رویداد تاریخی در کلمبیا-برای اولین بار در تاریخ کلمبیا: پیروزی کاندیدای چپ ”پترو“ در انتخابات ریاست جمهوری این کشور

در تاریخ امریکای لاتین برای اولین بار در انتخابات ریاست جمهوری در کلمبیا به تاریخ یکشنبه 19 ژوئن، کاندیدای چپ به پیروزی رسید. سناتور مجلس و استاندار سابق بوگوتا (پایتخت کلمبیا)، گوستاو پترو در روز یکشنبه در انتخابات دور دوم ریاست جمهوری توانست اکثریت آراء را بدست آورد. در این انتخابات 50،44 در صد آراء مردم به نفع پترو کاندیدای اتحاد ”پیمان تاریخی“ به صندوقهای رأی ریخته شد. رقیب گوستاو پترو، هرناندز که بعنوان یک کاندیدای ”بدون حزب“ در انتخابات شرکت کرده بود، آرائی به رقم 31،47 درصد را نصیب خود کرد. وی 700000 رأی کمتر از کاندیدای چپ را بدست آورد. پترو توانست در واقع بیشتراز 11 میلیون رأی را کسب کند، آماری که هیچ ریاست جمهوری در تاریخ کلمبیا تاکنون بدست نیآورده است.

ساعتی بعد از انتخاب شدن پترو هزاران نفر در شهرهای مختلف پیروزی وی را جشن گرفتند. در دور اول انتخابات ریاست جمهوری در تاریخ 29 ماه مه، پترو توانست بیش از 40 درصد آرا را بدست آورد. در دور اول انتخابات تمامی نیروهای راست، دست به فراخوان حمایت از هرناندز زدند و از این طریق با کسب آرا 28 درصد، وی توانست به دور دوم انتخابات راه یابد. ساعاتی بعد از پیروزی پترو، هرناندز میلیاردر شرکتهای ساختمانی که خود را بعنوان فردی که  ”مبارزه با رشوه خواری“ را در دستور کار خود قرار میدهد، شکست خود را پذیرفت و به پترو بخاطر پیروزیش تبریک گفت.

” از امروز به بعد کلمبیا تغییر خواهد کرد“، گفته هایی بود که پترو در مراسم شب پیروزی در روز یکشنبه بیان کرده است. ” این تحول به این معنی نیست که ما را به جایی برساند که دست به انتقام بزنیم.“ در دورۀ مراحل مبارزات انتخاباتی، نیروهای راست تلاش کردند در میان توده ها ترس و وحشت را در صورت پیروزی پترو، در افکار عمومی گسترش دهند. طوری که با تبلیغات گسترده، تصویری چون ”کمونیستهای ضد دمکرات“ را از ”پیمان تاریخی“ در افکار عمومی جایگزین کنند وبا تأکید اینکه پترو عضو سابق چریکهای ”م – 19“ بوده، وی را در مجامع عمومی منفی جلوه دهند. در مقابل، پترو با حمایت سوسیال دمکراتهای چپ در منطقه خواهان افزایش وسیع مالیات برای شرکتهای غول پیکر و حمایت هر چه بیشتر در دفاع محیط زیست بوده.

رئیس جمهور جدید کلمبیا آگاه به این مسئله هست که پیروزی خود را مدیون چه کسانی ست. در آغاز سخنرانی خود در میتینگ روز پیروزی خواهان آزادی فوری تمامی جوانان معترض دستگیر شده، که در طی اعتراضات سراسری ماههای گذشته در زندان بسر می برند، شد. در سال 2021 در طی ماههای طولانی صدها هزار نفر در مناطق مختلف کشور بر علیۀ نابرابری های اجتماعی و سیاستهای سرکوبگرانۀ حکومت به خیابانها ریختند و اعتراضات گسترده ای را شکل دادند. طبق آمار رسمی و آماردر دست داشته رقم چشم گیر و قابل توجه آراء کسب شده برای پترو از طرف زنان و طیف جوانان بوده است که اعتراضات سال 2021 را هدایت کرده بودند.

