درس‌های بایکوت بریستول برای کارگران ایران در مبارزه با نژادپرستی و افغانستان‌ستیزی

در تاریخ ۲۷ اوت ۱۹۶۳، کارگران اتوبوسرانی بریستول در انگلستان با تصمیمی تاریخی و پس از چهار ماه بایکوت، قانون تبعیض‌آمیز «منع رنگی» را لغو کردند. این قانون، استخدام کارگران سیاه و آسیایی را در شرکت‌های اتوبوسرانی منع می‌کرد. این اقدام مهم که با حمایت اتحادیه کارگران عمومی و حمل و نقل و شرکت اتوبوسرانی بریستول صورت گرفت، یکی از عوامل کلیدی در معرفی قوانین ضد تبعیض نژادی در بریتانیا بود.

تجربه این بایکوت نشان‌دهنده قدرت همبستگی و مبارزه متحدانه کارگران در برابر نژادپرستی است. کارگران مهاجر کارائیبی که آغازگر این بایکوت بودند، با پافشاری بر حقوق انسانی خود و مخالفت با تبعیض نژادی، توانستند تغییری مهم در قوانین کارگری و اجتماعی بریتانیا ایجاد کنند. این موفقیت نشان داد که مبارزات متحد کارگران، حتی در شرایط سخت و نابرابر، می‌توانند به تغییرات مهمی منجر شوند.

در ایران امروز، کارگران مهاجر، به ویژه افغان‌ها، با تبعیض‌های مختلفی روبرو هستند. نژادپرستی و بیگانه‌هراسی سیستماتیک علیه این کارگران در محیط‌های کاری و اجتماعی به وفور دیده می‌شود. در چنین شرایطی، تجربه بایکوت بریستول می‌تواند الهام‌بخش باشد. اگرچه شرایط سیاسی و اجتماعی ایران و بریتانیا متفاوت است، اما اصول همبستگی، مبارزه برای حقوق برابر و مقاومت در برابر بی‌عدالتی، جهانی و فرازمانی هستند.

برای کارگران ایران، به‌ویژه در مواجهه با نژادپرستی و افغانستان‌ستیزی، مهم است که از تاریخ مبارزات کارگری در دیگر نقاط جهان بیاموزند. بایکوت بریستول به ما نشان می‌دهد که تغییر تنها با عمل جمعی و مبارزه پایدار امکان‌پذیر است. کارگران پیش‌رو در ایران می‌توانند با الهام گرفتن از چنین تجربیاتی، کمپین‌هایی برای حمایت از حقوق کارگران مهاجر راه‌اندازی کرده و بر ضد تبعیض نژادی و نژادپرستی ایستادگی کنند.

باید در نظر داشت که، مبارزه علیه نژادپرستی و تبعیض، تنها به نفع کارگران مهاجر نیست، بلکه به تقویت جامعه‌ای عادلانه‌تر و انسانی‌تر برای همه مردم ایران منجر می‌شود. تجربه بریستول، نمادی از امید و امکان تغییر است؛ تغییری که با همبستگی و مقاومت می‌تواند به دست آید.