عزم شان جزم ورزم شان پایدار باد!

عزم شان جزم ورزم شان پایدار باد!v

طبقه کارگرایران دروضعیت بس حساسی بسرمیبرد .علی رغم تشدید سرکوبگریها و بگیر و ببند های هرروزه و برغم جو ترور وخفقان حاکم، اما بیش از سایر اقشار توده های زحمتکش مردم به مبارزه ومقاومت دربرابر تعرضات اقتصادی و سیاسی رژیم، ازخودپایداری نشانداده و به مبارزه دراشکال مختلف ادامه میدهند.

کارگران بواسطه نقش و جایگاه شان درتولیداجتماعی ،درزندگی و مبارزات روزمره شان پیش از سایر اقشار اجتماعی  درمی یابند که وعده ووعید های حاکمیت و طبقه سرمایه دار درباره تحقق مطالبات شان وبهبود شرایط زندکی شان و «برقراری  عدالت » و غیره جزدروغ و فریب افکارعمومی کارگران و زحمتکشان چیزدیگری نبوده ونیست.امروزبخش مهمی ازکارگران ایران درنتیجه مبارزه و تلاش  ودرس ها و تجربه های اندوخته شده، اینک بیش ازبیش میرود تا گستره فریبکاریهاو سرکوبگریها ی رژیم و مشاطه گران اپورتونیست و رفرمیست آنها را محدود کند.

دستگاه جورو ستم  وحاکمیت مافیای قدرت و ثروت که تا دیروز به بهانه بحران هسته ای و مقابله با استکبار، بی رحمانه ترین اشکال سرکوب ،زندان و شکنجه را به کار میگرفت و فعالین کارگری ،روشنفکران ، هنرمندان ، زنان ودانشجویان را به اتهامات واهی «ارتباط» با دشمن  «همکاری با جاسوسان» و تهدید کنندگان امنیت ملی و غیره دستگیر و به سیاهچالها میفرستاد تا دست و بال طبقه حاکم ، آقازاده ها و رانت خواران رنگارنگ برای اندوختن میلیاردها ثروت بازباشد.اکنون با نوشیدن جام زهر وعقب نشینی ازادعاهای واهی خود، با تمام توان کوشش میکنند این بار به بهانه اجرای «برجام» و عملی نمودن «اقتصادمقاومتی» و بازسازی اقتصاد ورشکسته  به تشدید ستم واستثمار و زورسرکوب ادامه دهند و سیاست باصطلاح بازسازی اقتصادی را به حساب قفر و فلاکت بیشتر کارگران وزحمتکشان یعنی اکثریت مردم عملی سازند. رژیم اسلامی و طبقه استثمارگر حاکم درحالی ازکارگران وسایر زحمتکشان و محرومین جامعه میخواهند سرمایه دار و کارگر برادرانه!  «اقتصاد مقاومتی»فرموده رهبر را پیاده کرده وچرخ تولید را راه بیاندازند واقتصادی درهم شکسته را نجات دهند که طی دوران تحریمها  ملیارد ها دلار ازطریق تشدید استثمار ،نپرداختن حقوق و دستمزدهای بشدت پائین تراز خط فقر،ازطریق رانت خواری ، دزدی و چپاول  به جیب مبارک شان سرازیر کرده اند. امروزدردوره «دولت تدبیر وامید» نیز همین سیاست تحت عناوین مختلف به پیش برده میشود.

امروز گسترش اعتصابات و اعتراضات کارگران به اشکال مختلف  ومقاومت آنها دربرابر تعرضات نظام سرمایه داری حاکم مبین این واقعیت انکارناپذیر است که فشار طاقت فرسای زندگی  بردوش طبقه کارگر و میلیونها نفر از خانواده و جوانان آنها به حدی رسیده است که کارگران برغم خطر  بیکاری ، گرسنگی ،دستگیری و شکنجه و مرگ ،راهی جزتشدید مبارزه  وایستادگی درمقابل  یورش سرمایه داران ورژیم سیاسی آنها ندارند.

این یک واقعیت انکارناپذیر است که طبقه کارگر ایران که برای آزادی خود و جامعه ازوضعیت فلاکت بار کنون مبارزه میکند. درراه انجام وظایف تاریخی خود با دشواریها و موانع متعددی روبرو است . نظام بهره کشی  که به درلباس مذهب و خرافات هزاران وسیله فریب و سرکوب را به کارگرفته تا ازارتقاء سطح آگاهی وسازمانیابی و رزمندگی طبقه کارگرجلوگیری بکند.ازطریق تشکلهای دست سازرژیم نظیر شوراها ، انجمنها و گروه های سرکوبگر و خانه های جاسوسی بنام بخش حراست، ازیکسو و استفاده از تعصبات مذهی ،ملی و خرافات دیگری که مرتب درحال اشاعه آن هستند، ازسوی دیگرتلاش میکند ازبیداری ، آگاهی کارگران نسبت به منافع طبقاتی خود جلوگیری کنند. اخراج ودستگیری کارگران پیشرو و زندان و کشارآنها هم ازاین سیاست سرکوبگرانه تبعیت میکند.

