رهبران اسرائیل باید بخاطر جنایات جنگی دستگیر شوند

نوشته: گیدئون لوی–

این نوشته شجاعانه در شرایطی به رشته تحریر درآمد که دولت اسرائیل خود را برای یک حملۀ زمینی گسترده در رفح و کشتاری به ابعاد   رهبران اسرائیل باید بخاطر جنایات جنگی دستگیر شوند

نوشته: گیدئون لوی

وسیع آماده می کرد. برای دست یابی به نسخۀ انگلیسی این مقاله از آدرس در پایان مقاله استفاده کنید یا به من پیام دهید تامتن اصلی را برایتان ارسال کنم.  حماد شیبانی

کودک فلسطینی در مقابل ساختمانی ویران شده در بمباران رفح (عکس: AFP)

همه اسرائیلی های شرافتمند باید این سؤالات را از خود بپرسند: آیا کشورشان در غزه مرتکب جنایات جنگی می شود؟ اگر آری، چگونه باید جلوی آنها را گرفت؟ مجرمان چگونه باید مجازات شوند؟ چه کسی می تواند آنها را مجازات کند؟ آیا معقول است که این جرایم بدون پیگرد قانونی باقی بماند و مجرمان تبرئه شوند؟

البته می توان به سؤال اول پاسخ منفی داد؛ نه، اسرائیل هیچ جنایت جنگی در غزه مرتکب نمی شود ، و در نتیجه بقیه سؤالات را بیهوده تلقی کرد.

اما چگونه می توان در مواجهه با واقعیتها پاسخ منفی داد. چگونه می توان بر این وضعیت چشم پوشید:

در غزه، به گفتۀ نیروهای دفاعی اسرائیل، حدود 35000 نفر کشته و 10000 نفر مفقود شده اند که حدود دو سوم آنها غیرنظامیان هستند. در میان کشته شدگان حدود 13000 کودک، نزدیک به 400 کادر پزشکی و درمانی و بیش از 200 روزنامه نگار هستند. 70 درصد خانه های غزه ویران شده یا آسیب جدی دیده است. 30 درصد از کودکان این سرزمین از سوء تغذیۀ حاد رنج می برند. دو نفر از هر 10000 نفر هر روز بر اثر گرسنگی و بیماری می میرند. (همۀ این ارقام را سازمان ملل متحد و سازمانهای بین المللی اعلام کرده اند.) ارقامی که دیدنشان مغز آدمی را داغ می کند.

هیچ راهی برای ارزیابی  میزان  رنج  مردم غزه وجود ندارد. تلفات فلسطینی ها در غزه بزرگترین کابوسی است  که دامنگیر اسرائیل است. ما اسرائیلی ها همگی در گرسنگی دادن به غیرنظامیان در غزه شریک هستیم.

آیا ممکن است که وجود این شخصیتهای وحشتناک بدون ارتکاب جنایات جنگی ممکن باشد؟

جنگهایی هستند که علت آنها عادلانه و ابزار انجام آنها جنایتکارانه است. عادلانه بودن جنگ، جنایات آن را توجیه نمی کند. کشتار و ویرانی، گرسنگی و آوارگی در این مقیاس بدون ارتکاب جنایات جنگی ممکن نبود. بنابراین افراد واقعی مسئول آن جنایتها هستند  که باید به دست عدالت سپرده شوند.

(هاسبارا) یا دیپلماسی عمومی اسرائیل سعی در انکار واقعیت در غزه ندارد. فقط فریاد وایهودستیزی سر می دهد و با مظلوم نمائی اعتراض می کند که  چرا ما را محکوم می کنید؟  چرا سرغ سودان و یمن نمی روید؟ می گوید منطق شما درست نیست: رفتار این رهبران مانند راننده ای است که به دلیل سرعت غیرمجاز متوقف شده است، او با این استدلال که تنها فرد مرتکب این کار نیست، از اتوموبیل خود پیاده نمی شود. او استدلال می کند که جنایات و جنایتکاران بسیاری وجود دارند که دستگیری آنها واجبتر است.

