مرز مخدوش انسانیت و بربریت

من شرم دارم ، چون درعصری زندگی می کنم که پول ، قدرت را تضمین می کند تا سیاستمداران تمام موازین انسانیت را بی هیچ شرمی زیر پا بگذلرند. من شرم دارم از این که گمان می بردم درکشوری پناه گرفته ام که شهروندانش هیولای مرگ و بی پناهی را ، که پدرانشان با جنگ و ظلم بر جهان تحمیل کرده بودند، با پوست و گوشت و استخوان چشیده و با تمام قوا در یرایر هر بی عدالتی و بی قانونی قد علم خواهند کرد. مرا گمان بر آن بود که: جنبش عدالت خواهانه و صلح طلبانه ای که نسل ۶۸ زیر فشار و سرکوب پلیس بنیاد نهاده بودند، همچنان یکی از ارکان اصلی نگاه نیروهای مترقی و چه بسا دولت مردان آلمان خواهد بود.

اما  اگر بخواهم منصفانه به زندگی چهل و اندی ساله ام در این کشور تاملی هر چند گذرا داشته باشم نباید از خود بپرسم که چرا آن همه امید به یاس و نا امیدی گرایید؟ امیدی که رفته رفته خصوصا در سال های اخیر بسان خشمی فروخفته تمام زندگی مرا تحت شعاع خود قرار داد، خشمی که بی تردید روال زندگی آزادی خواهان را در سراسر جهان را تغییر داد، خشم از رفتار سیاستمدارانی که روزگاری مدعی آزادی خواهی و دفاع از حقوق محرومان بودند. خشم از نیروهای چپ که سکوت و مماشات با قدرتمندان را، بر دفاع از ایده های عدالت خواهانه ترجیح داده و با این سیاست مخرب جوانان را به طرفداری از سیاست های احزاب راست افراطی سوق داده اند، خشم از روزنامه نگارانی که مواضع سیاستمداران را بی کم و کاست در اخبار و مناظره های تلویزیونی طوطی وار تکرار می کنند و بی طرفی را که اصول اولیه ی روزنامه نگاری است تا حقیقت را آن گونه که هست بیان کنند، رزیلانه زیر پا می گذارند.

در آلمان چپ ها و سوسیال دموکرات ها و سبزها تنها در زمان انتخابات، شعار برابری، عدالت و آزادی سر می دهند و انتظار دارند افکار عمومی و خصوصا جوانان باورشان کنند. آن ها نمی خواهند بدانند لرزش پایه های صندلی نمایندگی شان نتیجه ی تبعیت بی چون و چرا از سیاست های جاه طلبانه ی آمریکا و دفاع از رفتار بدور از موازین بین المللی هم پیمانش اسرائیل، در خاورمیانه است. بمباران وحشیانه ی ارتش اسرائیل در غزه و لبنان و حمایت بی چون و چرای دولت و احزاب اپوزسیون از سیاست های دولت بغایت فاشیستی نتان یاهو نمی تواند و نباید انسان های آزاده را به سکوت وادارد. بی تردید وجدان های بیدار آگاهند که مخالفت های احزاب سنتی با حزب آلترناتیو برای آلمان بدلیل سیاست های راست افراطی این حزب نیست، چرا که مواضع بغایت راست گرایانه سال هاست که در احزاب، دموکرات مسیحی، سوسیال دموکرات، سبزها و لیبرال ها ریشه دوانده، هراس آن ها تنها بخاطر از دست دادن صندلی های نمایندگی شان است. حمایت بیشرمانه ی سیاستمداران آلمان از هواداران تیم فوتبال اسرائیل حتی پس از انتشار فیلم های بیشماری دال بر رفتار بدور از انسانیت و راست گرایانه ی هواداران اسرائیلی قبل و بعد از شروع بازی فوتبال در آمستردام، بنا به مستندات گاردین: “جرقه اولین خشونت‌ها پیش از آغاز مسابقه و در عصر روز چهارشنبه زده شد. یک روز قبل از مسابقه، طرفداران تیم فوتبال مکابی پرچم‌های فلسطین را از نمای یک ساختمان پائین کشیده و آن را سوزاندند، شعارهایی علیه فلسطین سر داده و یک تاکسی را تخریب کردند” هواداران تیم اسرائیل روز پنجشنبه ۵ نوامبر در استادیوم آمستردام تاب یک دقیقه سکوت برای قربانیان سیل در والنسیا را نداشتند و با دست زدن و هورا کشیدن حد اعلای بربریت را به جهانیان نشان دادند، این جماعت که به زعم  سیاستمداران آمریکا و هلند و آلمان  متمدن هستند؟؟؟!!! بر روی پله های مترو فریاد شادی برآوردند که: در غزه مدرسه ها ویران شده اند چون دیگر کودکی وجود ندارد که به مدرسه برود. عرب ها را باید کشت تا اسرائیل قوی بماند.

ساعاتی پس از انتشار این فیلم ها در فضای مجازی، رییس جمهور آمریکا با بی شرمی تمام، بدون اشاره ای به رفتار  زننده ی  اسرائیلی ها ضمن حمایت بی قید و شرط از اسرائیل، به صراحت از دولت و پلیس هلند خواست تا با حامیان فلسطین برخورد قاطعی کنند. پلیس هلند هم که به تبعیت از رفتار و گفتار سیاستمداران در برابر اعمال دور از انسانیت اسرائیلی ها نظاره گر بود، با شدت و حدت طرفداران فلسطینی را تارومار و دستگیر کرد. سیاستمداران هم انگار کور و کرند نمی خواهند بفهمند که پیروزی راست گرایان در مجلس و دولت هلند نتیجه ی همراهی و پشتیبانی احزاب از دولت بغایت راست گرای اسرائیل در طول سال ها و خصوصا بعد از کشتار غیرنظامیان و زنان و کودکان در غزه، اجتناب ناپذیر بود.

کسانی که کشتار بی وقفه ی فلسطینیان را در طول ۷۵سال گذشته نادیده می گیرند، نمی توانند حامی حقوق زنان و کودکان باشند. بارها گفته ام که حمله ی وحشیانه ی اکتبر سال گذشته ی حماس به غیرنظامیان و زنان و کودکان را هیچ انسان آزاده ای نمی تواند و نباید بپذیرد. و در برابر هزاران بار هم فریاد زدم که کشتار وحشیانه ی غیرنظامیان در غزه و لبنان،  توسط دولت دست راستی نتان یاهو، تحت عنوان بی مسمای اسرائیل حق دفاع از خود را دارد را، نه تنها نباید پذیرفت بلکه باید پیگیرانه از جوامع بی طرف بین المللی خواست تا مدافعان و حامیان این کشتار به همراه آمرین و مجریان در دادگاه های صالحه ای بدور از نفوذ آمریکا و ناتو محاکمه و به سزای اعمالشان برسند.

امروز با اعلام رسمی حکم جلب نتان یاهو و گالانت از سوی قضات عالی دیوان کیفری و حمایت شجاعانه ی نمایندگان۱۲۳ کشور، می تواند گامی در راستای تحقق خواست های به حق میلیون ها خانواده ای که در فلسطین و لبنان در پی تهاجم وحشیانه ی ارتش اسرائیل عزیزانشان را از دست داده اند، باشد. سرور علیمحمدی