نه قاطع به نمایش “انتخاباتی”رژیم و چشم انداز آینده

نه قاطع  به نمایش “انتخاباتی”رژیم و چشم انداز آینده

نتیجه ازپیش معلوم و رسوائی آور مضحکه سیزدهمین دور “انتخابات” ریاست جمهوری با برگماری آیت الله قتلعام  بپایان رسید .

 نمایش انتخاباتی رژیم  فرصتی بود تا اکثریت توده های مردم بجان آمده درامتداد خیزشهای عظیم 96 و98 با نرفتن به پای صندوقهای رای  مخالفت خود با مافیای قدرت و ثروت  حاکم برکشور را در برابر جهانیان بنمایش بگذارند. نه، به جمهوری اسلامی، قاطع توده مردم  بقدری گسترده بود که حتی  آمارسازی رژیم نیزنتوانست آنرا انکار و یا کم رنگ کند.

بر پایه آمار رسمی وزارت کشور در مجموع حدود ۵۹ میلیون و ۳۱۰ هزار نفر برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری امسال حق رای داشته‌اند که نزدیک به ۴۹ درصد آنها در انتخابات شرکت کرده‌اند. در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری نزدیک به ۱۳ درصد آرای ریخته شده به صندوق‌ها باطله  اعلام شده‌اند اگر این تعداد رای باطله را به شمار کسانی که اصلا پای صندوق‌های رای حاضر نشده‌اند اضافه شوند دست‌کم حدود ۶۴ درصد دارندگان حق رای، به تعبیر خامنه‌ای از نظام فاصله گرفته‌اند. بعلاوه دربرخی ازشهرها آرای باطله ازحائزین بیشترین رای هم  بالاتربود.

 نه، بزرگ توده های مردم  دراین انتخابات فرمایشی  باردیگر نه تنها برامکان اصلاح پذیری رژیم ازطریق بازی انتخاباتی مهر پایان نهاد، بلکه نشاددادکه  میان توده های مردم زحمتکش ونظام حاکم دره عمیقی وجود داردکه بافریب ونیرنگ وبابرگماری این  اصلاح طلب وآن اصولگرای قاتل وتشدید سرکوب وزندان ترمیم شدنی نیست. سرشت دیکتاتوری و ستم واستثمار نظام مذهبی وسرمایه داری درایران  بارفتن این مهره سرسپرده وآمدن آن دیگری عوض نمیشود بلکه  تنها بادرهم شکست ماشین دولتی سرکوبگروفاسد موجوداست که میتوان بر دیو استبداد وزوروسرکوب پایان دادوسرنوشت خودراخویشتن دردست گیرفت.

توده های زحمتکش مردم ایران سالها است که دست بگریبان فقرو بیکاری ،گرانی مداوم مایحتاج اولیه زندگی وتشدید بی سابقه استثمار وظلم وفساد ورانت خواری وسرکوب وکشتار درحکومت اسلامی هستند وجواب اعتراضات شان ازسوی نظام حاکم زندان ، گلوله وسرکوب بوده است اکنون دیگر کاردبه استخوانشان رسیده است وچاره ای جز تداوم مبارزه تادستیابی به خواستهایشان ندارند وتردیدی نیست که بعدازشکست خفت باررژیم درمضحکه “نتخاباتی” اخیر شاهد گسترش اعتصابات واعتراضات کارگران و زحمتکشان جامعه درسطح وسیعتری خواهیم بود.

این واقعیت رانباید فراموش کرد که اجماع عمومی توده های مردم در”نه” بزرگشان به نظام حاکم درجریان نمایش انتخاباتی  خرداد، محصول تلاش نیروهای انقلابی ومهمترازهمه اعتصابات مداوم کارگری واعتراضات زحمتکشان وبویژه خیزشهای سراسری 96 و97  است ودراین میان تلاش بیوقفه نیروهای جوان وچپ جامعه درآستانه مضحکه انتخابات که با استفاده ازفرصت بدست آمده با شرکت در جمع های محلات وخیابانها ومیادین و افشاگری از تریبونهای مختلف و استفاده از وسائل ارتباط جمعی کمپین وسیعی را علیه رژیم راه انداختند، نقش بسزائی درتشویق وبسیج عمومی درنرفتن به پای “صندوقهای رای” بازی کردند  که با آموزش ازاین تجربیات  میتوان  دامنه اعتراضات واعتصابات پیشاروی را هرچه گسترده تر وتوده ای ترکرد.   