در اسرائیل هرگز کسی را به خاطر اینگونه جنایات محاکمه نخواهند کرد، نه به خاطر جنگها و نه به خاطر اشغالگریهایش. هرگز چنین سابقه ای وجود نداشته است. البته ممکن است یک وقتی، سر فرصت، آنها را مثل  سربازی که کارت اعتباری یک فلسطینی را دزدیده است، تحت پیگرد قانونی قرار دهند. همین .

اما احساس عدالت خواهی انسانی بر آن است که  مجرمان را به دست عدالت بسپارد تا از ارتکاب جنایت در آینده جلوگیری شود. با این منطق تنها می توان امیدوار بود که دادگاه کیفری بین المللی لاهه به وظیفۀ خود عمل کند.

نوامبر گذشته، در رفح، توزیع کمکهای غذایی: (عکس: حاتم علی ـ AP)

هر اسرائیلی که خود را میهن دوست می داند و به خیر و صلاح کشورش اهمیت می‌دهد باید این آرزو را داشته باشد. این تنها راهی است که معیار اخلاقی کنونی اسرائیل، که بر اساس آن هر چیزی و هر اقدامی  مجاز است، تغییر می دهد. آرزوی  دستگیری سران کشور و ارتش  خیلی بعید است. و از آن مشکلتر اعتراف علنی به داشتن چنین آرزویی است. اما آیا راه دیگری برای مقابله با آنها وجود دارد؟

کشتار و ویرانی در غزه، اسرائیل را از اساس زیرو زبر کرده است. این بدترین فاجعه ای است که این کشور تاکنون برای خود رقم زده است. کسی (یا کسانی از درون) این کشور را به این ورطه کشانده اند؛ نه، یهود ستیزی، بلکه رهبران و فرماندهان نظامی آن. اگر آنها نبودند، پس از 7 اکتبر به این سرعت از کشوری دوست داشتنی  که مورد دلسوزی و شفقت بود این چنین  منحوس و منفور نمی شد.

برای این افتضاح باید کسی محاکمه شود. همانطور که بسیاری از اسرائیلی‌ها می‌خواهند بنیامین نتانیاهو به خاطر فسادی که به آن متهم است مجازات شود، باید آرزو کنند که او و عاملان زیردست او برای جنایات بسیار جدی‌تر، یعنی جنایات جنگی درغزه، مجازات شوند.

نباید اجازه داد آنها از مجازات فرار کنند. همچنین نمی توان برای همه چیز حماس را که در این جنایات نقش داشته  به تنهائی  مقصر دانست. این ما هستیم که در این مقیاس عظیم کشته، گرسنگی، آواره و ویرانی ببار آورده ایم . برای این همه بالاخره یک نفر باید حساب پس دهد. البته نتانیاهو رئیس است. تصویر او به عنوان یک محکوم  زندانی در لاهه همراه با وزیر دفاع و رئیس ستاد ارتش او اجزای  کابوس هر فرد اسرائیلی است که با  این اوضاع، ایجاد شده است.

بسیار بعید است که فشار بسیار زیادی که اسرائیل و ایالات متحده (به اشتباه) بر دادگاه وارد می کنند موثر واقع شود. اما تاکتیکهای ارعاب و ترساندن می تواند مؤثر باشد.

اگر این مقامات واقعاً در چند سال آینده از سفر به خارج خودداری کنند، اگر واقعاً با ترس از آنچه ممکن است رخ دهد زندگی کنند، می‌توان مطمئن بود که در جنگ بعدی، قبل از فرستادن ارتش به کارزارهای مرگ و ویرانی دو بار فکر کنند. با چنین شرایط جنون آمیزی، حداقل در آن زمان،  می توانیم کمی آرامش داشته باشیم.

هاآرتس ـ 5  مه 2024