اتحاد فدائیان کمونیست
کار ، مسکن ، آزادی ، جمهوری فدراتیو شورائی!

گزارش مطبوعاتی کمیته روابط بین المللی سازمان اتحاد فدائیان کمونیست به مناسبت دومین سالگرد اعتراضات سراسری آبان 1398 (نوامبر 2019).

خش انترناسیونال سازمان اتحاد فدائیان کمونیست

این گزارش مطبوعاتی به چهار زبان انگلیسی، آلمانی، دانمارکی و اسپانیایی ترجمه شده و به نیروها، سازمان ها و مجامع بین الملل چپ وکمونیست ارسال شده است.

 امکانات و وظایف چپ انقلابی در این شرایط

اکنون 2 سال از آغاز اعتراضات و تظاهرات گستردۀ مردم ایران در 15 نوامبر 2019 می گذرد. اعتراضاتی که بیش از 200 شهر ایران را در بر گرفت که حداقل با کشته شدن بیش از 1500 نفر از معترضان و دستگیری هزاران نفر توسط  نیروهای امنیتی رژیم منجر شد. این اعتراضات با اعمال سرکوب توسط رژیم در حال حاضر برای مدت کوتاهی فروکش کرده است. تظاهراتی که با افزایش قیمت بنزین شروع شد و علیۀ فقر و وضعیت فلک بار معیشتی مردم ایران و به خصوص وضعیت اقتصادی غیرقابل تحمل کارگران و زحمتکشان بود.

با گذشت این دو سال وضعیت اقتصادی و اجتماعی اکثریت عظیم مردم ایران نه تنها بهتر نشده است بلکه به شدت وخیم تر گشته است. برخی از مقامات سازمانهای کارگری وابسته به رژیم ایران اخیرا اعلام کرده اند که خط فقر در ماههای اخیر برای یک خانوادۀ کارگر با تعداد چهار عضو به 11,5 میلیون تومان  یا حدودا 410 دلار رسیده است. در حالی که اکثریت کارگران با حقوق ماهانه خیلی کمتر از آن و عمدتا ماهانه حدودا با 140 دلار زندگی می کنند. تعداد زیادی از این کارگران هم در طی چند ماه گذشته حقوقی دریافت نکرده اند. هم اکنون بیش از نیمی از مردم ایران زیر خط فقر زندگی می کنند.

وضعیت اجتماعی و اقتصادی ایران بعد از 42 سال حاکمیت مذهبی- سرمایه داری جمهوری اسلامی همچنان رو به نابسامانی و سراشیبی ست. بی دلیل نیست که رژیم جمهوری اسلامی ایران تمام ارگانهای سیاسی- پلیسی خود را در جهت سرکوب اعتراضات توده ای قرار داده است و یکی از هارترین قاتلان مردم ایران یعنی ابراهیم رئیسی را به سمت رئیس جمهوری برگزیده است.

رکود اقتصادی این سیستم را فرا گرفته است و این نه فقط به خاطر محاصرۀ اقتصادی، همچنانکه رژیم ادعا می کند، بلکه به خاطر وجود سیستمی رشوه خوار و مافیایی که کل دستور کار خود را در حمایت از منافع سرمایه دارانی که خود از زمامداران این رژیم هستند به پیش می برد. همزمان و بنابه گزارش مجلۀ فوربس

Forbes

و رسانه کاپ جمینی

Cap gamini

به تاریخ 26 ژوئن 2021 تعداد میلیونرهای ایران بر مبنای دلار به 250 هزار نفر افزایش پیدا کرده است. این رقم تنها در عرض سال 2020 رشد 21 در صد در تعداد و 24 در صد در مقدار ثروت داشته است. در حالی که بنابه نوشتۀ همان مجله، میانگین رشد جهانی میلیونرها در همان سال 6,3 درصد بوده است. بنابه نوشتۀ همان مجله، ایران هم اکنون رتبۀ چهاردهمین کشور ثروتمند دنیا را دارد با اینکه نیمی از جمعیت ایران در زیر خط فقر است.

