گسترش اعتصابات کارگری و موج اعتصاب درزندانهابازتابی از ناتوانی رژیم درمهار بحران   

اعتصابات زندانیان سیاسی دراعتراض به وضعیت وخیم زندانها بی عدالتیها و ظلم وستم و آزار و اذیت زندانیان سیاسی  دراکثرزندانها ی کشور درحال گسترش است. بنا به گزارش سازمانهای مدافع حقوق بشر و حقوق زندانیان ،زندانیان سیاسی یا امنیتی زیادی از جمله سید حسین رونقی ملکی، امیر امیرقلی، سعید شیرزاد،رمضان احمد کمال، افشین بایمانی، مسعود عرب چوبدار، فرید آزموده، ایرج حاتمی، بهزاد ترحمی، صالح پیچگانلو، مصطفی پروین، سعید صادقی فر و مرتضی پروین در زندانهای مختلف کشور با مطالبات مختلفی دست به اعتصاب غذا زده اند، در مواردی به گفته خانواده های زندانیان آنان از نوشیدن آب نیز امتناع می کنند. علاوه برزندانیان داخل زندان افراد دیگری از بستگان زندانیان نیز درمقابل درب زندانها دست به اعتصاب و اعتراض زده اند. پدر حسین رونقی ملکی یکی از کسانی است که مقابل زندان اوین در همراهی با فرزندش اعتصاب خود را آغاز کرده است.

امیر امیرقلی فعال دانشجویی سابق و زندانی سیاسی بند هشت زندان اوین، در دیماه ۱۳۹۴ به اتهام «توهین به مقدسات»، «توهین به رهبری»، «اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی»، «اخلال در نظم عمومی از طریق شرکت در تجمعات» و «تبلیغ علیه نظام» از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی به ۲۱ سال حبس تعزیری محکوم شد. طبق ماده ۱۳۴ قانون مجازات و با تجمیع جرائم، حداکثر هفت سال و نیم از این مجازات قابلیت اجرا دارد. پرونده وی تاکنون جهت برگزاری دادگاه تجدیدنظر تعیین شعبه نشده است.

از سویی دیگر سازمان عفو بین الملل در گزارش مورخ ۲۱ فروردین ماه مدعی شد سعید شیرزاد، افشین بایمانی، مسعود عرب چوبدار، فرید آزموده، ایرج حاتمی و بهزاد ترحمی دیگر زندانیان سیاسی و امنیتی محبوس در زندان رجایی شهر کرج با درخواست اجرای اصل تفکیک جرایم در اعتصاب غذا بسر می برند.

گزارشات حاکی است،که علاوه برزندانهای مرکز در زندان شهر اردبیل نیز چهارتن از فعالان ترک (آذری) محبوس با درخواست اجرای اصل تفکیک جرایم و بهبود شرایط محیطی خود از جمله بهداشت از سه روز پیش دست به اعتصاب غذا زده اند.

صالح پیچگانلو، مصطفی پروین، سعید صادقی فر، مرتضی پروین  اسامی زندانیان اعتصاب کننده در زندان اردبیل است که طی تماس های جداگانه ای با خانواده های خود از اقدام به این اعتصاب خبر داده اند.

این اعتصابات درحالی ادامه دارد که اسماعیل عبدی ازمسئولین تشکل معلمان وجعفرعظیمی ازفعالان کارگری  درزندان اوین اعلام نموده اند از روز اول ماه مه دراعتراض به  اتهامات مطروحه علیه فعالین کارگری و معلمان  دست به اعتصاب غذای نامحدود خواهند زد.

زندانیان سیاسی درشرایطی اقدام به اعتصاب غذا ،این تنها وسیله موثرمبارزه درداخل زندان ،کرده اند که فشار و تعرض برسطح معیشت وزندگی کارگران ، معلمان و دیگرزحمتکشان روزبه روز افزایش مییابد وآنها به اشکال مختلف ازجمله اعتصابات ، اعتراضات خیابانی ، تحصن درمقابل ادارات دولتی به مقابله با این تعرضات پرداخته و خواهان تحقق مطالبات اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی خود هستند.

اما رژیم اسلامی که با عقب نشینی درمقابل غرب و دست کشیدن ازادعا های واهی هسته ای خود اینک گرفتار تضادهای داخلی و ناتوان از حل بحرانهای اقتصادی است  وتمام وعده ووعید های دولت «تدبیر و امید» دررابطه بهبود زندگی توده های مردم  به طاق نسیان سپرده شده است  و فساد ،ارتشاء، دزدی اموال عمومی، افشا شدن میلیاردها تومان اختلاص بوسیله آقازاده ها ورانت خواران وابسته به حاکمیت،درکناروخامت زندگی توده های میلیونی که حتی ازدریافت بموقع دستمزد های ناچیزشان هم محروم هستند، فضای آلوده و نگران کننده ای برای رهبران نظام ایجاد نموده است . آنها تنهاراه چاره را فشار به طبقه کارگر و اقشار زحمتکس یافته اند و با گشودن را ه ورود هرچه بیشتر سرمایه های امپریالیستی وایجاد امنیت لازم برای چپاول آنها و همپالگیهای داخلی شان درتلاش گذرازمداربسته بحران هستند .امروز جنگ و دعوا ومجادله جناح های مختلف رژیم نه درنفی چنین اقدامی بلکه  درچگونگی عملی کردن چنین سیاستهائی است  واینکه ازاین خوان یغما هرچه بیشتر نصیب خودسازند. بیهوده نیست که مجادلات اقتصادی پسابرجام و اجرای عملی «اقتصاد مقاومتی» و دعوت متلتمسانه ازامپریالیستها برای درک موقعیت بحرانی نظام سرمایه داری حاکم برایران ،با موج سرکوب ها و دستگیری فعالان کارگری ، معلمان ، روزنامه نگاران ، هنرمندان، فعالین عرصه مبارزه علیه ستم ملی و جنسی … و تشدید فشاربرزندانیان وافزایش شماراعدام ها  توام شده است .