بدون تردید مبارزه جاری طبقاتی میان کارگران وسرمایه داران و دستگاه سرکوب آنها آموزشهای گرانبهائی برای طبقه کارگر و مدافعین آن داشته است .این مبارزات برغم افت و خیزها و شکست و پیروزیها و ضعف ناتوانیها به کارگران میاموزد که هیچ نیروئی به جز نیروی متشکل خودآنها نمیتواند نجات بخش جامعه ازمصائب و مشکلات موجود باشد. وهیچ نیروئی نمیتواند بارفقر و فلاکت دامنگیر طبقه کارگر وزحمتکشان جامعه را ازدوش آنان بردارد. وهیچ آشتی میان طبقه کارگر و نظام مبتنی بر بهره کشی سرمایه نمیتواند برقرارگردد. درمبارزات اقتصادی و صنفی روزمره نیزتنها آنجا که زور کارگران بچربد و اتحاد و مقاومتی پایدار ازخودنشان دهند است که درتحقق خواست هایشان ممکن می شود. نه درامید بستن به وعده ووعید های دولت و کارفرمایان.

بعداز روی کارآمدن دولت باصطلاح «تدبیر و امید» که با وعده های رفع بیکاری و بهبود سطح معیشت کارگران و غیره تو ام بود،اما برغم آن همه وعده وعید ها، تشدید استثمار و ستم و سرکوب افزایش یافته و به تعداد میلیونی کارگران بیکار افزوده شده است. دستمزد کارگران  دربرابر افزایش قیمت ها همچنان پائین نگهداشته شده است و امسال  با تعیین  812 هزار تومان حد اقل دستمزد، یعنی یک چهارم خط فقری که خود تعیین کرده اند، عملا طبقه کارگررا به ماندن درقعر فقر و فاقه وادارنموده اند. دستگاه های سرکوب به همراه تشکل های وابسته به حاکمیت درمراکزکارگری  مبارزات کارگران را سرکوب و هزاران مانع دربرابر تشکل یابی مستقل آنها ایجاد میکنند وبدیهی ترین آزادیهای سیاسی و حقوق اجتماعی و حق تحزب و تشکل ازآنها سلب میگردد. و دراین میان بیشترین آسیب از اعمال مداوم سرکوب نصیب کارگران میشود. چرا که طبقه کارگر همچون هوا برای تنفس، به آزادیهای سیاسی نیازمند است تا درپرتو آن بتواند خود را آگاه و متشکل و متحد کرده و به رسالت تاریخی خود  دردگرگونی جامعه و پایان دادن به ستم و استثمار و زور وسرکوب عمل کند وبه همین دلیل رژیم جمهوری اسلامی بمثابه مدافع نظام منحط سرمایه داری حاکم برکشور ،ازتشکل و آگاهی طبقه کارگر می ترسد و ازاین رو بابرقراری رژیم ترور و وحشت و خفقان، کارگران مبارز و پیشرو را دستگیر و به زندانهای طویل المدت محکوم میکند ،هیچگونه امکان فعالیت آزادانه به احزاب و سازمانهای مدافع منافع کارگران نمیدهد .چرا که بقدرت عظیم کارگران آگاه است.میداند که کارگران چگونه با اعتصابات عمومی خود قدرقدرتی شاه و دستگاه های جهنمی آن را فلج کردند ، برپائی کمیته های اعتصاب و شوراهای کارگری را فراموش نمیکند.به میدان آمدن توده عظیم زحمتکشان درنتیجه حمایت و پشتیبانی کارگران را میدانند و به همین دلیل بیشترین احساس خطر راازسوی گارگران متوجه خود میدانند.

اما ناگفته پیداست که مبارزه در چنین محیط خفقان آوری،برای کارگران شرایطی را بوجود آورده است که طبقه کارگر هنوز پراکنده است و فاقد تشکل های اقتصادی ، و صنفی و سیاسی مستقل خود است . همین وضعیت وظایف خطیری بردوش کارگران پیشرو وکمونیستها قرارمیدهد. آنها برای فائق آمدن براین پراکندگی ها وضعف ها،باید با انرژی صد چندان بیشتر به تبلیغ و ترویج و به کارو فعالیت سازمانگرانه و آگاهگرانه درمیان کارگران همت گمارند.مبارزات کارگران را درهرسطحی که هست ،یاری رسانده ودرهدایت آنها به سمت پیروزی یارهمیشگی کارگران باشند. آنها باید ازهرپیروزی کارگران پلی سازند برای گذرازموانع و کسب پیروزیهای بیشتر. کارگران پیشرو ورفقای کارگرلحظه ای نباید ازآگاه نمودن توده های کارگرنسبت به منافع طبقاتی خود و آموزش و تربیت آنها با روحیه انقلابی غافل باشند. ازهراعتراض و اعتصاب و تظاهرات ولو کوچک که علیه سرمایه داران ودولت صورت میگیرد باید نهایت استفاده رادرجهت ارتقای سطح آگاهی ، تشکل ورزمندگی کارگران به عمل آورند وبه شوروشوق مبارزه درمیان آنان دامن بزنند. درجریان این مبارزات است که کارگران به اهمیت آزادیهای سیاسی و حقوق دمکراتیک نیز بیش ازبیش پی برده وبه دفاع پیگیر ازمبارزه برای آزادیهای سیاسی کشیده خواهند شد. تردیدی نیست که کارگران،درمبارزه علیه اختاپوس سرمایه ودولت ارتجاعی ومذهبی آن،راه صعب ودرازی درپیش رودارند.درپیشبرد این مبارزه ،عزم شان جزم ورزمشان پایدارباد.

یدی  شیشوانی 8اردیبهشت 1395