همزمان با این افزایش ثروت در قشر حاکم در ایران، سرکوبها، فساد اقتصادی و بهره کشی بی حد و مرز از نیروی کار در ایران رو به افزایش است. بیش از 50 در صد از جوانان زیر 30 سال در ایران بیکار هستند. بنابه گفتۀ یکی از مسئولان رژیم نزدیک به یک میلیون دانش آموز در سال تحصیلی گذشته تحصیل را به دلیل نداشتن امکانات مالی ترک کرده اند.

انتشار ترجمه دانمارکی این گزارش در سایت ” سولیداریته ” ( همبستگی ) یکی از پرمخاطب ترین سایت های تحلیلی سیاسی چپ در دانمارک . https://solidaritet.dk/status-i-iran-en-nedadgaaende-voldelig-fattigdomsspiral-som-venstrefloejen-boer-loese/

حق تشکل و تحزب از کارگران و زحمتکشان در ایران سلب شده است و تشکیل اتحادیه های مستقل کارگری قانونی غیرممکن است. طبقه کارگر و دیگر اقشار زحمتکش مردم ایران از تامین اجتماعی، حقوق بیکاری و تضمین شغلی محرومند و اثبات سرمایه با شدیدترین درجۀ استثمار و بی حقوقی انجام می گیرد.

در حالی که در ایران برای دومین سال متوالی تعداد جانباختگان از بیماری کووید- 19 روزانه به رقم صدها نفر میرسد و موج ششم این بیماری در حال حاضر در ایران در حرکت است با دستور مستقیم خامنه ای هیچ واکسنی از کشورهای غربی به ایران وارد نشد و در عوض میلیاردها به رانت خوارهای دارویی- پزشکی در ایران داده شد که واکسنی تولید کنند. پس از مدتی تولید این واکسن در ایران به نتیجه نرسید و فقط آن میلیاردها به جیب ثروتمندان و رانت خوارهای حامی حکومت رفت. در عمل میتوان این را کشتار دسته جمعی ایرانیان به دستور مستقیم علی خامنه ای دانست.

علاوه به این، تبعیضات جنسی، ملی و مذهبی و بخصوص تخریب محیط زیست در ایران روز به روز افزایش یافته است. در اکثریت این شاخص ها تخریب محیط زیست یا ایران مقام اول در دنیا را دارد یا جزو سه کشور اول در جهان است.

با وجود سرکوب از طرف رژیم، خیزش ها و اعتراضات توده ای در مناطق مختلف ایران همچنان ادامه دارد. در طول سال گذشته حدود 2000 اعتصاب کوچک و بزرگ و دیگر شکلهای اعتراضات کارگری در ایران وجود داشته است. این خیزشها و اعتراضات که گاه به گاه به طور ناگهانی بروز می یابند بدلیل نبود رهبری انقلابی سرانجام یا سرکوب می شوند و یا با دست به دست شدن قدرت سیاسی بین گروه های مختلف قشر حاکم در ایران با یک دورۀ رکود مواجه میشوند. نمایش انتخاباتی اواسط سال 2021 نیز نشان داد که چگونه شخصی مانند ابراهیم رئیسی که سالها مسئولیت قوۀ قضائیه را به عهده داشت و از مسئولان اصلی سرکوب اعتراضات مردم بوده است و حتی به عنوان قاضی عضو هیئت مرگ کشتار دست جمعی هزاران زندانیان سیاسی ایران در تابستان سال 1988 بوده است می تواند رئیس جمهور ایران بشود. شعار ”اصلاح طلب – اصول گرا دیگر تمومه ماجرا“ که یکی از شعارهای اصلی تظاهرات نوامبر 2019 بود به رژیم نشان داد که مردم دیگر فریب اینگونه نمایشات انتخاباتی را نمی خورند و هر دو جناح رژیم را مسئول وضعیت اسفبار معیشتی خود می دانند و رژیم هم بدینگونه فهمید که دیگر نیازی به اصلاح طلبان خودساختۀ رژیم نیست و همۀ این عروسکهای خیمه شب بازی رژیم را چه در انتخابات مجلس و چه در انتخابات رئیس جمهوری به کنار گذاشت و تمام قدرت را به هارترین جناح رژیم زیر کنترل مستقیم بالا مقام رژیم، علی خامنه ای داد.

