بیانیه شورای مرکزی بمناسبت بیست و دومین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی

شهریور امسال بیست  و  دومین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی درسیاهچالهای جمهوری اسلامی است.
بیست   و دو سال قبل  قطعنامه سازمان ملل  مبنی بر آتش بس درجبهه های جنگ خانمانسوز هشت ساله بین ایران وعراق  توسط  رژیم جمهوری اسلامی پذیرفته شد ، خمینی که جنگ را نعمت الهی  مینامید  وخواهان ادامه جنگ تا «رفع فتنه از عالم»بود، پذیرفتن  این قطعنامه واعلام توافق با آتش بس را به نوشیدن زهر تشبیه کرد.
آری پایان جنگ برای خمینی سرکشیدن جام زهر بود. چرا که هنوز برغم هشت سال کشتار درجبهه ها و اعمال سیاست سرکوب جنبش های اجتماعی وبراه انداختن زندان وکشتار درسراسر کشور، اما هنوز خطر برآمد مجدد جنبش های اجتماعی  وجود داشت. بویژه تشدید  بحران اقتصادی  وسیاسی واحتمال گسترش نارضایتی توده ای بعد از جنگ ، خواب از چشمان ارتجاع ربوده بود. از این روبرای تکمیل سیاستی که جنگ کشتار وویرانی را به نعمتی الهی برای خمینی ودارودسته او تبدیل کرده بود، با کشتاربی رحمانه زندانیان سیاسی  ادامه یافت ، تا مبادا این انسانهای آگاه مبارز ومقاوم وصادق با پایان یافتن دوران محکومیت  اززندانها آزاد شوند وبا توجه به تجربه ، آگاهی ومقاومتی که درزندانها از خود نشانداده بودند ، به صفوف مبارزه پیوسته ومقاومت دربرابر ارتجاع را سازمان دهند.
قتل عام زندانیان سیاسی، ادامه جنگ به کثیف ترین صورت آن بود، جنگی برعلیه آزادی، برعلیه عدالت اجتماعی، برعلیه برابری و جنگ ارتجاع دربرابر ترقی ، پیشرفت  وآزادی انسان از قید وبند ستم واستثمار وزور وسرکوب بود . روشن است که دراین جنگ انتظاراتخاذ موضعی مخالف اعدامها وکشتارها وحتا بی طرفی ازسوی نظام امپریالیستی همانقدربیهوده و عبث بوده و است که انتظار از سرمایه داران وجناح های مختلف ارتجاع مذهبی درایران. که مافیای قدرت وثروت بدون این کشتار ها وقتل عام ها امکان استقرار واستمرار غارت وچپاول و تداوم ستم واستثمار را نمی یافت.
اکنون در شرایطی وارد بیستمین  دومین سالگرد این فاجعه عظیم و فراموش نشدنی میشویم که جنگ بین نظام ارتجاعی حاکم وتوده های رنج وکار بدون لحظه ای آتش بس همچنان ادامه دارد ودرنتیجه بیداری و آگاهی طبقه کارگر ، زنان ، جوانان و اقشار زحمتکش جامعه چشم انداز های نوینی درمقابل انقلابیون وهمه آنهائیکه به آرمانهای انسانی شهدای دهه 60 بویژه قتل عام شدگان 67 درزندانهای جمهوری اسلامی وفادار مانده و به مبارزه ادامه داده اند، گشوده میشود ویاد آوری مقاومت وپایداری این زندانیان در برابر چوبه های دار و تیرباران، قوت قلب نسل به پاخواسته وانقلابیونی است که برای رهائی از ستم واستثمار و زور وسرکوب نظام حاکم به پاخواسته اند.
بدون شک دراین مبارزه سازمانیابی جنبش دادخواهی خوانواده ها وبازماندگان  هزاران انسانی که در زیر شکنجه ها کشته شدند و یا درزندانها قتل عام شدند، تحت شعار «محاکمه آمرین وعاملین این کشتارها»، میتواند به گسترش مبارزه یاری رسانده ، ودرعین حال تلاش ارتجاع حاکم وقلم به مزدان آن را برای پاک کردن این جنایت بزرگ ازحافظه تاریخی مردم ایران وافکار عمومی مترقی جهان خنثی کند.
گرامی باد یاد وخاطره همه به خون خفتگان راه آزادی و سوسیالیسم
سرنگون باد رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی              برقرار باد جمهوری فدراتیو شورائی
زنده باد سوسیالیسم
سازمان
اتحاد فدائیان کمونیست هفتم شهریور ماه  1389