ازاول مای 96 تا اول مای 97

بارسیدن به اول ماه  مه 97 سالی پرفراز ونشیب را پشت سرنهادیم  ،سالی که همراه با تلخکامیها وصد البته  با امید واریهای زیاد توام بود.امیدواریهائی که طبقه کارگر و توده های زحمتکش  مردم  با اعتصابات و قیامهای خود بوجود آورده وتلخکامیهارا زوده و چشم انداز نوینی را درعرصه مبارزه علیه ستم واستثمار وزور وسرکوب گشودند.زمینه های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی که موجد اعتصابات گسترده کارگری و قیام توده های زحمتکش دربیش از هشتاد شهر کشور شد ،درسال پیش رو نیز برقوت خود باقیست  و روشن است که درغیاب راه حل های اقتصادی وسیاسی که تحقق مطالبات توده های کارو زحمت را درپی داشته باشد،اعتراضات اجتماعی درابعادی گسترده ترادامه خواهد یافت. ابزار سرکوب نمیتواند شعله های خشم  کارگران وزحمتکشان را که بیشترین فشار اقتصادی و تبعیضات اجتماعی، جنسی وفرهنگی وطبقاتی را بردوش میکشند، فرونشاند.

امسال نیز همچون سال گذشته سردمداران حکومتی مشغول  دادن وعده وعید و امید وارکردن توده های به جان آمده هستند،اما بقول معروف- سالی که نکوست ازبهارش پیداست-  یک قلم آشفتگی موجود دربازا ارزبه تنهائی نشاندهنده این است که وضعیت اقتصاد و بازار برغم ادعاهای رژیم به هم ریخته وثبات نسبی قبلی را هم ازدست داده است ، بی اعتمادی نسبت به بانگ ها وموسسات مالی به بی اعتمادی به سرمایه گزاری و درنتیجه به رکود تولید واشتغال دامن خواهدزد .اوضاع به حدی آشفته است که کارگزاران دستگاه حاکمه راهم وادار به اعتراف نموده است. یکی ازنمایندگان مجلس ادعا میکند که در برنامه ششم توسعه ایجاد یک میلیون 300 هزار شغل برای دولت تعیین کردیم، وی میگوید: درست است که اعلام میکنند 700-800هزار شغل ایجاد شده اما این را مردم و خانواده‌ها احساس نمی‌کنند. امکان دارد شغلی ایجاد شده باشد اما این شغل‌ها شغل‌های پایداری نبوده اند. در بخش تولید عمده کارخانه‌ها تعطیل شده و یا با ظرفیت کمتر از50 درصد مشغول فعالیت هستند.- بلی ایشان درست میگوید شاخصه های اقتصادی مبین این واقعیت است وخامت اقتصادی وتورم توام بارکود وافزایش مدام بیکاری  تاق تحمل توده های رنجدیده مردم را شکسته است ،آمارهای دروغین ایجاد اشتغال با احتساب اینکه یک ساعت کاردرهفته را هم جزو  شاغل ها به حساب میاورند ،البته نمیتواند حس مورد نظر رژیم را درخانواده های دارای چندین نفر بیکار و جویای کار که برای یافتن آن برهردری کوبیده اند، ایجاد کند. این آمارها تنها درادعای ایجاد اشتغال نیست که توزرد و تهی ازواقعیت درمیاید. بلکه درعرصه های دیگری هم مبین همان آشفتگی و بحران است.البته نباید ازحق گذشت که «قرار» بوده که درسال یک میلیون وهشتصد هزار شغل ایجاد شود! اما گویا دست هائی درکارند که این قرارها سرانجام درحد «قرار»با کمی تغییرات و اندازه ای وعده «اجرائی» شدن درآینده باقی میماند. نظیر هزاران طرح افتتاح شده اما نیمه نصفه رها شده درسالهای گذشته.

درتوضیح سرنوشت برخی ازهمین آمار و ارقام ها وقرارهای گذاشته شده ، روزنامه های دولتی زبان به اعتراف گشوده ومینویسند: قرار بود سه طرح حمایتی از تولید در سال ۱۳۹۶ با اعتباری ۵۰ هزار میلیارد تومانی مدنظر قرار گیرد که از این بین تنها آمار مربوط به پرداختی‌ها در طرح رونق تولید مشخص شده و از میزان تسهیلات پرداختی دو طرح دیگر که شامل بهسازی و نوسازی صنایع و نیز حمایت از تولید و اشتغال بنگاه‌های اقتصادی و طرح‌های نیمه تمام است، اطلاعاتی وجود ندارد. طرح ۲۰ هزار میلیارد تومانی رونق تولید به منظور بهبود وضعیت فعلی ۱۵ هزار واحدهای تولیدی، طرح ۱۰ هزار میلیارد تومانی برای نوسازی و بهسازی ۵ هزار واحد صنعتی و نیز طرح ۱۰ هزار میلیارد تومانی به منظور حمایت از تولید و اشتغال ۱۰ هزار بنگاه اقتصادی و تامین مالی ۶ هزار واحد نیمه‌تمام با پیشرفت فیزیکی حداقل ۶۰ درصد، ۳ بسته حمایتی از تولید کشور در سال ۱۳۹۶ بود. در این بین تاکنون تنها آمار دقیقی از پرداخت تسهیلات بانکی به واحدهای تولیدی در طرح ۲۰ هزار میلیارد تومانی رونق تولید ارائه شده و هیچ آمار منتشر شده‌ای در ارتباط با پرداخت و یا اختصاص تسهیلات مربوطه در طرح نوسازی و بهسازی صنایع و نیز طرح پرداخت تسهیلات به منظور حمایت از تولید و اشتغال ۱۰ هزار بنگاه اقتصادی و تامین مالی ۶ هزار واحد نیمه‌تمام مربوطه نیست.»

