“گرامی باد پنجاه و دومین سالگرد حماسه ی سیاهکل”

52 سال!بیش از نیم قرن گذشت،اما نام،یاد و خاطرشان هنوز در ذهنمان عزیز است و گرامی.هنوز بهترین الگوهای انقلابی برای خلقهای تحت ستم اند و هنوز میتوان از آنان آموخت!پنج دهه پیش،آنگاه که استبداد بر جامعه ی ایران حاکم بود،خفقان از در و دیوار شهرها میبارید و ظلم واژه ای آشنا برای عموم مردم بود،گروهی که بعدها با نام “چریکهای فدایی خلق” شناخته شد،کاری کرد کارستان!تصمیمی گرفت که دهانهای بسیاری را از حیرت باز گذاشت و دست به عملی زد که حتی شنیدن حرفش هم دل و جرئت میخواست!مبارزه ی مسلحانه با رژیمی تا دندان مسلح؟!رویارویی با بازیچه ی امپریالیسم در منطقه؟!رفتن در دل رژیمی که نام ساواک و شکنجه هایش مو را به تن هر  شجاع دلی،سیخ میکرد؟آری دلاوری و دلاور بودن بها دارد.دلیری را نه با پول میتوان خرید و نه با گوشه ای نشستن و اُرد دادن.زمانیکه تمام درهای دموکراسی به روی آزادی خواهان و عدالت طلبان بسته شد،تنها یک راه باقی ماند،راهی که گشودن و گام نهادن در آن شجاعتی بی نظیر میخواست و صلابتی بی مثال!زمان آن رسیده بود که کاری کرد،قدمی برداشت و دست به عمل زد.خواندن،نوشتن،حرف زدن و گلایه کردن به اندازه ی کافی صورت گرفته بود و  این خلاءِ پراتیک بود که به وضوح حس میشد.دلاوران برای همین جمع شده بودند،برای همین پا به این میدان گذاشته بودند و برای همین از همه چیزشان گذشته بودند.برای شکستن جَوّ دهشتناکی که شاه و اعوان و انصارش حاکم ساخته بودند راهی جز مبارزه نبود.مبارزه ای که شاید در ظاهر به پیروزی شاه و مزدورانش و شکست چریکها ختم شد،اما در واقع این طرز فکر و نگرش و عمل انقلابی بود که پیروز شد.اعضا و هوادارانی که بعدتر به این جنبش و سایر نهضتهای رهایی بخش کمونیستی پیوستند به خوبی نشانگر این موضوع بودند که نمیتوان عدالت،رهایی و آزادی را شکست داد.آرمانهایی که از دل انسان و انسانیت زاده شده باشند و برخاسته از انسان دوستانه ترین صفاتِ جهان شمول  را چگونه میتوان شکست داد؟قدرتمندترین نظامها در مقابل این آرمانها زبون و نیرومندترین ارتشها و نظامیان در برابر این نگرش عاجزاند.شاید حالا بهترین زمان باشد برای باز آموختن از رفقای قهرمانمان،همانها که سینه را در مقابل آتش بی امان دشمن قرار داده و فدایی شدند اما ظلم و استبداد و زیر یوغ بیدادگران بودن را برنتافتند!

و چه زیبا سرود گلسرخی:

تو رفتی

شهر در تو سوخت

باغ در تو سوخت

اما دو دست جوانت

بشارت فردا…

هر سال سبز می شود

و با شاخه های زمزمه گر در تمام خاک

گل می دهد

گلی به سرخی خون…

گرامی باد یاد و خاطر پنجاه و دومین سالگرد حماسه ی سیاهکل و حماسه آفرینانش

پرتوان باد رزم مبارزان راه آزادی و سوسیالیسم