اشک تمساح دولتهای غربی برنقض حقوق بشر دراین میان نیز بیشتر ازاینکه محکومیت جمهوری اسلامی و اقدامات ضد بشری آن را هدف گرفته باشد، مستمسکی دردست هیئت های اعزامی سرمایه داران وانحصارات امپریالیستی به ایران بمنظور دریافت سهم بیشتر ازاستثمار نیروی کار و چپاول جامعه  وفریب افکارعمومی کشورهای خود است.

امروز موج گسترده اعتصابات و اعتراضات کارگری  ودیگر محرومین وستمدیدگان جامعه به همراه اعتصابات فعالین ورهبران آنها درزندانها ،خودگواه این است که دردوران پسابرجام بحران نتنها فروکش نکرده است، بلکه تاثیرات ویران کننده آن برگرده  طبقه کارگر و اکثریت عظیم زحمتکشان جامعه آنهارا به عرصه مبارزه ومقاومت بیشتر و گسترده تر کشانده است . درحالیکه امروز نه ابعاد گسترده بحران اقتصادی و اجتماعی و نه بازتاب آن درتشدید تضادهای درون حاکمیت  ازیکسو و نه مقاومت و مبارزه کارگران و دیگرزحمتکشان چشم انداز  جمهوری اسلامی باآینده ای اطمینان بخش را به دول امپریالیستی نمیدهد.

برغم مهندسی انتخابات و سازش جناح های مختلف رژیم  دراجرای طرح  عقب نشینی دربرابر غرب،  اما درفاصله ای  نه چندان طولانی باردیگر ابعاد بحران بردامنه تناقضات رژیم وجناح بندی های درون آن افزوده است  . آنهابرغم تضاد و تناقضات موجود اما متفق القولند که با اتکابه پشتیبانی سرمایه داران داخلی و حمایت قدرتهای خارجی و سرمایه های غربی تا فرصت ازدست نرفته است  باآرام کردن کانونهای تناقض درون خویش راه را برای ایجادفضای دلخواه سرمایه داری جهانی  هموارنموده و با گشودن خان یغما ی بی حد و حصر دربرابر غارتگران بین المللی، بحران کنونی سرمایه داری ایران رااگرچه نمیتوانند حل بکنند، حد اقل تخفیف دهند. اما تردیدی نیست که این امردرشرایط کنونی جمهوری اسلامی و توازن قوای موجود ازیکسو و گسترش ابعاد اعتصابات واعتراضات کارگری و دیگر جنبش های اجتماعی، به سادگی امکانپذیرنیست.

درچنین شرایطی بموازات کسترش اعتصابات و اعتراضات  کارگران ،  ودیگراقشاراجتماعی ، مبارزات زندانیان سیاسی به شیوه های مختلف دراعتراض به بازداشت ها ومحکومیت های خودسرانه  واعمال فشار و شکنجه درزندانها  وحق فعالیت ازادانه و داشتن تحزب و تشکل،  بازتابی است قانونمند ازاعتراضات اجتماعی درایران علیه ستم واستثمار وزور و سرکوب که چشم اندازنوینی را درعرصه مبارزه برای ازادی و سوسیالیسم میگشاید. وباید مورد پشتیبانی و همراهی وهمگامی همه انسانهای آزادیخواه و عدالت پژوه قرارگیرد.

امروز لازم است درمقابله با طبقه چپاولکرحاکم و دارو دسته مذهبی و ارتجاعی آن واقدامات آنها برای رهائی از ورشکستگی واضمحلال  و درمقابله با سرکوب،زنان و شکنجه واعدام ،توده های طبقه کارگر و زحمتکشان جامعه را بسیج کرد. مقابله با سیاست های سرکوبگرانه رژیم چه دردرون زندانها و چه دربیرون ازآن درگرو ارتقاء سطح آگاهی  وسازمانیافتگی طبقه کارگر و توده های زحمتکش مردم و همچنین درک ضرورت سرنگونی نظام ارتجاعی حاکم وبدست گرفتن سرنوشت خویش ازطریق دست زدن به اعتصابات عمومی و قیام مسلحانه علیه مافیای قدرت و ثروت حاکم بر سرنوشتشان است.

یدی شیشوانی هفتم اردیبهشت 93