سال 99 در یک نگاه

  سال 99 به پایان رسید و با تاسف بسیار یک سال دیگر بر عمر ننگین جمهوری اسلامی افزوده شد، سالی که همچون سالهای گذشته و دهه های گذشته استثمار و به بردگی کشاندن کارگران و توده های مردم با شدت بیشتری تداوم داشت، ولی روزهای سال 99 را یکی از تلخ ترین و دردناکترین روزها در سایه !! جمهوری اسلامی برای توده ها باید دانست، سالی که با اعتراضات گسترده آبانماه 98 و بایکوت انتخابات مجلس در اسفند ماه توسط مردم میرفت به گونه ای دیگر رقم بخورد و حیات رژیم از جانب توده ها به شدت مورد تهدید قرار گیرد با امدادهای غیبی و آمدن کرونا رنگ دیگری به خود گرفت، بیکاری و فقر به شدت افزایش یافته،  تن فروشی کسب و کاری عادی شده و کسانی که از سر فقر و استیصال به آن روی آورده اند یکی از نمادهای واضح بسیاری از خیاباهای تهران و پاره ای شهرهای بزرگ شده اند، در جای جای شهر اگهی های اجاره خانه به صورت ساعتی و روزانه و هفتگی به وضوح قابل مشاهده است،  انواع مواد مخدر به وفور در دسترس همگان قرار دارد و راحتر از خرید نان میتوان به آن دست یافت، کلمه قاچاق عملا قبح خود را از دست داده و در این سال  به همه چیز سرایت کرده، اکنون قاچاقچی فقط فردی نیست که مواد مخدر جابجا میکنند بلکه در سال 99 قاچاق در بر گیرنده همه اجناس و مایحتاج روزانه مردم از حبوبات و مرغ و گوشت گرفته  تا انواع میوه و پیاز و سیب زمینی دارو و حتی پوشک بچه و دستمال کاغذی تا خاک و آب را شامل میشود . به مدد جمهوری اسلامی در سال 99 پدیده جدیدی موسوم به قاچاق معکوس هم به مشاغل موجود در عرصه قاچاق افزوده شده، دارو با ارز جهانگیری ( 4200 تومانی ) وارد ایران میشود و مجددا از ایران به کشورهای همسایه به اصطلاح قاچاقی صادر میشود و ارز حاصل از آن با نرخ بازار آزاد به فروش میرسد و سودهای سرشاری نصیب دست اندرکاران میکند، به همین دلیل هر از گاهی کمبود و نایاب شدن یکی از اجناس مردم را در تنگنا و مضیقه قرار داده روزی پوشک کمیاب میشود روز دیگر انسولین، ماسک، پرتقال، مرغ، گوشت، برنج، روغن، سیب زمینی و پیاز و گوجه فرنگی و خیار ووو که لیست بلند بالایی را تشکیل میدهند. به دلیل تداوم و تشدید تحریمها و بلوکه شدن دارایی های رژیم و جلوگیری از فروش نفت توسط رژیم، وضعیتی بوجود آمده که رژیم برای بدست اوردن پول هرآنچه را قابل فروش باشد به هرقیمتی به حراج گذاشته حتی اجناسی که بخشی از معاش روزانه توده ها محسوب میشوند و در اصل پدیده قاچاق سازمانیافته حاکمیتی شکل گرفته به شکلی که تمامی ارگانهای حکومت دست در دست هم داده اند و به طور رسمی تمام مایحتاج و اموال و دارایی های این مردم را به پول نزدیک میکنند، هنگامی که از معاون بازرگانی وزیر صمت ( صنعت معدن تجارت ) سوال شد : چرا مصوبه مجلس مبنی بر ممنوعیت صدور مرغ که در آذر ماه به دولت ابلاغ شده بود اجرایی نشده و روز20 اسفند به گمرکات اعلام شده میگوید ” فراموش کردیم ”.

شیوع بیماری کرونا از نیمه دوم سال گذشته و گسترش آن در سال 99 بزرگترین عامل رکود کسب و کارها و ورشکستگی بسیاری  از مشاغل و افزوده شدن بر خیل بیکاران بوده و از آنجا که ورشکستگی و به بن بست رسیدن رژیم و به حالت انفجار رسیدن نارضایتی توده ها که آبان 98 گوشه ای از این خشم و کین بود، ماههای هراس آلودی را برای رژیم ترسیم میکرد، رژیم بحران زی از بحران حاصل از شیوع کرونا به خوبی استفاده کرد و در طول سال 99 با کم کاری عمدی و آگاهانه کوشید این بحران را همچون شمشیری بالای سر توده ها حفظ کند  و آنها را از هر گونه تجمع اعتراضی باز دارد خصوصا در ماههای آخر سال 99 که اغلب کشورها به دنبال تهیه واکسن و تزریق آن به شهروندانشان هستند رژیم با انواع حیل از تهیه آن طفره میرود، زمانی نداشتن پول را بهانه کرد و وقتی برنامه ”کواکس ” اعلام آمادگی کرد تا چند میلیون دوز واکسن را طی چند مرحله فارغ از محدودیت ها تحریمی آمریکا در اختیار رژیم قرار دهد رهبر فرزانه ! مخبت ! در حالی که خود واکسن ”فایزر ” را تزریق کرده اعلام کرد ” واکسن انگلیسی و آمریکایی ممنوع ”، تا از پولهای بلوکه شده چیزی کم نشود و همچنان اصرار بر دریافت این پولها از کره و عراق داشتند و مدتی بانک مرکزی شایع پراکنی کرد که این پولها آزاد شده ولی ”بلینکن ” وزیر خارجه آمریکا درکمیسیون خارجی کنگره اعلام کرد که ” هیچ کدام از دارایی های بلوکه شده ایران آزاد نشده و نخواهد شد و هیچ امتیازی به ایران نخواهیم داد ”. رژیمی که ترجیح میدهد به هر ترفندی بخشی از پولهای بلوکه شده را آزاد کند تا بتواند خرج اراذل و اوباش مزدورش در منطقه کند تا اینکه بخش کوچکی از این پولها صرف تهیه واکسن برای شهروندانش شود . رژیمی که به راحتی یک اعتراض ساده خیابانی را غرق در خون میکند و صدها نفر حتی کودکان را با شلیک مستقیم تک تیراندازان به قتل میرساند، رژیمی که سال 99 را از نظر اعدامها از پر تعداد ترین  و جنایت بار ترین سال بعد از دهه شصت  بدل کرده و تقریبا هر روز خبر از اعدام چند زندانی ، به قتل رساندن چند کولبر ، کشتار دهها سوختبر ( که از سر استیصال و فقر به این کار خطرناک مبادرت میورزند ) به همراه مرگ روزانه دهها نفر در اثر کرونا که بخش اعظم آن نتیجه کوتاهی های عامدانه رژیم است، عملا شرایطی را ایجاد کرده که  برای توده ها زندگی بی ارزش شده و اغلب بدون امیدی به آینده به روز زنده اند . این شرایط مطلوب رژیم است که توده ها بی هیچ امیدی فقط برای گذران آن روز چشم باز کنند و به فردای خود فکر نکنند ، خواسته هایشان در حد تأمین معاش روزانه تقلیل یافته و فقط در این فکر باشند که چگونه از پس هزینه همین معاش روزانه برآیند .

مسعود موسوی