهار دهه اعتراضات کارگری در بخشهای مختلف برای دست یافتن به حداقل خواسته هایشان همواره تداوم داشته و هر بار این رژیم ددمنش نه تنها به کمترین خواسته ها پاسخی نداده بلکه با  بازداشت و زندان و حتی شلاق این اعتراضات را سرکوب کرده ، اما کارگران هفت تپه برگ زرین دیگری از این اعتراضات را گشودند . کارگران هفت تپه جلوه ای با شکوه از وحدت و همبستگی ارائه دادند و با تکیه به این اتحاد در برابر تمام فشارها و زندان و شکنجه و اعتراف گیری اجباری رژیم ایستادند و رژیم را مستاصل و ناتوان کرده اند ، جانیان حاکم از فرماندار و استاندار و نماینده ولی فقیه در خوزستان گرفته تا نمایندگان مجلس و معاون اول رئیس جمهور کوشیدند به طریقی این اتحاد را درهم بشکنند ، موفق نشدند و کارگران همچنان مصمم بر خواسته های برحق خود پای میفشرند ، حرف این کارگران در اصل زبان حال همه کارگران در تمامی مراکز کار و تولید است  ، درد این کارگران درد طبقه کارگر ایران است که مشتی سرمایه دار زالو صفت  با حمایتهای همه جانبه رژیم ددمنش و فاسد جمهوری اسلامی در صنایع و کارخانجات و مراکز تولیدی ، به غارت و چپاول دسترنج کارگران مشغولند . استراتژی جمهوری اسلامی در برخورد با مسایل صنفی و قومی در این چهار دهه همواره بر یک پایه استوار بوده و اساسا با پذیرفتن پاره ای از خواسته ها مغایرت دارد ، ابتدا بی توجهی و انکار همه چیز و در صورت تداوم فریب و وعده  و وعید و سرکوب عریان که رعب و وحشت بیافریند و به قول خودشان درسی بدهند که دیگران جرات نکنند این راه را در پیش بگیرند . این استراتژی از نخستین روزهای سال 58 در کردستان و ترکمن صحرا تا گلوله باران هوایی کارگران مس و شلاق زدن و دستگیری و زندان مکرر کارگران به خاطر طرح مسایل صنفی شان ، تا به امروز همواره بر یک پایه استوار بوده و بنا بر ماهیت رژیم هیچگاه تغییر نخواهد کرد ، پراکندگی این اعتراضات و عدم همراهی بخشهای مختلف از یکدیگر و عدم پیگیری و تسلیم شدن ، نتایج مطلوبی برای رژیم به بار آورده که به درستی استراتژی اش اطمینان یابد . واقعیت این است که مهمترین سلاح قدرتمند در دست توده ها برای رویارویی با جمهوری اسلامی ” اتحاد و همبستگی ” است که رژیم از آن وحشت دارد و در برابر آن عاجز و ناتوان است  ، این تجربه ای است که کارگران هفت تپه عیان کردند ، این تجربه ای است که کارگران و زحمتکشان و جوانان دلیر در آبان 98 در بیش از دویست شهر آشکار کردند .