اما این هم روشن است که از اعتصابات هرچند گسترده اما پراکنده وبی سازمان وهدفمند ونیزازتحریم گسترده “انتخابات”تا پیروزی براهریمن ارتجاع انسان ستیز راهی دراز وپرسنگلاخ درپیش هست که بناگزیر میبایدآنرا باموفقیت طی کرد تا به سرمنزل مقصود دست یافت.

برای درهم شکستن این رژیم خودکامه وپیروزی قطعی برآن نیز نیازبه بسیج نیرو وگسترش دامنه اعتصابات واعتراضات کارگران و زحمتکشان جامعه  وسازمانیابی واتحادصفوف آنها است. اما این تصورکه اتحاد همه باهمی که درجریان نه به نمایش مضحک “انتخابات” شکل گرفت، درمسیر مبارزه درهمان سطح باقی خواهدماند، توهمی بیش نیست .دراتحاد برای تحریم انتخابات همه اقشار وگروها ونیز احزاب وسازمانهای  متناقض میتوانستند یک هدف را دنبال بکنند و آنهم تحریم “انتخابات” بود. با تعبیر و تفسیرهای مختلف. این البته شدنی بود وشد.اماوقتی پای مطالبات و برنامه سیاسی طبقه کارگرمطرح شود بامنافع اقتصادی وسیاسی بخش وسیعی ازهمین  تحریمیها درتضاد قرارخواهد گرفت و بخش وسیعی از آنهابجای  حمایت ازخواست ها ومطالبات اقتصادی وسیاسی طبقه کارگر با تداوم مبارزات وتعمیق آن به موضع مخالفت  وحتی مبارزه با مطالبات واهداف طبقه کارگروزحمتکشان سوق خواهندیافت . تنها اقشار مختلف زحمتکشان ومحرومان، روشنفکران؛هنرمندان ،دانشجویان وجوانان انقلابی وسوسیالیست بمثابه متحد نزدیک طبقه کارگر باقی میمانند و به مبارزه درسنگرطبقه کارگر ادامه میدهند .

درعین حال باید هشیاربود که هرچه به تزلزل پایه های رژیم نزدیکتربشویم و جبش روبه اعتلا باشد، بدیلهای گوناگون ارتجاعی ومدافع طبقه حاکم واستثمارگران وغارتگران در رنگهای مختلف وپوشش هائی ظاهرالصلاح  پیدا خواهند شد وتلاش خواهند کرد رهبری جنبشهای انقلابی علیه وضعیت موجودرا بدست گرفته و نیرو و پتانسیل آنها را درجهت رسیدن به اهداف خودبکارگیرند.

 طبقه کارگر تنها باحفظ استقلال خود و دفاع ازمطالبات دموکراتیک واقتصادی وسیاسی توده های زحمتکش تحت ستم واستثمار وعمومی کردن  بدیل سوسیالیستی میتواند نیروهای خودرا دردو شکل وساختار -و حدت خواص وعام – متحد کند وبه نیروی بنیان کنی تبدیل شود که هیچ قدرتی رایارای ایستادن دربرابرآن نیست.وحدت حزبی، یعنی نزدیکی ،همکاری ،هماهنگی کارگران کمونیست بعلاوه کمونیستهائی که متشکل هستند براساس تحلیل نوین مشترک ازوضعیت مشخص جامعه ورسیدن به برنامه ای مشترک دریک دوره معین ودوم  تشویق وترغیت تشکلها و جنبشهای رادیکال سایرگروه ها واقشار تحت ستم و استثمار وتبعیض درجامعه که با مطالبات وخواستهائی رادیکال  سمتگیری ضد نظام سرمایه وثروت حاکم برایران را درجوهرفعالیت ها و مطالبات شان حمل میکنند،برای متحد شدن درجبهه ای انقلابی هم برای تحقق خواست ها ومطالبات امروزشان وهم بمنظور تغییرات بنیادی درساختار اقتصادی واجتماعی مبتنی بر شوراها.

تلاش دراین جهت با سنگ اندازی و مانع تراشی، ومخالفت سکتاریستها ،خودمحوربین ها وذهنی گراهای خرده بورژوا ونیز حاکمیت مستقر واپوزیسیون بورژوائی آن مواجه بوده وخواهد بود که اینها هردو روی یک سکه اند.اما درروند مبارزه افزایش سطح آگاهی وتجربه کارگران وبیداری زحمتکشان وتلاش کمونیستها وانقلابیون واقعی، این موانع وسد های پوشالی را  درهم خواهد شکست.

یدی شیشوانی

 سی ام خرداد 1400