در صحنۀ سیاسی جهانی هم و برغم مصرف میلیاردها دلار که از جیب مردم زحمتکش ایران به سرقت رفته و صرف حمایت از نیروهای طرفدار رژیم در لبنان، عراق، سوریه و افغانستان شده است و همچنین در کشمکش های نظامی – سایبری بین ایران و اسرائیل، ایران بیش از پیش منزوی شده و شکست خورده است. تظاهرات روزها و هفته های گذشته در عراق و قصد ترور نخست وزیر عراق این مسئله را بخوبی نشان می دهد. در این شکست، مردم ایران قربانی بی دفاع سیاستهای شارلاتانی و  قدرت طلبانه و ایدئولوژیک رژیم شده اند و تاوان آن را می دهند.

امکانات و وظایف چپ انقلابی در ایران

به رغم شکست سنگین چپ انقلابی در ایران و سرکوب شدید آن در طی دهۀ 1980 و شدت گرفتن این سرکوب به موازات شکست نیروهای چپ در بیشتر کشورهای دنیا بعد از فروریختن دیوار برلین نظرات و ایده های چپ هنوز در ایران علاقمندان زیادی دارد و بخصوص اینکه یک طیف وسیع چپ جوان هم دوباره در ایران خود را تعریف کرده است و در اعتراضات کارگری و دانشجویی خود را نشان می دهد.

با این وصف در حال حاضر چپ عموما و به خصوص چپ انقلابی از نظر کمی وزنۀ بزرگی در ایران به حساب نمی آید. این کم وزن بودن چپ در ایران چیزی از اهمیت فعالیتهای چپگرایان ایرانی نمی کاهد.

چپ انقلابی در ایران در شرایط کنونی وظایف زیر را بر عهده دارد:

-شرکت دراعتصابات کارگری اعتراضات و شورشهای مردمی و حمایت از آنها و سعی در ارتقاع سطح این شورشها از حوزه های معیشتی و یا مخالفت با تبعیضات جنسی، فرهنگی و مذهبی به حوزۀ سیاسی و با هدف براندازی رژیم

-مقابله با ستم ملی وحمایت از اقلیتهای اتنیکی در ایران ، سرکوب و تبعیض زبانی و فرهنگی از یک سو و همزمان تلاش برای ایجاد همسویی بین این اقلیتهای اتنیکی در جهت سرنگونی رژیم از سویی دیگر. همچنین تلاش برای کاهش تنش های اتنیکی بین آنها و بخصوص بین کرد و ترک، ترک و فارس و فارس و عرب. تنش هایی که با تنش های سیاسی و مرزی اخیر مابین رژیم جمهوری اسلامی و دولت آذربایجان افزایش یافته است و کلا مخالفت با هر گونه تلاش ناسیونالیستی و شووینیستی از هر طرفی برای آغاز همسایه کشی در ایران.

-سعی در بدست آوردن درکی درست از مشکلات مبرم زیست محیطی در ایران و رابطۀ آنها با سیستم سیاسی – اقتصادی حاکم بر ایران. فهمیدن اینکه مسئول اصلی خشک شدن در یاچه ها و تالاب ها در ایران، خالی شدن روستاها، از بین رفتن جنگلها و حیات وحش و آلودگی عظیم آب، هوا و خاک در ایران و فرونشست زمین ها در شهرهای ایران چیزی یا کسی به جز رژیم جمهوری اسلامی و فعالیتهای چپاول گرانۀ آن در جهت دستیابی به اهداف ایدئولوژیک خویش نیست. رژیمی که نه به مردم ایران و نه به محیط زیست این مردم، کمترین اهمیتی نمی دهد و تنها به فکر افزایش قدرت و ثروت یک قشر رانت خوار در ایران است. شرکت در اعتراضات زیست محیطی در ایران و سعی در ارتقاع دانش زیست محیطی جوانان ایران و همیاری با این جوانان یکی از وظایف مبرم چپ انقلابی در ایران است.

