هیچکس “غیر قانونی” نباید باشد

در پاسخ به تراژدی مرگ پناهند ها در اتریش

” نوشین شفاهی ”

فاجعه پناهنده ها همچنان ادامه دارد. اجساد 71 نفر که به گفته مسئولین احتمالا سوری بوده در یک کامیون رها شده پیدا شد. مرگ این انسانهای بی پناه دل هر انسانی را شدیدا بدرد می آورد. این افراد که چندین کودک هم در میان آنان هستند در دمای 90 درجه بحال خود رها شده که در آن دمای طاقت فرسا هلاک شوند. براستی چه کسانی مقصرند؟ درهای بسته و قوانین ضد پناهندگی اروپا یا قاچاقچیان بیرحم و سنگدل؟ یا هر دو؟

بنا به گزارش سازمان بین المللی مهاجرت، تعداد پناهندگانی که درتلاش خود برای رسیدن به اروپا از طریق دریا به هلاکت رسیده اند، سال گذشته 3281 نفر و امسال 2373 نفر بوده اند. واضح است که این آمار شامل تعداد بسیاری از قربانیان دیگری که در مسیر راه، خاموش می میرند و مرگشان انعکاس جهانی نداشته و یا به تریبونهای خبری راه پیدا نمی کند، نمیشود. کشتی های واژگون شده و کانتینرهای کوچک و بزرگ مرگ آفرین همه و همه بازتاب قوانین غیر انسانی پناهندگی در کشورهای مقصد است. انسانهای بیشماری که اسیر جنگ و سرکوب و بی خانمانی ای گشته اند که خود این کشورها در کنار ناتو یا بانی آن بوده و یا از حامیان آن بوده اند. آنها برای یافتن مکانی نسبتا امن، جانشان را این چنین به حراج گذاشته و بیصدا و هولناک می میرند.

از زمانیکه داعش حضورش را با قتل و عامهای فجیعانه اش ابراز کرد، قاچاقچی های انسان هم که اکثریت آنان از کمترین انگیزه های انسانی هیچ بویی نبرده، سیستماتیک تر و سازمانیافته تر وارد عمل شده اند. با کاهش نرخ برای قاچاق گروهی، عملا پناهنده هایی که امکانات پولی و مالی بسیار ناچیزی دارند را به سفرهای گروهی تشویق می کنند ولی ناامنی و خطر مرگ بسیار جدی و تقربیا غیر قابل اجتناب را فریبکارانه ناچیز نشان میدهند. کسانی که میخواهند از امکانات امنتری برخوردار شوند باید مبالغ بسیار بیشتری بپردازند که اکثرا توان آنرا ندارند.

این تراژدی انسانی برای افراد بیشماری که از بربریت داعش در عراق و سوریه فرار میکنند و هستی و نیستی شان به آتش کشیده شده، و یا سومالیایی هایی که از توحش الشباب گریخته اند و یا مردم گرفتار دیگری در اریتره یا سنگال که برای یک زندگی امن حاضرند هر خطری را بجان بخرند ولی بدست این وحشیان مُثله نشوند، داستانی همیشگی است. این دسته از پناهنده ها مشتریان این “قاچاق گروهی” هستند.

چرا هنوز هم باید شاهد تکرار این فجایع بشویم؟ وجدان جهانی باید از این مصیبت شرم کند! 71 نفر از چه اوضاع و شرایطی فرار کردند که اینگونه بکام مرگ رفتند؟ مرگی که دردش بسیار بیشتر از گردن زدنهای داعشیانی بود که از دستش میخواستند بگریزند، در کامیونی با جایی بسیار تنگ و بدون پنجره، روی هم انبار شده تا در گرمای 90 درجه تابستان مثل اتاقهای گاز نازیستها خفه شوند. براستی قلب انسان درد میگیرد. اینهم چهرای دیگر از توحش عریان و نهان دنیای کثیف سود محوری. این قاچاقچیان سنگدل هم مثل هر باند و گروه تبهکار دیگری محصول مستقیم قوانین ضد پناهندگی اروپا هستند. اینها نتیجه یک سیستم مریض و منحط هستند که جان انسانها برایش یک موضوع درجه دوم و ناچیز است. سرمایه داری میکشد و می چاپد و تبهکار می زاید. چطور وجدان انسان میتواند آسوده بماند وقتیکه این کشورها درهایشان را بروی انسانهایی می بندند که از دست آدمخورهای پرورش یافته خودشان گریخته اند و تن به هر خطری می سپارند که شاید زندگی دوباره ای آغاز کنند؟ کنوانسیون حقوق بشر چه حقوقی را دقیقا شامل ” حقوق بشر” میداند که شامل انسانهایی که از آدمکشان داعش و الشباب و دیگر برادران اسلامی اش فرار میکنند، نمیشود؟

تا زمانیکه سرکوب و کشتار و فقر و فلاکت سیستم ضد انسانی سرمایه داری وجود دارد و گوشه هایی از این دنیا را برای زحمتکشان و بی چیزان به یک جهنم واقعی تبدیل کرده، این موج انسانی را نمی شود متوقف کرد و متوقف هم نخواهد شد. هر انسانی حق دارد برای دسترسی به شرایطی انسانی تر و بهتر با هر وسیله و امکانی که در اختیار دارد، بکوشد، از جمله ترک خانه و دیارش. تا زمانیکه این توحش آشکار در قید حیات است پناهنده های بسیاری برای نجات جان خود و فرزندانشان راهی اروپا و مناطق امن خواهند شد و بحق برای دستیابی به یک استاندارد نسبتا بهتر تن به هر خطری خواهند داد. این یک شرایط بحرانی خاصی است که نیاز به یک واکنش بلادرنگ دارد. حداقل کاری که میشود کرد این است که تمام جامعه بشر دوستان و طرفداران حقوق انسانی یک فراخوان سراسری داده و اعتراضات عمومی ای را علیه این بی اعتنایی اروپا و آمریکای شمالی به جان صدها هزار پناهنده به چالش بکشند. باید خواستار لغو قوانین ضد پناهندگی شده و در جهت نهادینه شدن قانون ” هیچکس غیر قانونی نیست” یک همبستگی جهانی بوجود آورد.

اگرچه خاتمه دادن نهایی به این فاجعه انسانی و هزاران فجایع وحشیانه دیگر در گرو  تلاش برای سرنگونی سیستم ضد بشری سرمایه داری است ولی از هر اقدامی به هر شکلی برای نجات این انسانهای دردمند و پایان دادن به این تسلسل تراژدی انسانی باید حمایت کرد .