اضافه بر این موضوع حمایت بزرگ و گسترده ای نیز برای پیروزی پترو از طرف مجامع آفریقایی – کلمبیایی الاصل شکل گرفت. این بخش از جامعه بخصوص خود را به حکومت جدید بسیار نزدیک و شریک میداند چرا که نمایندۀ آنها، فرانسیسکا مارکز که خود سالهاست فعالیت دفاع از محیط زیست را پیش میبرد و بزرگ شدۀ یکی از مناطق فقیر نشین ”کاوکا“ میباشد، در دولت جدید ”پیمان تاریخی“ بعنوان اولین زن سیاهپوست نیابت ریاست جمهوری را بعهده خواهد داشت. در شب پیروزی انتخابات، مارکز که همطراز با سمت نیابت ریاست  جمهوری، پست وزارت مساوات و برابری را نیز بعهده خواهد داشت، اعلام نمود که با تصمیم قاطع برای صلح، تثبیت حقوق اجتماعی و جامعه ای برابر تلاش خواهد نمود.

پترو مخصوصا موفقیت چشمگیری را در کسب آراء در مناطقی بدست آورد که مشکلات وسیع اجتماعی، فقر فراوان، آمار جنائی بالا در این مناطق، مسائل روزمره میباشد. طوری که کاندیدادهای ”پیمان تاریخی“ در منطقۀ ”چوکو“ 82 در صد آراء را بدست آوردند. همچنین در منطقۀ ”کاوکو“ 79 در صد آراء نصیب ” پیمان تاریخی“ شد. در طی پروسۀ مبارزات انتخاباتی از طریق رسانه های مجازی ویدئوهایی پخش شد که مردم بومی مناطق کلمبیا و مردم آفریقایی – کلمبیایی الاصل را نشان میداد که چگونه دو روز متوالی با قایقهای خود در مناطق مختلف بطرف صندوقهای رأی در حرکت بودند.

تحولات در امریکای لاتین در تحلیل هایی که قابل ذکر هستند، ضرورت درنگ و بررسی آن بسیار مورد اهمیت است. بزرگترین پایگاه نظامی امریکا در تمامی قارۀ امریکای جنوبی در کلمبیا قرار گرفته. کمکهای آشکار و پیمانهای نظامی ناتو با این کشور در طی سالهای گذشته و تا به امروز (دیدارهای مقامهای ناتو در طی ماههای اخیر در بوگوتا) مواردی ست که این کشور را تاکنون از استقلال سیاسی بدور گذاشته و تسلط نظامی امریکای شمالی را بر این کشور دیکته میکند. برای همۀ افکار عمومی  چه در کلمبیا و چه در سراسر دنیا این موضوع روشن است که امپریالیسم امریکا و همپیمانان آن به راحتی خواهان چشم پوشی از این امکانات نظامی و استراتژیک خود در این کشور و در این منطقه نیستند.

اما امکانات و راههایی وجود دارند که نیروهای چپ انقلابی که در ارتباط تنگاتنگ با توده های زحمتکش کلمبیا هستند، خود را از این زنجیر اسارت و وابستگی رهایی بخشند. موردی که بدون هیچ تردید در صورت رهایی کلمبیا سازماندهی کودتاهای متعدد از طرف امریکای شمالی و حتی اشغال نظامی این کشور که همچنان از قبل برنامه ریزی شده است را نبایستی فراموش کرد. اما راه چارۀ مردم زحمتکش کلمبیا، نیروهای چپ و انقلابی در چنین شرایطی نه تنها در حال حاضر بلکه در آینده چیست؟ راه حلهایی که نه تنها در مقابل خود، نیروی امپریالیسم را جلوی روی دارد بلکه نیروهای دست راستی و نئولیبرالیسم سرسپردۀ امریکای شمالی را نیز سد مقابل خود قرار دارد.