– با این حال مهمترین و مبرمترین وظیفۀ چپ انقلابی ایران پایان دادن به تفرقه و ایجاد اتحاد چه از طریق اتحادهای حزبی و سازمانی و چه از طریق ایجاد جبهه های فراگیر برای سوسیالیستها، کمونیستها و دمکراتها است.

این وظیفه بنابه تعریف به عهدۀ چپ انقلابی بویژه در خارج از کشور است چون شرایط سنگین سرکوب فعالین سیاسی در داخل ایران به طوری ست که امکان هیچ فعالیت سیاسی گسترده  در ایران را به کسی نمی دهد.

بنظر میرسد که چپ انقلابی ایرانی خارج از کشور دارد باین درک میرسد که ادامۀ این تفرقه ها و کمبودها در جهت ایجاد جبهه ای فراگیر برای تمام نیروهای دمکرات و سوسیالیست که خواهان سرنگونی قهرآمیز رژیم هستند مهمترین و مبرم ترین وظیفۀ آنها در شرایط کنونی ست و دیگر وقت زیادی برای ایجاد یک جبهۀ چپ متحد سوسیالیستی که بتواند کمی به وزنۀ خویش در ایران بیفزاید باقی نمانده است.

نقطۀ غیرقابل برگشت نه تنها اکنون در حوزۀ تغییرات اقلیمی به سرعت به ما نزدیک می شود بلکه بنظر میرسد نقطۀ غیر قابل برگشت ”بودن یا نبودن“ برای چپ ایرانی خارج از کشور هم به سرعت به ما نزدیک میشود.

در عرصۀ تغییرات اقلیمی همانطوری که اکنون جوانان در تمام کشورها از بی اثر بودن دست آوردهای نشست اخیر گلاسکو در اسکاتلند انتقاد می کنند، جوانان ایران هم، بزودی این بی عملی و بی حرکتی رهبران سازمانها و احزاب چپ که در تعداد بسیارند ولی در عمل و اثر کمیاب را به باد انتقاد شدید خواهند گرفت.

در عرصۀ بین المللی، طبقۀ کارگر، احزاب و سازمانهای کمونیستی و چپ انقلابی و نیروهای دمکرات در سطح جهان لازم است حمایت و پشتیبانی خود را از مبارزات کارگران و زحمتکشان ایران در دستور کار خود قرار دهند. کمک و همیاری نیروهای انقلابی، سوسیالیست و دمکرات بین الملل در حمایت از جنبش اعتراض آمیز کارگران و زحمتکشان و توده های تحت ستم در ایران بر علیۀ نظام دیکتاتوری رژیم جمهوری اسلامی بایستی افزایش یابد. جنبش اعتراضی و انقلابی و مستقل مبارزات توده های زحمتکش ایران خواهان کمک و همبستگی از طرف نیروهای چپ و کمونیست بین الملل بوده و ضرورت این موضوع روز به روز بیشتر از پیش برای هر نیروی مبارز روشن و واضح گشته است!

ما بر این یقینیم که با افزایش مستمر تعداد، وسعت و شدت اعتراضات و شورشها در ایران نبود یک جبهۀ سرنگونی انقلابی فراگیر برای دمکراتها، سوسیالیستها و کمونیستها می تواند صحنه را هر آن به نیروهای راست و بخصوص راست افراطی بسپارد. ناقوس ها به صدا درآمده اند.

نوامبر 2021

بخش انترناسیونال سازمان اتحاد فدائیان کمونیست – ایران

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.