درکناراین اوضاع درآشفته بنگاه های اقتصادی توام با اختلاسهای میلیاردی بی سابقه ورانت های نجومی که نصیب صاحبان قدرت وثروت میشود و این همه راباید ازمنابع طبیعی وگرده استثمارشوندگان بیرون بکشند، ماجرای سیر صعودی نرخ دلار نیز گوزبالای گوز شده است. سال 96 راسال بد ازنظررشد اقتصادی توصیف کرده اند که درپیامد خود اعتصابات و اعتراضات میلیونی کارگران وتهی دستان را درپی داشت . یکی ازپیامد های آن که امیدواربودند دیگررخ ندهد بالارفتن قیمت دلار تا مرز 5000تومان بود .دراوایل سال 96 دلار باقیمت 3240 تومان آغازکرد وبدنبال آن بانگ مرکزی نرخ ارزمبادله ای راتاسقف 3750 تومان افزایش داد . بدین ترتیب  نسبت به اوایل سال نرخ مبادله ای نزدیک به 16درصد افزایش یافت درحالیکه نرخ تورم ده درصد اعلام شده بود. یعنی افزایش نرخ ارز 50درصد بیش از نرخ تورم ،درحالیکه افزایش نرخ ارز بخودی خود تورم را هم بدنبال میاورد.
اما امید سردمداران به یاس تبدیل شد .درسال جدید بدنبال تحولات داخلی  و بین المللی قیمت دلار دربازار آزاد تا سقف6000 هزارتومان بالارفت. حاصل این نوسانات ارزی و بالارفتن نرخ دلار ازیک طرف به گرانی بیشتر مایحتاج عمومی دامن زد ووضعیت معیشت توده های مردم را بد تراز آن چه که بود نمود، ازسوی دیگر مافیای صادرکننده مواد خام از تفاوت نرخ دلار باریال سود های کلانی به جیب زدند. البته دراین سود اندوزی دستگاه های دولتی نیز بی نصیب نماندند.باید درنظرگرفت که صادرات این بخش نه کالاهای تولید داخلی بلکه صادرات مواد معدنی از طریق تخریب گسترده محیط زیست است که بدون ایجاد ارزش اضافی میلیاردهاسود نصیب این بخش از سرمایه داران میکند و همه این ضرر وزیان ها را باید از گرده کارگران وتهی دستان بیرون بکشند.

رکود اقتصادی بدنبال خود به بیکاری و بیکارسازی دامن میزند

درفاصله  بین ماه مای 96 تا 97 رکود اقتصادی توام با تورم بیشترین بیکاری را درپی داشت. درهمین رابطه آمارهای متناقضی منتشر شده است .نماینده نهاوند درمجلس رژیم میکوید : امروزه اشتغال‌زایی بسیار کم به چشم می‌آید و شاهد رکود اقتصادی شدیدی هستیم.
هر چند دولت در این سال اعلام کرد که حدود 1 میلیون شغل ایجاد کرده است اما حقیقت در جامعه حکایت از بیکاری جمع عظیمی‌از کارگران دارد.- بررسی  آمارهای منتشره گویای این است که نرخ بیکاری  درسال نود وشش نسبت به سال قبل4.،درصد افزایش داشته است .روشن است که این آمارهاواقعیت هارا بازتاب نمیدهند به روایت علی ربیعی وزیر تعاون وکاردر سال‌های آینده 4.5 میلیون نفر تحصیلکرده دیگر نیز به گروه بیکاران افزوده می‌شود که مجموعاً تعداد جویندگان کار فارغ‌التحصیل دانشگاهی کشور را به بیش از 5میلیون و 600 هزار نفر می‌رساند. برآوردها نشان می‌دهد که بیکاران دانشگاهی و غیردانشگاهی، روی هم رفته ارتش 8 میلیونی بیکاران را تشکیل خواهند داد.» اگراین آمارهاراهم نزدیک به واقعیت فرض کنیم باید درنظر بگیریم که ازنقطه نظرآمارگیر نه تنها مشاغل کاذبی نظیر دست فروشی وغیره جزو بیکاران محسوب نمیشوند بلکه افرادی که درهفته یک ساعت کاربکنند نیز جزو آماربیکاران به حساب نمی آیند و اگر به آنها زنان «خانه دار»را هم اضافه کنیم آنگاه  خواهیم دید که بایک فاجعه ای روبروهستیم که جز بایک تغییرات عمیق اقتصادی اجتماعی وسیاسی خلاصی از آن متصورنیست. نگاهی به وضعیت اشتغال درشهرهائی که دربرآمد عظیم دیماه دست به تظاهرات زدند گوشه ای اززمینه های عینی اعتراضات مردمی  دراین شهرها را نشان میدهد.