نکتۀ مثبت پیروزی پترو حمایت میلیونها قشر زحمتکش و کارگر، نیروهای جوان و زنان است که از برنامۀ وی حمایت میکنند. اعتقاد به توده های مردم، به زحمتکشان به نیروها و مجامع و تشکلهای کارگری و جنبشهای مردمی و نیروهای بومی، سرمایۀ گرانبهایی ست که نه تنها پترو بلکه اتحاد ”پیمان تاریخی“ بایستی به گسترش و تقویت آن بپردازد. در صورت گسترش این اتحاد و پایه ریزی شرکت و نقش وسیع کارگران و زحمتکشان، تقویت تشکلها و نیروهای آگاه و مستقل در جامعه در جهت در دست گرفتن تعیین سرنوشت خود، هیچ امپریالیستی را اجازه به دخالت در امور خود نخواهد داد. ما انقلابی را که در ژانویۀ 1959 در کوبا رخ داد پیش روی خود داریم. بیش از 63 سال از قدمت و رهایی و مبارزۀ استقلال طلبانه این کشور از یوغ امپریالیسم امریکا میگذرد، کوبایی که همچون کلمبیای امروز در آن زمان پایگاه و مستعمره همسایه شمالی بود. اما چونکه ما شاهد قیام سراسری و انقلاب در کلمبیا نیستیم بایستی راه سنگین و دشواری را، اما امکانپذیر به سوی رهایی و پایه ریزی بنیادی سوسیالیستی را در کلمبیا حمایت کنیم. ما چنین انقلاب دگرگون آمیزی را که در کوبا در سال 1959 شکل گرفت امروز در بولیوی، ونزوئلا و هم اکنون در کلمبیا نمی بینیم. اما ما خوشنودی و وفاداری خود را نسبت به پیروزی نیروهای چپ انقلابی و سوسیالیستی کلمبیا و کشورهای منطقه ابراز میکنیم و خواهان تغییرات و دگرگونی های اساسی بر علیه دیکتاتوری سرمایه در این کشورها هستیم. بهمین خاطر ضروری ست با اتحاد و متحد شدن نیروهای پیشرو، نیروهای انقلابی و وفادار به آرمانهای سوسیالیستی پایه های یک اتحاد اجتماعی – سیاسی برعلیه فرمهای مختلف حاکمیت های سرسپرده و رنگ های مختلف نئولیبرالیسم در کلمبیا شکل بگیرد. نطفه های این اتحاد در این کشور جای گرفته است. در بولیوی در پیروزی مجدد ” اتحاد سوسیالیستی“ در سال 2021 بعد از کودتای اواخر سال 2020 که توسط مبارزه مردم به شکست کشانده شد، هم اکنون مدتهاست شاهد گسترش و استحکام مجامع و تشکلهای اجتماعی هستیم که نقش و نیروی توده ها و زحمتکشان و کارگران و تشکلهای محلات را افزایش میدهد. در ونزوئلا  با وجود سیاستهای خطاآور“ مادورو“ رئیس جمهور این کشور تشکلها، مجامع و هسته های مستقل محلات و کارخانه ها در تمامی نقاط کشور و بخصوص در کاراکاس، با وجود تحرکها و تحریکهای نظامی و طراحی و اجرای انواع کودتاهای مختلف در این کشور توانسته اند جلوی هر گونه توطئه امپریالیست و نیروهای دست نشاندۀ آنها را بگیرند. در کلمبیا این موضوع یعنی سازماندهی توده ها برای امروز و فردای این کشور مراحل سخت و دشواری را پیش روی خود دارد. چرا که اولین باری ست که در تاریخ کلمبیا یک نیروی چپ توانسته است قدرت سیاسی را بدست آورد. اما قدرت نظامی این کشور در دست کیست؟ ارتش کلمبیا و باندهای سیاه ترور وابسته به حکومت قبلی و حکومتهای سابق در این کشور همچنان پایه های محکمی را در ارگانهای حکومتی و پلیسی در دست دارند. چگونگی قطع نفوذ ارتش و پلیس سرکوبگر در کلمبیا بدست حکومت جدید ”پیمان تاریخی“ ست. یکی از راههای این قطع نفوذ، تقویت و گسترش وسیع مجامع توده ای، شرکت داشتن و سازمانیابی کارگران، زنان، جوانان و مردم زحمتکش در تشکلهای مستقل و انقلابی است. ما نیروهای متحد وفادار به آرمانهای سوسیالیستی درکلمبیا و دیگر نقاط امریکای جنوبی را حمایت میکنیم و وظیفه ای را که در این مورد بر دوش خود احساس میکنیم این است که از هر گونه تحلیلهای قدیمی که بر اساس عمومی گویی های گذشته و نه بر اساس واقعییات پیش روی داشته، بنیاد نهاده شده است، پرهیز میکنیم. ما همچنان از حرکتها و جنبشهای مستقل اجتماعی که زلزله سیاسی را موجب میشوند و تحول و دگرگونی را سبب میگردند و پایه و اساس سوسیالیسم را در خود نهفته اند، حمایت میکنیم. پیروزی جنبشها و اعتراضات مردمی بر علیه دیکتاتوریهای سرمایه داری و سرکوبگر تنها از طریق تشکیل صفی متحد و اتحاد نیروهای انقلابی و سوسیالیستی میسر است.

اول جولای 2022

تهیه گزارش: بخش انترناسیونال سازمان اتحاد فدائیان کمونیست