اتحاد فدائیان کمونیست
کار ، مسکن ، آزادی ، جمهوری فدراتیو شورائی!

بمناسبت سی و یکمین سالگرد قتلعام توده های زحمتکش کرد

مردم زحمتکش کردستان درطول تاریخ همواره مورد ستم و سرکوب و کشتار دولت های حاکم بر چهارپارچه کردستان بودند و یکی از وحشتناکترین آنها  قتل عام نزدیک به ۲۰۰هزارمردم کردستان عراق از پیر و جوان توسط رژیم سفاک این کشور  در۳۱ سال قبل بود.

دراواخر مارس سال ۱۹۸۸ رژیم حاکم  برعراق بسرکردگی صدام حسین  درنقشه ازپیش طراحی شده موسوم به «انفال»  از منطقه «گرمیان» تا «بهدینان» بیش از ۱۸۰ هزار انسان را به نحو بی رحمانه ای قتل عام نمود.

رژیم صدام حسین قبل ازآن در۱۶ مارس همانسال حلبچه را با بمب هاب شیمیائی مورد حمله قرارداده بود و بیش از ۵ هزار نفر انسان بیگناه و ستمدیده کرد ازکوچک ویزرگ با بمب شیمیائی به قتل رساند و هزاران نفردیگر مصدوم شدند و هنوز اهالی منطقه از اثرات آن بمباران در رنج وعذابند.

براساس برنامه کشتار طرح ریزی شده ابتدا تمام روستاها و مناطقی که حدث زده میشد پیشمرگ وارد آنجاشده اند، مناطق ممنوعه اعلام و توسط هواپیماهای جنگی بمباران شدند . درفرمان مربوط به این کشتار  توصیه شده بود تمام بازداشت شدگان بین ۱۵ تا ۷۰ سال باید کشته شوند

به غیراز کردهای وابسته به دم ودستگاه صدام ،مابقی کردهای این مناطق ،دیگرشهروند عراق محسوب نمیشدند.

بعداز بمباران شیمیائی حلبچه  دوعملیات انفال درروستای «سیوسینان» انجام گرفت که  منجر به کشته شدن ۸۰ نفرازاهالی شد ودور بعدی در«گرمیان » دربیستم آوریل انجام شد و هزاران کرد سوارکامیونها از روستاها به بیرون برده شدند و و سپس  ۷۲۸ روستا با خاک یکسان شدند.

سپس سایر روستا ها بمباران وبسیاری از اهالی قتل عام شدند و  یا در فرارازجهنمی که برعلیه شان برپاشده بود، ازگرسنگی و تشنگی جان دادند و برخی دیگر داخل کامیونها ریخته شده و به خارج منطقه منتقل شدندکه هیچ وقت ازسرنوشت آنها اطلاعی بدست نیامد.  چهارم آگوست به منطقه «بهدینان» حمله شد و گفته میشود بیش از دویست هزار سرباز ارتش عراق دراین عملیات شرکت داشتند. از اهالی این منطقه، آنهائیکه توانستند فرارکردند اما بقیه به دست سربازان صدام گرفتار شدندو بی رحمانه به قتل رسیدند. دراین عملیان بیش از سه هزار روستای کرد ویران و نزدیک به ۲۰۰ هزار ازتوده های تحت ستم کرد، از پیرو جوان و کودک شیرخوار به قتل رسیدند. تاریخ این قتل عام و سکوت دول امپریالیستی و تمامی ارگانها و موسسات مدافع حقوق بشر که درآن زمان مهر سکوت برلب زدند فراموش نخواهد کرد .باشد تا یاد جانباختگان این فاجعه بزرگ هشداری باشد تا توده های زحمتکش مردم کردستان دوستان ودشمنان خودرا بشناسند و برای رسیدن به جامعه ای آزاد وبری از ستم واستثمار وزور سرکوب آگاه تر ومصممتر به مبارزه ادامه دهند.

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

Translate »