بالارفتن مداوم قیمت کالا های ضروری وافت بازهم بیشترمعیشت زحمتکشان

گرانی کالاهای اساسی یکی دیگرازتبعات بحران اقتصادی و ناتوانی نظام حاکم درکنترل وحل آن است که باوجود بیکاری گسترده و دستمزد های ناچیزوضعیت وخامت بار معیشت طبقه کارگرو اقشارمحروم جامعه را ازآنچه که هست بدترخواهد کرد.

کارشناسان و برخی چهره های رژیم اعتراف میکنند که سال 96 ازلحاظ وضعیت معیشت توده مردم بدترین سال نسبت به 40 سال گذشته بود .- آنچه که دولت وسران نظام وعده بهبودی معیشت توده  زحمتکش را داده بودند، هیچکدام عملی نشده است وبعد ازاین وعده ها سفره مردم کوچکترشده است . عضو کمیسیون برنامه‌وبودجه مجلس درهمین رابطه اعتراف میکندکه:امسال ازنظر میزان اخراج شاغلان در اثر رکود و مشکلات تولید بدترین سال کشور در دهه گذشته بود.-

البته بحران اقتصادی ،تورم توام بارکود،بیکاری ،دستمزد های سه برابرپائین تراز خط فقرمطلق،تعویق های مداوم درپرداخت حقوق ودستمزد های بخورونمیر،تخریب محیط زیست،ورشکستگی کشاورزان ،خالی شدن روستاها و بیش از 12 میلیون حاشیه نشین ،فساد، اعتیاد وناهنجاریهای گسترده اجتماعی وثروت اندوزی قشر کم شماری از صاحبان قدرت وثروت ازراه تشدید استثمار،اختلاسهای میلیاردی ورانت های بی حساب و کتاب وقاچاق و دزدی اموال عمومی و تخریب محیط زیست …تنها ویژه گی این دوران را شامل نمیشود، ازسوی دیگر تمام شدن تاب تحمل توده های زحمتکش هم ویژه گی دیگراین دوره است. طی سال کذشته در پی صد ها اعتصاب ،تظاهرات و تجمعات کارگری ،توده های زحمتکش مردم دربیش از 80 شهر کشوردست به اعتراضات وتظاهرات گسترده وبی سابقه ای زدند که بیشتر به یک قیام عمومی زحمتکشان شباهت داشت تا یک سری اعتراضات مقطعی . دراین اعتراضات گسترده برای اولین با رتوده های مردم باطرح شعارها ومطالبات رادیکال کل رژیم مذهبی باتمام دسته بندی های آن را مورد حمله قراردادند و عنصرمقابله با نظام مذهبی حاکم وطبقه دارای قدرت وثروت راوارد معادلات سیاسی در مبارزات توده ای درایران نموده وبه تبع آن جنبش های اجتماعی دیگر، نظیر زنان ، کشاورزان، روستائیان ،دانشجویان وجوانان جان تازه ای گرفت .باوجود این که گسترش اعتصابات کارگری وتظاهرات عظیم وعمومی دیماه توده های زحمتکش مردم برعلیه کلیت رژیم ومافیای قدرت وثروت دست آوردهای بسیاری دربرداشت وجنبش انقلابی طبقه کارگر وتوده های زحمتکش مردم را گامهای بزرگ به پیش برد، اما بدلیل ضعف و فقدان عنصر ذهنی  و نبود تشکل و تحزب  به اهداف خود نرسید و باسرکوب بی رحمانه دستگاه حاکمه مواجه شده و بعد از یک هفته بابجای گذاشتن  25نفرکشته وصدها زخمی وهزاران زندانی، روبه افول نهاد. اما مبارزه کارگران،زحمتکشان،کشاورزان ،دانشجویان،زنان ودیگراقشارمحروم جامعه  به اشکال دیگرهمچنان ادامه دارد چراکه زمینه های بوجود آورنده اعتصابات واعتراضات گسترده همچنان به جای خود باقی است و شاخصه های اقتصادی،اجتماعی وسیاسی مبین این واقعیت است که مبارزات طبقه کارگر و زحمتکشان جامعه با جهت گیری ضد رژیم و طبقه حاکم درابعادی دموکراتیک وضد سرمایه داری گسترش خواهد یافت ووقوع قیامهای محلی و سراسری غیرمحتمل نیست.دراین میان تقویت عنصرذهنی، یعنی ارتقاءسطح آگاهی طبقاتی کارگران،آگاهی عمومی زحمتکشان نسبت به عوامل ادبارخود و امر تشکل و تحزب ازوظایف عاجل پیشروان و پیشاهنگان طبقه کارگر وزحمتکشان جامعه محسوب میگردد.

یدی شیشوانی  سوم اردیبهشت 97