بیانیه سازمان اتحادفدائیان کمونیست بمناسبت بیست ونهمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی

بیست و نه سال قبل  دریک  توطئه از پیش طراحی شده  به فرمان خمینی هزاران زندانی سیاسی  که اغلب آنها دوران محکومیت خودرا سپری کرده  ودرانتظار آزادی خویش بودند ،درزندانهای رژیم به قتل رسیدند.

جمهوری اسلامی که ازابتدا با سرکوب و اعدام و ترور و ایجادوحشت درجامعه براریکه قدرت تکیه زده بود، این بار بعد ازناتوانی درادامه جنگ وکشتار هشت ساله و سرکشیدن «جام زهر» درهراس از  گسترش نارضایتی های عمومی  به این جنایت هولناک دست یازید تا  با محروم کردن  جنبش های انقلابی از رهبران  و کادرهای باتجربه خود و ایجاد رعب و هراس درجامعه، ادامه حیات خود را تضمین کند . اینکه جمهوری اسلامی ازهمان اول انقلاب باقتل وکشتار وسرکوب ، انقلاب توده های زحمتکش مردم را به عقب راند و قدرت سیاسی را قبضه کرد وهزاران نفراز مخالفین خود را دردهه 60 وتاکنون دربی دادگاه های چند دقیقه ای خود محکوم و به قتل رسانده است ،رازی نیست که برکسی پوشیده باشد .اما فاجعه قتل عام زندانیان سیاسی  درشهریورسال 67آن چنان هولناک وبی سابقه بود که به حق آنرا یکی از فجایع فراموش نشدنی درتاریخ ایران نامیده اند . درمرداد 67به دستور خمینی جلاد، گروه مرگی تشکیل شد که هزاران زن ومرد مبارز ، شریف و انساندوست را درمدت کمتراز دوماه، به کام مرگ فرستادند. آنها دراین اقدام انسان ستیزانه خود،حتی   قوانین و مقررات ارتجاعی خویش را نیز زیرپاگذاشتند . زندانیانی که قبلا دربیدادگاه ها محکوم شده بودند واغلب دوران محکومیت شان به پایان رسیده بود ویا روبه پایان بود، را نیز بدون هیچ دلیل و مدرکی به جوخه های اعدام سپردند.
رژیم جمهوری اسلامی ومدعیان اصلاح آن که طی نزدیک به سه دهه درباره این جنایت مهرسکوت برلب زده بودند . درنتیجه مبارزات بی وقفه خانواده ها و احزاب و سازمانهای مخالف و مجامع بشردوست و بعد ازاینکه درسال گذشته نوار افشاگرانه منتظری منتشر شد ، مجبور شدند به این جنایت اعتراف نمایند اما به جای روشن کردن ابعاد این جنایت و باسخگو بودن دربرابر افکارعمومی وخانواده های دادخواه ، بی شرمانه ازاین اقدام جنایتکارانه دفاع نمودند.

اعتراف رهبران رژیم به دست داشتن درقتل عام زندانیان سیاسی  و دفاع بیشرمانه ازآمرین وعاملین آن،  نشان میدهد که تداوم کشتار و شکنجه واعدام وتکرار فاجعه  کشتار زندانیان سیاسی درابعاد قتل های زنجیره ای و  کهریزک ها  و دستگیری و زندانی کردن فعالین کارگری ،دانشجویان ، روزنامه نگاران و فعالین سیاسی ، فرهنگی، امتداد، کشتار دهه 60 و فاجعه قتل عام زندانیان سیاسی  سال 67 است . از اینرواکنون مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی  و مبارزه برعلیه اختناق  و سرکوب و شکنجه واعدام ومبارزه برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و   کسب ازادی، ازخواست روشن شدن ابعاد فاجعه کشتار زندانیان سیاسی  درشهریور 67 و مجازات آمرین وعاملین آن که درنهایت مسئول اصلی آن نظام ضد بشری جمهوری اسلامی است که همچنان به  روش های سرکوبگرانه خودادامه میدهد،جدائی ناپذیرشده است.
امروز وظیفه همه نیروهای سیاسی  ، احزاب ، سازمانها  ونهاد های انقلابی و مترقی و انسانهای آزادیخواه  و زندانیانی که از این فاجعه جان سالم بدر برده اند ، است که درهمگامی با خانواده های زندانیان سیاسی  جانباخته ، با اقدامات مستقل خود  دادخواهی خانواده های جانباخته را به یک جنبش همگانی علیه رژیم حاکم  تبدیل کنند.دراین فاجعه خونین ما نیز رفقای زیادی از رهبران و اعضا و کادرها و هواداران سازمان را ازدست دادیم ،آنها  هرگز دربرابر  دار و درفش و شکنجه و اعدام سرفرود نیاوردند و تاآخرین لحظات حیات خود به آرمانهای انسانی خویش وفادار ماندند. ما دربرابر آنها  وهمه جانباختگان وخانواده های داغدیده و مقاومشان سرتعظیم فرود میاوریم  و پیمان میبندیم که  راه وآرمان آنها را پی گیرانه دنبال کنیم.
درسالگرد این این فاجعه خونین باردیگر  یاد و خاطره همه جانباختگان قهرمان را گرامی میداریم . یاد آنها  همیشه زنده و جاویدخواهد ماند.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
برقرارباد جمهوری فدراتیو شورائی
زنده باد سوسیالیسم
سازمان اتحاد فدائیان کمونیست  شهریور 1396